ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 922

บทที่ 922 แดนจี๋หยิง

“ได้! ”

เล๋ยเล่ก็พยักหน้าตอบรับ

“ท่านไป๋ พวกเราตกลงกันแล้ว แค่เราสองคนเข้าไป รบกวนคุณช่วยเปิดทางให้เราหน่อยเถอะ! ”

เมื่อตัดสินใจเสร็จเรียบร้อย เฉินเกอก็เสนอแก่ท่านไป๋

ท่านไป๋ก็ไม่ได้พูดอะไร เดินตรงไปหยุดยืนที่ค่ายกลหินใหญ่ที่สุดที่อยู่ตรงกลาง

ท่านไป๋หยิบมีดพกออกมาจากเสื้อตัวเอง กรีดไปที่มือของตัวเอง จากนั้นเขาก็กดเลือดลงบนภาพดวงตาผีที่อยู่บนเสาหิน

ทันใดนั้น เสาหินก็เริ่มสั่นไหวขึ้นมา แม้แต่เสาหินที่อยู่บริเวณโดยรอบก็เริ่มมีแสงสีน้ำเงินเข้มออกมา

วินาทีต่อมา ก็มีช่องทางเดินสีน้ำเข้มปรากฏตรงหน้าพวกเฉินเกอสี่คน

“นี่ก็คือช่องทางเดินที่จะพาไปสู่แดนจี๋หยิง พวกคุณเข้าไปได้แล้ว จำเอาไว้ พวกคุณจะต้องกลับมาภายในระยะเวลาหกวัน ไม่อย่างนั้นจะออกมาไม่ได้อีก! ” ท่านไป๋ยังไม่ลืมที่จะเอ่ยเตือนพวกเฉินเกอสองคนคำหนึ่ง

“อืม วางใจเถอะท่านไป๋ เราจะต้องกลับมาตามระยะเวลาที่กำหนดแน่นอน พวกเธอสองคนก็ต้องรบกวนให้คุณช่วยดูแลแล้ว ขอบคุณมาก! ”

เฉินเกอก็พยักหน้าตอบอย่างแน่วแน่ จากนั้นก็เอ่ยกับท่านไป๋

“อืม! ”

ท่านไป๋ก็พยักหน้าตอบรับ

พูดจบ เฉินเกอก็พาเล๋ยเล่เข้าไปในช่องทางเดินพร้อมกัน

หลังจากทั้งสองเข้าไปในช่องทางเดิน ช่องทางเดินก็หายไปในชั่วพริบตา ค่ายกลหินทั้งหมดกลับเข้าสู่ลักษณะเดิมอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาก่อน

เห็นภาพที่มหัศจรรย์เช่นนี้ ทำให้พวกเจินจีสองคนรู้สึกเหลือเชื่อมากจริงๆ

เวลานี้ พวกเฉินเกอสองคนที่อยู่ข้างใน

ตลอดทางพวกเฉินเกอสองคนเดินเข้าไปข้างในตามช่องทางเดิน เหมือนกับกำลังเดินอยู่ในอุโมงค์สายหนึ่ง

เล๋ยเล่เดินตามเฉินเกอติดๆ มือทั้งคู่จับเสื้อของเฉินเกอเอาไว้แน่น

“พี่เฉิน คุณต้องปกป้องผมอย่างดีนะ! ” เล๋ยเล่เอ่ยกับเฉินเกอเสียงเบา

“คุณหมอนี่ไหนว่าไม่กลัวผีไม่ใช่เหรอ? ” เฉินเกอเอ่ยถามอย่างไม่สบอารมณ์

“อ้อ.. นั่นเป็นหนังผี แต่นี่มันไม่เหมือนกัน ใครจะไปรู้ว่าจะมีผีอะไรโผล่ออกมาหรือเปล่า”

เล๋ยเล่อธิบายอย่างขี้ขลาดขึ้นมาเล็กน้อยทันที

ถึงอย่างไรในโทรทัศน์กับเจอของจริงอย่างไรซะมันก็ไม่เหมือนกันอย่างมาก

เฉินเกอก็ไม่พูดอะไร เขาก็เข้าใจสภาพจิตใจของเล๋ยเล่ เพราะถึงอย่างไรทุกคนต่างก็ต้องมีประสบการณ์แบบนี้ครั้งแรกกันอยู่แล้ว เป็นเรื่องปกติมาก แค่ชินกับมันก็พอ

ทั้งสองเดินไปประมาณสิบนาที ในที่สุดถึงเดินออกจากช่องทางเดินนี้

ทันทีที่ออกจากช่องทางเดิน ทั้งสองก็มาหน้าแผ่นหินศิลาจารึกขนาดใหญ่

มีอักขระสี่ตัวใหญ่สลักเอาไว้

บนหินศิลาจารึกขนาดใหญ่แผ่นนี้

“แดนจี๋หยิง! ”

ด้านหลังแผ่นหินศิลาจารึกเป็นถนนสายหนึ่ง ถนนสายนี้เป็นถนนที่จะไปสู่จุดศูนย์กลางที่สุดของแดนจี๋หยิง และในนั้นจะเต็มไปด้วยผีและวิญญาณมากมายหลากหลายชนิด

“เล๋ยเล่ ข้างล่างถึงจะเป็นที่ที่เสี่ยงอันตรายที่สุด เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ให้ดี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่าโหวกเหวกโวยวาย อดทนเอาไว้! ”

ก่อนออกเดินทาง เฉินเกอมองไปทางเล๋ยเล่ให้คำเตือนที่เคร่งขรึมและจริงจัง

เฉินเกอไม่อยากให้เล๋ยเล่ไปรบกวนเหล่าภูตผีและวิญญาณในแดนจี๋หยิง ถึงเวลาดึงดูดปัญหาเข้ามามันจะไม่ดีแน่

“พี่เฉิน ผมเตรียมตัวพร้อมแล้ว! ”

เล๋ยเล่สูดลมหายใจเข้าอย่างลึกๆ จากนั้นมองไปที่เฉินเกอและเอ่ยขึ้น

เฉินเกอพยักหน้ารับ และพาเล๋ยเล่เดินเข้าไปยังสถานที่ที่ลึกลงไปของแดนจี๋หยิง

สภาพแวดล้อมที่มืดสลัว อินชี่กดดันคน พูดได้เลยว่ามันทำให้เฉินเกอและเล๋ยเล่รู้สึกว่าเหมือนมีไอความเย็นยะเยือกกัดกร่อนเข้ามาสู่ภายในร่างกายของพวกเขาเลยก็ว่าได้

แดนจี๋หยิงก็เป็นแบบนี้ และนี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำไมถึงเข้ามาคนเดียวไม่ได้

เข้ามาในแดนจี๋หยิงคนเดียว ก็จะถูกอินชี่กัดกร่อนร่างกายโดยสิ้นเชิง ถึงเวลาก็จะกลายเป็นผี ติดอยู่ในแดนจี๋หยิงตลอดไป