ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 921

บทที่ 921 เข้าไป

“ท่านไป๋ ขอบคุณมากสำหรับคำเตือนของคุณ แต่เรามีภารกิจสำคัญที่จะต้องทำให้สำเร็จให้ได้จริงๆ ดังนั้นเราจำเป็นต้องไปหาดินแดนเผ่าเส่ส้าให้เจอ คืนนี้จะขอพักที่บ้านท่านหนึ่งคืน พรุ่งนี้เช้าเราก็จะไป! ”

เฉินเกอมองท่านไป๋และเอ่ยขอบคุณอีกครั้ง

ได้ยินคำพูดของเฉินเกอ ใบหน้าของท่านไป๋ก็กระตุกเล็กน้อย เป็นแบบเล็กน้อยมาก

จนถึงกลางดึก พวกเฉินเกอสี่คนถึงได้แยกย้ายกันไปนอน

เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิด เฉินเกอรับหน้าที่เฝ้ายามกลางคืน ให้พวกเล๋ยเล่สามคนไปนอนกันก่อน

แต่โชคดีว่าคืนนี้ไม่ได้เกิดเรื่องและสถานการณ์ใดๆ ขึ้น ปลอดภัยทั้งคืน

เช้าวันต่อมา พวกเฉินเกอสี่คนก็ตื่นขึ้นมาแต่เช้า

เฉินเกอเดินไปตรงประตูและเปิดประตูออก

ทันทีที่เปิดประตู ทำเอาเฉินเกอตกใจเกือบตาย

เห็นเพียงท่านไป๋ยืนอยู่หน้าประตู จ้องมองเฉินเกอด้วยความใจเย็น

“ท่านไป๋? ”

เฉินเกอเอ่ยถามหลังจากอึ้งไปสักครู่ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าท่านไป๋จะปรากฏตัวหน้าประตู

“ผมขอถามพวกคุณอีกครั้ง พวกคุณแน่ใจเหรอว่าจะไปตามหาดินแดนของเผ่าเส่ส้า? ต้องไปให้ได้เลยเหรอ? ” ท่านไป๋จ้องมองเฉินเกอ เอ่ยถามอย่างจริงจังมาก

เฉินเกออึ้งไปก่อน จากนั้นเขาก็พยักหน้าตอบด้วยความแน่วแน่

“ถูกต้อง ท่านไป๋ เราจะต้องไปให้ได้! ”

“ดี ในเมื่อพวกคุณแน่วแน่ขนาดนี้ งั้นผมก็จะพาพวกคุณไป แต่ว่าทุกอย่างก็ต้องแล้วแต่โชคชะตาของพวกคุณแล้ว”

ได้ยินเพียงท่านไป๋มองที่เฉินเกอแล้วเอ่ยปาก

ได้ยินคำพูดนี้ของท่านไป๋ ทำให้เฉินเกอประหลาดใจอย่างมาก

เฉินเกอคิดไม่ถึงแม้แต่นิดเดียวว่าท่านไป๋จะเปลี่ยนแปลงท่าทีได้เร็วขนาดนี้ เมื่อคืนยังคัดค้านไม่ให้พวกเขาไปหาดินแดนของเผ่าเส่ส้าเองอยู่ตลอด เช้าวันนี้กลับเต็มใจที่จะพาพวกเขาไป

เป็นอย่างที่เฉินเกอคาดเอาไว้จริงๆ ท่านไป๋รู้ว่าดินแดนเผ่าเส่ส้าอยู่ที่ไหนจริงๆ

ดูท่ากลุ่มคนก่อนหน้าที่ล้วนแต่ไม่มีชีวิตรอดออกมา จะต้องเกี่ยวข้องท่านไป๋แน่ๆ

“พวกคุณรีบเก็บข้าวของก่อน เวลาไม่รอคน! ” ท่านไป๋เอ่ยเตือนเฉินเกออีกคำ จากนั้นก็หันหลังจากไป

มองไปที่แผ่นหลังของท่านไป๋ เฉินเกอก็ไม่ลังเลเลยสักนิดเดียว ข้างในก็ให้พวกเล๋ยเล่สามคนรีบเก็บข้างของ

จากนั้น พวกเฉินเกอสี่คนก็ตามท่านไป๋เข้าไปในป่าลึก

ตลอดทาง พวกเฉินเกอสี่คนกับท่านไป๋ก็ไม่มีการสนทนาใดๆ บรรยากาศดูเงียบมาก

“ท่านไป๋ ทำไมจู่ๆ คุณถึงเปลี่ยนความคิดที่มีต่อเรา? ”

เพื่อเป็นการทำลายบรรยากาศแบบนี้ เฉินเกอก็เลยเอ่ยถามท่านไป๋ไป

“เพราะพวกคุณแตกต่างจากคนเหล่านั้น! ”

ท่านไป๋ตอบเฉินเกอไปอย่างเรียบง่ายและไม่แยแส

“คนเหล่านั้น? ท่านไป๋ คำพูดนี้ของคุณหมายความว่าอย่างไร? ”

เฉินเกอรู้สึกสงสัยแปลกใจขึ้นมา

“เหอะๆ ก่อนหน้านั้นคนที่มาตามหาดินแดนเผ่าเส่ส้าล้วนแต่ไม่ใช่คนดีอะไร มีโจรปล้นสุสาน มีคนละโมบโลภมาก อย่างคนเหล่านั้นคิดที่จะตามหาดินแดนของเผ่าเส่ส้ามันเป็นเรื่องที่เป็นไม่ได้หรอก ดังนั้นพวกเขาล้วนแต่ต้องตายอยู่ที่นี่”

ท่านไป๋เอ่ยน้ำเสียงราบเรียบ พูดเหมือนกับว่าสำหรับเขาแล้วเรื่องมันเป็นไปตามที่เขาหวังเอาไว้

“ท่านไป๋ ตกลงแล้วคนพวกนั้นตายได้อย่างไร? ” เฉินเกอถามต่ออย่างสงสัย

“ผมทำให้พวกเขาตายเอง! ”

ท่านไป๋เอ่ยคำนี้ออกมาโดยตรง

เสียงดังซวบ!