บทที่ 959 ภัยพิบัติ
“พี่เฉิน เป็นอะไร? ค้นพบอะไรรึเปล่า? ”
เมื่อเห็นท่าทางของเฉินเกอ เล๋ยเล่ก็ถามเฉินเกออย่างสงสัยทันที
“สัญลักษณ์นี้เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง!”
เฉินเกอพูดเบาๆ จากนั้นก็ครุ่นคิด
หลังจากนั้นไม่นาน เฉินเกอก็นึกขึ้นมาได้
“ฉันจำได้แล้ว!”
เฉินเกออุทานออกมา
หลังจากพูดเสร็จ เฉินเกอก็หยิบแผนที่ที่ได้มาจากหลินเทียนหยวนออกจากเสื้อทันที
เมื่อเปิดแผนที่ ปรากฏว่ามีสัญลักษณ์เหมือนกันบน โลงศพไม้ทอง
“พี่เฉิน นี่..จุดประสงค์ของหลินเทียนหยวนไม่ใช่สมบัติของถ้ำนั้น แต่เป็นสุสานนี้!”
หลังจากเล๋ยเล่เห็น และก็เขาก็เข้าใจ และอุทานออกมาทันที
“อืม!”
เฉินเกอพยักหน้าตอบรับ
เขารู้ว่าหลินเทียนหยวนคนนี้มีเจตนาไม่ดี และต้องมีความคิดชั่วร้าย
ในเวลานี้ ในอีกด้านหนึ่งหลินเทียนหยวนและคนอื่นๆ
หลินเทียนหยวนและพรรคพวกที่ไม่มีแผนที่ พวกเขาก็เหมือนกวางที่หลงทางอยู่ในภูเขานี้ต้องเดาทางไปเรื่อยเปื่อย
แต่ไม่รู้เป็นเพราะพระเจ้าสงสารพวกเขาหรือเปล่า สุดท้ายพวกเขาก็เจอหมู่บ้านเยว่เสีย
ทั้งหมดก็รีบตรงเข้าไปในหมู่บ้านเยว่เสีย
เห็นหลินซานฉี่พาชาวบ้านออกมาทันที
“ขอโทษนะพวกคุณคือใคร? ”
หลินซานฉี่รีบเร่งออกมา และถามหลินเทียนหยวนและคนอื่นๆ อย่างสงสัย
“พ่อเฒ่า ฉันถามคุณ สองสามวันนี้มีคนสามคนที่แต่งตัวเหมือนพวกเรามาที่นี่หรือเปล่า? ”
หลินเทียนหยวนจ้องมองหลินซานฉี่และถามด้วยอารมณ์โกรธ
หลินซานฉี่ไม่ใช่คนโง่ เมื่อมองท่าทางของหลินเทียนหยวน ก็รู้ว่าหลินเทียนหยวนไม่ใช่คนดีแน่นอน เขารีบส่ายหัว
และตอบทันทีว่า “ไม่เห็นนี่ หมู่บ้านของเราไม่ได้มีคนนอกเข้ามานานแล้ว พวกคุณเป็นกลุ่มแรกที่เข้ามา
จริงสิ พวกคุณมาจากไหน? ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินซานฉี่พูด หลินเทียนหยวนก็หรี่ตา เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่หลินซานฉี่พูดเป็นความจริงหรือโกหก
ขณะนี้ หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งออกมา
“ผู้ใหญ่บ้านอาหารพร้อมแล้ว นักบุญทั้งสามยังไม่กลับมาอีกหรือ? ”
หญิงสาววิ่งออกมาและตะโกนบอกหลินซานฉี่
ชั่วขณะทำให้หลินซานฉี่ตกใจทันที ทำให้หลินเทียนหยวนและคนอื่นๆ แสดงสีหน้าเคร่งขรึมและเย็นชา ตอนนี้หลินเทียน
หยวนรู้แล้วว่า หลินซานฉี่หลอกพวกเขา
“ไอ้แก่ มึงกล้าโกหกกู!”
ในวินาทีถัดมา หลินเทียนหยวนก็จ้องไปที่หลินซานฉี่และพูดด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด
ชั่วขณะหลินซานฉี่ไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร เขารู้แล้วว่าตอนนี้เขาทำให้คนกลุ่มนี้ขุ่นเคือง
ผู้หญิงคนนี้ปรากฏตัวไม่ถูกเวลาจริงๆ
เวลาไหนไม่ออกมาถาม ต้องออกมาถามตอนที่หลินเทียนหยวนและพรรคพวกนี้มาถึง
หลินเทียนหยวนก้าวไปข้างหน้า และดึงคอของหลินซานฉี่
“พูด ว่าสามคนนั้นตอนนี้อยู่ที่ไหน? ”
หลินเทียนหยวนจ้องมองหลินซานฉี่และถามด้วยความโกรธ
สำหรับเฉินเกอทั้งสามคนแล้ว หลินเทียนหยวนแค้นใจมาก เขาต้องจัดการกับพวกเฉินเกอทั้งสามคน และจะต้องไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินเทียนหยวนพูด หลินซานฉี่ดูเหมือนจะไม่กลัว
“ฉันไม่รู้ พวกเขาทั้งสามคนออกไปแล้ว และไม่ได้บอกพวกเราว่าจะไปไหน!”
หลินซานฉี่ตอบหลินเทียนหยวน
“จริงเหรอ ไอ้แก่ แกคิดว่าฉันยังเชื่อคำพูดของแกอีกเหรอ? ดี ในเมื่อแกไม่ยอมพูด ก็อย่าโทษฉันละกัน!”
หลินเทียนหยวนตวาดอย่างเย็นชา เขาเลือกที่จะไม่เชื่อคำพูดของหลินซานฉี่
เขารู้สึกว่าเฉินเกอทั้งสามคนต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับไอ้แก่คนนี้ และไอ้แก่ตรงหน้าคนนี้ก็เก็บความลับให้พวกเขา
หลังจากนั้น หลินเทียนหยวนก็ออกคำสั่งคนที่อยู่ด้านล่าง และให้คนในหมู่บ้านมารวมตัวกันทั้งหมด
ยิ่งไปกว่านั้นหลินเทียนหยวนยังให้คนของเขามัดหลินซานฉี่และแขวนไว้บนเสาหินทางเข้าหมู่บ้าน
“ไอ้แก่ ฉันขอถามอีกครั้ง จะบอกหรือไม่? ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!