ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 927

บทที่ 927 เอาชนะจิตมาร

พูดจบ จิตมารก็พุ่งตรงเข้าใส่เฉินเกออย่างรวดเร็ว

จิตมารเป็นสำเนาของเฉินเกออย่างไม่ผิดเพี้ยน เขามีความแข็งแกร่งและความสามารถเฉกเช่นเดียวกับเฉินเกอ

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินเกอก็ก้าวถอยหลังทันที

กระบี่ซิงหยวนที่อยู่ในมือของจิตมารพุ่งตรงเข้าที่คอของเฉินเกอ

เฉินเกอรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความคมของกระบี่ซิงหยวน

เฉินเกอไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าหากเขาถูกกระบี่ซิงหยวนทำให้บาดเจ็บสภาพจะเป็นอย่างไร

แต่ในใจของเฉินเกอก็รู้แจ้งอย่างดี เขาไม่มีทางปล่อยให้จิตมารของตนเอาชนะได้แน่ ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องถูกจิตมารควบคุมเอาไว้ตลอดไป

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินเกอก็ดึงกระบี่ซิงหยวนของตัวเองออกมา

“โอ๊ะ? นายเองก็เตรียมที่จะสู้กลับแล้วงั้นหรือ?”

เมื่อเห็นกระบี่ซิงหยวนที่เปล่งแสงของเฉินเกอ ดูจิตมารก็ส่งเสียงเย้ยหยัน

“ฉันจะไม่ปล่อยให้นายชนะได้แน่ ฉันจะฝังนายเอาไว้ที่ก้นบึ้งของในใจของฉัน ให้นายไม่มีวันได้ออกมาอีก! ”

เฉินเกอประกาศกร้าว

“ดี อย่านั้นพวกเราก็มาดูกันหน่อยว่าใครกันแน่ที่เก่งกว่ากัน!”

จิตมารตอกกลับอย่างไม่ยอมแพ้

หลังจากทั้งสองพูดจบ พวกเขาก็เริ่มโจมตีเข้าใส่กันและกันทันที

ความเร็วของทั้งสองฝ่ายรวดเร็วอย่างยิ่ง แค่พริบตาก็มาถึงตรงหน้าอีกฝ่าย และสะบัดกระบี่ซิงหยวนในมือทันที

“ชริ้ง!”

กระบี่ซิงหยวนสองเล่มปะทะกัน

แรงสั่นสะเทือนอันรุนแรงทำให้ทั้งสองกระเด็นออกจากกัน

“เฉินเกอ นายอย่าลืม ว่าฉันเป็นจิตมารของนาย ฉันย่อมมีพลังที่แข็งแกร่งกว่านาย! ”

ในเวลานี้ ใบหน้าของจิตมารแปรเปลี่ยนเป็นชั่วร้ายอีกครั้ง

ในขณะที่พูด ปากของจิตมารก็เริ่มร่ายมนตร์อย่างไม่หยุด

วินาทีถัดมา รอบๆ ด้านก็เต็มไปด้วยผีถือกระบี่มากมาย

วิญญาณผีเหล่านี้ล้วนถูกจิตมารส่งออกมาจากกระบี่ซิงหยวน เพื่อจัดการกับเฉินเกอโดยเฉพาะ

พวกผีพุ่งเข้าหาเฉินเกออย่าไม่หยุด

เฉินเกอเองก็รีบฆ่าฟันวิญญาณผีเหล่านี้อย่างไม่รีบร้อน

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเฉินเกอจะฆ่ามันไปเท่าไหร่ วิญญาณผีเหล่านี้ก็ยังคงปรากฏขึ้นมาไม่หยุด ราวกับว่าไม่มีวันที่จะฆ่ามันลงได้

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ”

เมื่อเห็นเฉินเกอถูกล้อมรอบโจมตี จิตมารที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็หัวเราะขึ้นดังลั่น

“เฉินเกอนายเองก็มีวันนี้ นายคิดดูว่าถ้านายยอมร่วมมืออย่างดีกับฉัน พวกเราก็จะมีพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดไม่มีใครเทียบ สมองของนายและความแข็งแกร่งของฉัน"

จิตมารพูดอย่างมีความสุข ราวกับว่าเขาได้เอาชนะเฉินเกอไปแล้ว

แต่น่าเสียดายที่เฉินเกอจะไม่ให้โอกาสเขา

ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นเพียงจิตมารในเบื้องลึกของจิตใจ เป็นเพียงหุ่นเชิดตัวหนึ่งเท่านั้น

หุ่นเชิดจะไปสู้ตัวเองได้ยังไง

ในเวลานั้นเอง จู่ๆ เฉินเกอก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา จากนั้นจิตใจของเขาก็เกิดความมุ่งมั่นและพลังความคิดอันแข็งแกร่งขึ้นในทันที

เหล่าวิญญาณผีเองก็ค่อยๆ หายไปแล้วเช่นกัน

ในเวลานี้ จิตมารเองก็เริ่มปวดหัวอย่างรุนแรง จากนั้นทั้งร่างก็คุกเข่าลงบนพื้น

“อ๊าก .. นาย .. นายทำอะไรลงไปกันแน่"?”

จิตมารเอามือปิดหัวไว้ และถามด้วยความเจ็บปวด

“นายก็เป็นเพียงหุ่นเชิด นายไม่มีวันเอาชนะฉันได้ อย่าลืมว่า ความสามารถที่แท้จริงที่ฉันมีมันแข็งแกร่งกว่านายมากนัก! "

เฉินเกอจ้องมองไปที่จิตมารของเขาอย่างเย็นชาและเอ่ยพูด

พูดจบ เฉินเกอก็ยื่นมือออกไปบีบคอของจิตมาร

“สลาย! "

เมื่อเฉินเกอตะคอกจากนั้นจึงออกแรงที่มาและส่งพลังตรงไปที่จิตมารทันที