ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 959

บทที่ 959 ภัยพิบัติ

“พี่เฉิน เป็นอะไร? ค้นพบอะไรรึเปล่า? ”

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินเกอ เล๋ยเล่ก็ถามเฉินเกออย่างสงสัยทันที

“สัญลักษณ์นี้เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง!”

เฉินเกอพูดเบาๆ จากนั้นก็ครุ่นคิด

หลังจากนั้นไม่นาน เฉินเกอก็นึกขึ้นมาได้

“ฉันจำได้แล้ว!”

เฉินเกออุทานออกมา

หลังจากพูดเสร็จ เฉินเกอก็หยิบแผนที่ที่ได้มาจากหลินเทียนหยวนออกจากเสื้อทันที

เมื่อเปิดแผนที่ ปรากฏว่ามีสัญลักษณ์เหมือนกันบน โลงศพไม้ทอง

“พี่เฉิน นี่..จุดประสงค์ของหลินเทียนหยวนไม่ใช่สมบัติของถ้ำนั้น แต่เป็นสุสานนี้!”

หลังจากเล๋ยเล่เห็น และก็เขาก็เข้าใจ และอุทานออกมาทันที

“อืม!”

เฉินเกอพยักหน้าตอบรับ

เขารู้ว่าหลินเทียนหยวนคนนี้มีเจตนาไม่ดี และต้องมีความคิดชั่วร้าย

ในเวลานี้ ในอีกด้านหนึ่งหลินเทียนหยวนและคนอื่นๆ

หลินเทียนหยวนและพรรคพวกที่ไม่มีแผนที่ พวกเขาก็เหมือนกวางที่หลงทางอยู่ในภูเขานี้ต้องเดาทางไปเรื่อยเปื่อย

แต่ไม่รู้เป็นเพราะพระเจ้าสงสารพวกเขาหรือเปล่า สุดท้ายพวกเขาก็เจอหมู่บ้านเยว่เสีย

ทั้งหมดก็รีบตรงเข้าไปในหมู่บ้านเยว่เสีย

เห็นหลินซานฉี่พาชาวบ้านออกมาทันที

“ขอโทษนะพวกคุณคือใคร? ”

หลินซานฉี่รีบเร่งออกมา และถามหลินเทียนหยวนและคนอื่นๆ อย่างสงสัย

“พ่อเฒ่า ฉันถามคุณ สองสามวันนี้มีคนสามคนที่แต่งตัวเหมือนพวกเรามาที่นี่หรือเปล่า? ”

หลินเทียนหยวนจ้องมองหลินซานฉี่และถามด้วยอารมณ์โกรธ

หลินซานฉี่ไม่ใช่คนโง่ เมื่อมองท่าทางของหลินเทียนหยวน ก็รู้ว่าหลินเทียนหยวนไม่ใช่คนดีแน่นอน เขารีบส่ายหัว

และตอบทันทีว่า “ไม่เห็นนี่ หมู่บ้านของเราไม่ได้มีคนนอกเข้ามานานแล้ว พวกคุณเป็นกลุ่มแรกที่เข้ามา

จริงสิ พวกคุณมาจากไหน? ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินซานฉี่พูด หลินเทียนหยวนก็หรี่ตา เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่หลินซานฉี่พูดเป็นความจริงหรือโกหก

ขณะนี้ หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งออกมา

“ผู้ใหญ่บ้านอาหารพร้อมแล้ว นักบุญทั้งสามยังไม่กลับมาอีกหรือ? ”

หญิงสาววิ่งออกมาและตะโกนบอกหลินซานฉี่

ชั่วขณะทำให้หลินซานฉี่ตกใจทันที ทำให้หลินเทียนหยวนและคนอื่นๆ แสดงสีหน้าเคร่งขรึมและเย็นชา ตอนนี้หลินเทียน

หยวนรู้แล้วว่า หลินซานฉี่หลอกพวกเขา

“ไอ้แก่ มึงกล้าโกหกกู!”

ในวินาทีถัดมา หลินเทียนหยวนก็จ้องไปที่หลินซานฉี่และพูดด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด

ชั่วขณะหลินซานฉี่ไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร เขารู้แล้วว่าตอนนี้เขาทำให้คนกลุ่มนี้ขุ่นเคือง

ผู้หญิงคนนี้ปรากฏตัวไม่ถูกเวลาจริงๆ

เวลาไหนไม่ออกมาถาม ต้องออกมาถามตอนที่หลินเทียนหยวนและพรรคพวกนี้มาถึง

หลินเทียนหยวนก้าวไปข้างหน้า และดึงคอของหลินซานฉี่

“พูด ว่าสามคนนั้นตอนนี้อยู่ที่ไหน? ”

หลินเทียนหยวนจ้องมองหลินซานฉี่และถามด้วยความโกรธ

สำหรับเฉินเกอทั้งสามคนแล้ว หลินเทียนหยวนแค้นใจมาก เขาต้องจัดการกับพวกเฉินเกอทั้งสามคน และจะต้องไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ

เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินเทียนหยวนพูด หลินซานฉี่ดูเหมือนจะไม่กลัว

“ฉันไม่รู้ พวกเขาทั้งสามคนออกไปแล้ว และไม่ได้บอกพวกเราว่าจะไปไหน!”

หลินซานฉี่ตอบหลินเทียนหยวน

“จริงเหรอ ไอ้แก่ แกคิดว่าฉันยังเชื่อคำพูดของแกอีกเหรอ? ดี ในเมื่อแกไม่ยอมพูด ก็อย่าโทษฉันละกัน!”

หลินเทียนหยวนตวาดอย่างเย็นชา เขาเลือกที่จะไม่เชื่อคำพูดของหลินซานฉี่

เขารู้สึกว่าเฉินเกอทั้งสามคนต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับไอ้แก่คนนี้ และไอ้แก่ตรงหน้าคนนี้ก็เก็บความลับให้พวกเขา

หลังจากนั้น หลินเทียนหยวนก็ออกคำสั่งคนที่อยู่ด้านล่าง และให้คนในหมู่บ้านมารวมตัวกันทั้งหมด

ยิ่งไปกว่านั้นหลินเทียนหยวนยังให้คนของเขามัดหลินซานฉี่และแขวนไว้บนเสาหินทางเข้าหมู่บ้าน

“ไอ้แก่ ฉันขอถามอีกครั้ง จะบอกหรือไม่? ”

“พวกเขา พวกเขาทั้งสามคนเดินเข้าไปในภูเขา ไปยังถ้ำ มีเสาหินสองเสาอยู่ที่ปากถ้ำ”

หลินซานฉี่จ้องมองหลินเทียนหยวนแล้วพูด

เมื่อหลินเทียนหยวนได้ยินเช่นนี้ ก็รู้สึกหดหู่ใจ เขารู้ว่าเฉินเกอทั้งสามได้พบถ้ำที่พวกเขากำลังตามหาแล้ว

“ดีไม่เลว!”

จากนั้นหลินเทียนหยวนก็พยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ

หลังจากพูดจบ หลินเทียนหยวนก็ยกปืนในมือขึ้นอย่างรวดเร็ว เล็งและเหนี่ยวไกไปที่หลินซานฉี่

“เปรี้ยง!”

กระสุนพุ่งออกมา และยิงเข้าหน้าอกของหลินซานฉี่ทันที

ทันใดนั้นหลินซานฉี่ก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด หัวของเขาก็ก้มลง จากนั้นก็หมดลมหายใจ

“ท่านผู้ใหญ่บ้าน!”

เมื่อเห็นการตายของหลินซานฉี่ ชาวบ้านก็ตะโกนเสียงดัง

ทุกคนจ้องไปที่หลินเทียนหยวนด้วยความโกรธ

“ไอ้ชั่ว พวกมึงไม่ใช่คน!”

“พวกเราบอกพวกแกแล้ว แกยังจะฆ่าผู้ใหญ่บ้านของเรา พวกแกเป็นปีศาจ!”

ชาวบ้านต่างพากันตะโกนใส่หลินเทียนหยวน และสาปแช่ง

ถ้าไม่ด่าก็ยังดี แต่พอด่าก็ยิ่งเพิ่มอารมณ์โกรธแค้นให้กับหลินเทียนหยวน

“เปรี้ยงๆๆ !”

หลินเทียนหยวนยกปืนขึ้นและยิงใส่ชาวบ้านหลายนัด ยิงจนกระสุนปืนหมด

ด้วยเหตุนี้ ชาวบ้านหลายคนจึงล้มลงและนอนตายอยู่บนกองเลือด

“ฆ่าให้หมด อย่าปล่อยให้ใครมีชีวิตรอด

หลังจากนั้น หลินเทียนหยวนก็สั่งคนของเขา

เมื่อได้ยินคำสั่งของหลินเทียนหยวน ลูกน้องของเขาก็พยักหน้าทุกคน จากนั้นก็หยิบมีดออกมาเพื่อเริ่มการสังหารที่

โหดเหี้ยม

ด้วยวิธีนี้ ชาวบ้านทุกคนในหมู่บ้านเยว่เสียไม่มีใครรอดพ้น

ทั้งคนและเทวดาก็โกรธแค้น