ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 962

บทที่962 การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่

หลังจากเสียงหัวเราะหยุดลง หลินเทียนหยวนก็ใช้แรงทั้งหมดที่มีเพื่อเปิดฝาโลง โลงศพไม้ทอง

ทันใดนั้นเฉินเกอยกเท้าขึ้นแล้วถีบหลินเทียนหยวนออกไป

หลินเทียนหยวนถูกเฉินเกอถีบตัวลอย หล่นลงพื้นอย่างแรง

และในตอนนี้ที่ฝาโลงถูกเปิดออกแล้ว ภายในห้องเกิดแรงสั่นสะเทือนรุนแรง เหนือศีรษะของเฉินเกอเต็มไปด้วยฝุ่นและเศษก้อนหินที่ตกลงมา

วินาทีต่อมา มีเพียงกลุ่มหมอกดำขนาดใหญ่ลอยออกมาจากโลงศพไม้ทอง

เฉินเกอรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าสถานการณ์ไม่ดี ถ้าหากว่าทั้งหมดเป็นอย่างที่เขาคาดไว้ สิ่งที่อยู่ในโลงศพไม้ทอง นั้นจะต้องเป็นสิ่งชั่วร้าย

จากนั้น เฉินเกอรีบขยับถอยหลังไปและวิ่งกลับไปที่ข้างเล๋ยเล่

“พี่เฉิน ตอนนี้พวกเราจะทำยังไง? ”

เล๋ยเล่เห็นภาพนี้แล้ว ก็เป็นกังวลและหันไปถามเฉินเกอ

“ไป ไปจากที่นี่!”

เฉินเกอหันไปเตือนเล๋ยเล่ จากนั้นก็ลากเล๋ยเล่มั่งไปยังทางออกที่พวกเขาเข้ามาก่อนหน้านี้

ในตอนที่ออกมา เฉินเกอก็ไม่ลืมที่หันกลับไปและพบว่ากลุ่มหมอกดำไม่ได้ไล่ตามมาเล่นงานพวกเขา แต่มันกลับเข้าล้อมปกคลุมกลุ่มของหลินเทียนหยวนทุกคนก็หมดสติในทันที

หลินเทียนหยวนยิ่งน่าสยดสยอง เขาโดนหมอกสีดำคลุมตัวเขาไว้ แล้วทะลุผ่านจากด้านหลัง แล้วทะลุออกมาทางปากและเสียชีวิตภายในทันทีด้วยความสยดสยองมากมาย

เฉินเกอไม่คิดจะเข้าไปยุ่งกับพวกเขาอีก เขารีบพาเล๋ยเล่ออกมาจากปากทางและรีบปิดปากทางเข้านั้นเสีย เพื่อไม่ให้หมอกดำนั้นออกด้านนอกได้

ออกจากสุสาน

เฉินเกอกับเล๋ยเล่นั่งอยู่บนพื้น

เล๋ยเล่ถอนหายใจเสียงดัง ภาพเมื่อครู่นั้นทำให้เขาตกใจกลัวไม่น้อยเลย

นี่เป็นครั้งแรกของเล๋ยเล่ที่ได้เผชิญกับสถานการณ์หลังจากที่เขาไปที่สุสานและพบว่ามันอันตรายมาก

แต่ว่าเป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน ในที่สุดหลินเทียนหยวนและพวกก็ได้รับผลกรรมตามที่ควรได้แล้ว

มีเพียงเรื่องเดียวที่ทำให้รู้สึกเสียดายก็คือเฉินเกอไม่ได้ลงมือกำจัดหลินเทียนหยวนด้วยตัวเอง ฆ่าเจ้าปีศาจร้ายด้วยมือเขาเอง

“ดีล่ะ เล๋ยเล่ พวกเรารีบกลับกันเถอะ กลับไปฝังศพและทำพิธีให้ผู้ใหญ่บ้านและพวกเขาดี ๆ สักครั้งกันเถอะ!”

หลังจากนั้นไม่นาน เฉินเกอก็เสนอความคิดกับเล๋ยเล่

พูดจบ ทั้งสองคนก็รีบลุกขึ้นและกลับไปที่หมู่บ้านเยว่เสีย

หลังจากกลับไปถึงหมู่บ้านเยว่เสีย เฉินเกอและเพื่อนก็ทำการฝังศพของผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้านทีละคน อีกทั้งยังช่วยเก็บกวาดทั้งด้านในและด้านนอก

จากนี้ไปจะไม่มีหมู่บ้านเยว่เสียอยู่อีกแล้ว ทุกอย่างกลายเป็นเพียงประวัติศาสตร์ที่ผ่านไปเท่านั้น

เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เฉินเกอและเล๋ยเล่ก็เก็บของและเตรียมตัวจะออกเดินทาง

ในเวลานี้เอง มีร่างเดิมเดินออกมาจากหุบเขา

“เฉินเกอ เอาชีวิตของแกมา!”

เพียงเห็นเงาทะมึนที่ออกมาพร้อมกับแผดเสียงด้วยความโกรธ

เจ้าของเสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหลินเทียนหยวนนั่นเอง

ทั้งเฉินเกอและเล๋ยเล่ต่างประหลาดใจ พวกเขาสองคนคิดไม่ถึงว่าหลินเทียนหยวนจะยังไม่ตาย และยิ่งดูเหมือนว่าเขาจะดุร้ายขึ้นกว่าเดิม

เฉินเกอดูแล้วเห็นว่าน่าจะผิดปกติ

เนื้อตัวของหลินเทียนหยวนดำทมิฬ ผิวของเขามีปุ่มสีดำตะปุ่มตะป่ำดูแล้วน่าเกลียดน่ากลัว

“หลินเทียนหยวน แกยังไม่ตาย!”

เฉินเกอมองไปที่หลินเทียนหยวนที่กลายพันธุ์ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยและกล่าวขึ้น

“ฮ่า ๆ ๆ !”

หลินเทียนหยวนหัวเราะเสียงดัง