ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 917

บทที่ 917 ไล่ล่าตลอดทาง

ระยะทางไม่กี่กิโลเมตร ที่จริงมันไม่นาน เฉินเกอทั้งสี่คนใช้เวลาเพียงสองชั่วโมงในการเดินทาง

หลังจากออกจากป่า เฉินเกอทั้งสี่คนก็มองไปข้างหลัง

มองเพียงแวบเดียว ก็รู้ว่าพวกเขาออกจากเขตหินฟอสเฟตแล้ว

ด้านหลังของพวกเขาทั้งสี่คนคือภูเขาขนาดใหญ่ที่มีฟอสฟอรัสแดง ซึ่งหมายความว่าเขตหินฟอสเฟตได้ผ่านไปแล้ว

“ในที่สุดก็สามารถออกจากเขตหินฟอสเฟต!”

เล๋ยเล่เห็นเช่นนี้ ก็อุทานด้วยความตื่นเต้นทันที

“ชั๊วะๆๆ !”

ทันทีที่เล๋ยเล่พูดจบ ก็เห็นรอบๆ กำแพงหินมีเงาดำสิบกว่าคนกระโดดลงมา

เงาดำสิบกว่าคนได้ล้อมรอบเฉินเกอทั้งสี่คน

ใช่แล้ว คนเหล่านี้เป็นองค์กรนักล่า

เมื่อเห็นฉากนี้ เฉินเกอและเจินจีสีหน้าเปลี่ยนทันที พวกเขาไม่คาดคิดว่าสิ่งที่พวกเขากังวลจะเกิดขึ้นจริงๆ

มันเป็นเรื่องราวกับว่ากฎของเมอร์ฟีจริงๆ

สิ่งที่เรียกว่ากฎของเมอร์ฟี ก็คือสิ่งที่คนเรากังวล มันก็จะต้องเกิดขึ้นแน่นอน

แน่นอนว่าองค์กรนักล่าได้ออกจากเขตหินฟอสเฟตก่อน และพวกเขายังวางกำลังซุ่มโจมตีในสถานที่แห่งนี้ เพียงแค่รอให้

เฉินเกอทั้งสี่คนมาติดกับ

“อย่าขยับ!”

นักล่าที่สวมชุดสีม่วงเดินออกมาจากฝูงชน และชี้เตือนไปที่เฉินเกอทั้งสี่คน

นักล่าสิบกว่าคนต่างเอาคันธนูเล่งไปที่เฉินเกอทั้งสี่คน

เฉินเกอทั้งสี่คนไม่กล้าขยับ เพราะต้องเผชิญหน้ากับคันธนูสิบกว่าอัน ถ้าเคลื่อนไหว อีกฝ่ายอาจจะยิงลูกศรเสียบร่างกาย

ได้

แม้ว่าเฉินเกอจะเก่งแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์ ยังไงก็ยังมีเล๋ยเล่และหยูซินอยู่ เขาต้องคิดถึงพวกเขาทั้งสองคน ไม่ใช่แค่คิดแต่

จะปกป้องความปลอดภัยของตัวเอง

“มานี่ ไปมัดพวกเขาเอาไว้!”

หลังจากนั้นนักล่าชุดสีม่วงก็ออกคำสั่งอย่างดุร้าย

นักล่าชุดดำหลายคนก้าวไปข้างหน้าและเอาเชือกมัดมือของเฉินเกอทั้งสี่คน

“ไป พากลับไปพบหัวหน้าที่ค่าย!”

หลังจากมัดเสร็จ นักล่าในชุดสีม่วงก็ออกคำสั่งอีกครั้ง จากนั้นก็พาเฉินเกอทั้งสี่คนจากไป

ไม่นาน ผ่านไปสิบนาทีพวกเขาก็มาถึงค่ายใหญ่

ค่ายนี้เป็นค่ายใหม่ที่กลุ่มองค์กรนักล่าสร้างขึ้นมา

นักล่าชุดสีม่วงพาเฉินเกอทั้งสี่คนตรงไปยังเต็นท์ที่หัวหน้าอยู่

“รายงานท่านหัวหน้า พวกเราจับสี่คนนั้นได้ และพากลับมาแล้ว รออยู่ข้างนอกเต็นท์ รอคำสั่งจากท่าน!”

นักล่าชุดสีม่วงรายงานกับชายชุดคลุมในเต็นท์

เมื่อได้ยินข่าวนี้ ทันใดนั้นท่าทางของชายชุดคลุมก็เปลี่ยนไปทันที

“พาพวกเขาเข้ามา!”

จากนั้นชายชุดคลุมก็ได้ออกคำสั่ง

หลังจากพูดจบ นักล่าชุดสีม่วงก็เดินออกมา จากนั้นก็พาเฉินเกอทั้งสี่คนเข้าไป

หลังจากพาเข้าไปแล้ว ทั้งสี่คนก็ยืนอยู่ตรงหน้าชายชุดคลุม

ชายชุดคลุมจ้องไปที่เฉินเกอทั้งสี่คน

“พวกคุณใช่ไหมที่ขัดขวางพวกเรามาตลอด? ”

ชายชุดคลุมถามเฉินเกอทั้งสี่คน

“คุณเป็นหัวหน้าองค์กรนักล่าใช่ไหม? ”

เฉินเกอไม่ได้ตอบคำถามชายชุดคลุม แต่กลับย้อนถามชายชุดคลุม

เมื่อได้ยินคำถามของเฉินเกอ ชายในชุดคลุมก็จ้องตาไปที่เฉินเกอทันที

ทั้งสองจ้องมองกัน ไม่มีใครยอมใคร

ทันใดนั้น ทั้งเฉินเกอและชายชุดคลุมต่างก็เปล่งพลังอำนาจของพวกเขาออกมา

เฉินเกอก็ไม่อยากปิดบังอีกต่อไป และถามชายชุดคลุมโดยตรง

พูดตามตรง แค่สถานที่ธรรมดาแบบนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเฉินเกอ เขาสามารถฆ่าคนเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย แต่เฉินเกอ

ต้องคำนึงถึงเล๋ยเล่และหยูซิน ดังนั้นเฉินเกอจึงยังไม่ลงมือจัดการ

“ฉันรู้ว่าคุณเข้าใจแผนที่นี้ ฉันหวังว่าคุณจะร่วมมือกับพวกเรา เพื่อช่วยฉันค้นหาเผ่าเส่ส้า อย่างนี้ฉันจะไว้ชีวิตพวกคุณ นี่

เป็นการแลกเปลี่ยนเงื่อนไขที่ดี!”

ชายชุดคลุมเสนอความคิดของเขาให้เฉินเกอโดยตรง

“แล้วถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ? ”

เฉินเกอตอบอย่างไม่แยแส

“ไม่ตกลง? หึ คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะต่อรองกับฉันได้เหรอ? ”

ชายชุดคลุมหัวเราะเยาะ

เมื่อพูดจบ นักล่าหลายคนที่มีคันธนูก็เข้ามาทันทีและเล็งไปที่เฉินเกอทั้งสี่คน

เฉินเกอรู้ว่า ชายในชุดคลุมต้องการบังคับตัวเองด้วยกำลัง

“ตกลง ฉันสามารถร่วมมือกับคุณ แต่คนของคุณห้ามคิดไม่ดีกับพวกเรา และคืนสิ่งของของพวกเรามาทั้งหมด”

หลังจากหยุดคิดชั่วครู่ เฉินเกอก็พูดและตอบตกลง

“ได้ ไม่มีปัญหา ตราบใดที่พวกคุณเชื่อฟังและให้ความร่วมมือ พวกเราก็จะไม่ทำอะไรพวกคุณ!”

ชายชุดคลุมก็ตอบตกลงทันที

หลังจากนั้น ชายชุดคลุมก็คืนอุปกรณ์และสิ่งของต่างๆ ให้เฉินเกอทั้งสี่คน

ในความเป็นจริงโฟกัสอยู่ที่แผนที่ของเฉินเกอ

แผนที่ที่ท่านฟ่านมอบให้เฉินเกอเป็นกุญแจสำคัญในการค้นหาเส้นทางไปหาเผ่าเส่ส้า และมีเพียงเฉินเกอเท่านั้นที่สามารถ

ดูเข้าใจ

หลังจากจัดเก็บเรียบร้อยแล้ว เฉินเกอทั้งสี่คนก็ออกเดินทางตามด้วยนักล่าหลายสิบคน

“พี่เฉิน ตอนนี้เราจะทำยังไงต่อไป? พวกเราจะพาพวกเขาไปหาเผ่าเส่ส้าจริงๆ หรือ? ”

ในระหว่างเดินทาง เล๋ยเล่พูดเสียงเบาๆ กับเฉินเกอ