ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 934

บทที่934 แผนร้ายแดงออกมา

หลังจากที่นั่งเครื่องบินมาทั้งวันทั้งคืน เฉินเกอและเพื่อนทั้งสี่คนก็กลับมาถึงที่เมืองของพวกเขา

พวกเขาทั้งสี่คนหลับสนิทมากบนเครื่องบิน

ซึ่งนี่เป็นวันที่พวกเขาหลับสนิทและนอนสบายมากที่สุดวันหนึ่งในรอบช่วงเวลาที่ผ่านมา

ทันทีที่ลงจากเครื่อง เฉินเกอพวกเขาทั้งสี่คนก็นั่งรถและเดินทางไปยังเมืองเจียงหลิน

หลังจากเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็กลับมาถึงเมืองเจียงหลิน

“เย้！พี่เฉิน ในที่สุดพวกเราก็กลับมาแล้ว！กลับมาในเมืองนี้นี่มันสบายจริง ๆ ！”

เล๋ยเล่เงยหน้าขึ้นมาทันทีและถอนหายใจยาวๆ เขารู้สึกว่ากลับมาในเมืองนั้นมันช่างสบายมากจริง ๆ และในช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นทำให้เขาต้องรู้สึกหวาดกลัวมาก ที่ต้องเจอกับเหตุการณ์ต่างๆ นานา อยู่ด้านนอก

“เออใช่ เล๋ยเล่ คุณยังไม่มีที่พักอาศัยใช่หรือเปล่า？”

ในเวลานี่เองจู่ ๆ เฉินเกอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงรีบถามเล๋ยเล่เช่นนี้ขึ้นอย่างรวดเร็ว

“นั่นสิ พี่เฉิน ฉันยังไม่มีที่พักอาศัยจริง ๆ ด้วย และครั้งก่อนที่มาที่นี่ก็รีบออกเดินทางไปพร้อมกับพี่เลย”

เมื่อเล๋ยเล่ได้รับการถามเตือนขึ้นจากเฉินเกอเช่นนี้ ก็รีบรู้ตัวขึ้นมาทันที และตอบกลับเฉินเกอทันที

“อืม เอาอย่างนี้ เจินจีและหยูซินก็พักอาศัยร่วมกับฉันและคุณละกัน เพราะอย่างไรแล้วทางเรานั้นยังมีห้องว่างอยู่ พวกเราสี่คนพักด้วยกันก็สะดวกต่อการดูแลซึ่งกันและกันด้วย”

หลังจากที่เฉินเกอได้ยินเช่นนั้นก็รีบเสนอให้หยูซินและเล๋ยเล่พวกเขาสองคนทันที

“ได้เลย！”

“พี่เฉิน ฉันฟังพี่！”

เล๋ยเล่และหยูซินรีบเอ่ยปากตอบตกลงเฉินเกอทันที

สำหรับข้อเสนอแนะของเฉินเกอแล้ว พวกเขาไม่มีความคิดเห็นใด ๆ เลย ขอแค่มีที่พักก็เพียงพอแล้ว

“ได้ ถ้าเช่นนั้นตอนนี้พวกเราก็พาพวกคุณไปที่พักก่อน แล้วพวกคุณก็นอนพักผ่อนดี ๆ วันหนึ่ง เพราะต่อมาเรายังมีเรื่องอีกมากมายที่รอให้เราไปทำ！”

เฉินเกอกล่าวขึ้นอีกครั้ง

พูดจบ เฉินเกอกับเจินจีก็พาเล๋ยเล่และหยูซินไปยังที่พักของตัวเอง

สถานที่ที่พักอาศัยของเฉินเกอพวกเขาสองคนนั้นค่อนข้างดี อีกทั้งยังเป็นวิลล่าที่หรูหรามากหลังหนึ่งด้วย

หลังจากมาถึงวิลล่า เล๋ยเล่และหยูซินก็รู้สึกตกตะลึงขึ้นมาทันที

“ว้าว พี่เฉิน ไม่คิดว่าที่พักของพวกพี่จะดีขนาดนี้！”

เล๋ยเล่อดไม่ได้ที่จะอุทานขึ้นมาอีกครั้ง

เขายังไม่เคยพักวิลล่ามาก่อน และเขาไม่คิดว่าตัวเขาเองจะได้พักวิลล่าเหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่ามีความสุขมาก

พวกเขาทั้งสี่คนเดินเข้าไปในวิลล่า เฉินเกอพาเล๋ยเล่ ส่วนเจินจีพาหยูซินต่างไปดูห้องพักของพวกเขา

หลังจากดูห้องเสร็จ เล๋ยเล่และหยูซินต่างก็ไม่มีความคิดเห็นใด ๆ เลยสักนิด พวกเขารู้สึกพึงพอใจมาก และทั้งคู่ต่างก็รู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขมาก

“เอาล่ะ ช่วงที่ผ่านมานี้ทุกคนลำบากแล้วนะ วันนี้ก็นอนพักผ่อนดี ๆ สักหน่อย เล๋ยเล่ หยูซิน พวกคุณก็จัดการและเตรียมตัวให้เรียบร้อย คืนนี้พวกเราไปทานอาหารดี ๆ ด้วยกันสักหน่อย”

ต่อมา เฉินเกอก็มองไปยังพวกเขาสามคนแล้วสั่ง

พวกเขาทั้งสามคนต่างก็พยักหน้าตอบรับ จากนั้นก็ต่างแยกย้ายไปยุ่งธุระของตัวเอง

ส่วนเฉินเกอเองก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง

“ตี๊ดตี๊ดตี๊ด！”

ในเวลานี้เอง เฉินเกอก็ได้รับสายโทรเข้าจากหมายเลขแปลกๆ สายหนึ่ง

หมายเลขปลายทางที่โทรเข้ามาแสดงการโทรมาจากในพื้นที่นี้ อีกอย่างหมายเลขนำหน้านั้นพิเศษมาก แค่ดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนธรรมดา

หลังจากที่ลังเลไปหลายวินาที เฉินเกอก็กดรับสาย

“ฮัลโหล สวัสดีครับ ใครครับ？”

หลังจากที่เฉินเกอรับสาย ก็เอ่ยปากถามขึ้นอย่างเบาๆ

“สวัสดีครับ คุณคือคุณเฉินเกอใช่หรือเปล่าครับ？”

ก็ได้ยินเสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังมากจากอีกด้านหนึ่งของสาย

เฉินเกอสงสัยไปชั่วครู่แล้วถามขึ้นว่า “ใช่ คุณคือใครเหรอ？”

“สวัสดีครับคุณเฉินเกอ ฉันเป็นผู้รับผิดชอบของสำนักตรวจสอบเมืองเจียงหลินแห่งประเทศหลง ฉันชื่อหลี่เย่วเหอ ฉันมีคดีเหนือธรรมชาติที่ยากคดีหนึ่ง และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากคุณ！”

หลี่เย่วเหอที่อยู่ในสายของอีกด้านหนึ่งพูดกับเฉินเกอ