ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1811

อู๋ตงไห่เปิดกระเป๋าHermesของเย่ฉางหมิ่นอย่างอกสั่นขวัญแขวน

ด้านใน นอกจากสมุดเช็คแล้ว ยังมีตราประทับส่วนตัวของเย่ฉางหมิ่นด้วย

ตราประทับส่วนตัวแบบนี้ คนธรรมดาทั่วไปไม่ค่อยใช้ และไม่จำเป็นต้องใช้

แต่ถ้าเป็นผู้นำองค์กรหรือผู้บริหารองค์กรระดับสูงแทบทุกคนต้องมีตราประทับส่วนตัว

เพราะธุรกิจด้านการเงินจำนวนมากต้องใช้ตราประทับส่วนตัว โดยเฉพาะเช็คเงินสด

และตราประทับส่วนตัวนั้นจะมีอักษรที่เป็นระเบียบ ดังนั้นอู๋ตงไห่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ตราประทับนี้มีอักษรคำว่า"เย่ฉางหมิ่น"

เมื่อเห็นตราประทับส่วนตัวของเย่ฉางหมิ่น ความดันโลหิตของอู๋ตงไห่พุ่งปี๊ดขึ้นมาทันที และเขาแทบจะยืนไม่ไหว

ในเวลาต่อมา เขาแทบอยากจะฆ่าตัวตาย

ความรู้สึกแบบนี้ ก็เหมือนกับพ่อลูกตระกูลเซียวไปจับสุนัขมาตัวหนึ่ง ปรากฏว่าตอนที่พวกเขากำลังจับสุนัขอยู่ ไม่รู้ทำอีท่าไหนถึงจับเสือกลับมาด้วยอีกหนึ่งตัว

สิ่งสำคัญกว่านั้นคือ เบื้องหลังของเสือตัวนี้ ยังมีตระกูลที่ทรงอำนาจมากๆด้วย

อู๋ตงไห่ร้องไห้อยู่ในใจด้วยความโกรธ:"แม่งเอ๊ย มันเป็นเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย! ฉันแค่อยากจะสั่งสอนหม่าหลัน ทำไมถึงจับตัวลูกสาวคนโตของตระกูลเย่มาด้วย...ถ้ารู้ตั้งแต่แรกฉันคงไม่มาที่นี่อย่างแน่นอน! เห็นได้ชัดว่าเซียวฉางเฉียนกับเซียวไห่หลงพ่อลูกคู่นี้เป็นคนทำเรื่องนี้ แต่เพราะการมาถึงของตัวเอง ทำให้เย่ฉางหมิ่นคิดว่าตัวเองอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด..."

ในเวลานี้ เย่ฉางหมิ่นมองเห็นสีหน้าที่สับสนของอู๋ตงไห่ เธอรู้ดีว่าพวกเขาต้องเชื่อว่าเธอคือคนของตระกูลเย่จริงๆ ดังนั้นเธอรีบพูดทันที:"คุณอู๋ ฉันรู้ว่าคุณต้องการลักพาตัวหม่าหลันคนเดียว และคุณไม่ได้ต้องการลักพาตัวฉัน พวกเราทั้งสองฝ่ายแค่เข้าใจผิดกันเฉยๆ ถ้าคุณยอมปล่อยฉันไป เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ฉันจะไม่เอาเรื่องอย่างแน่นอน ในอนาคตฉันจะส่งเสริมความร่วมมือระหว่างตระกูลเย่กับตระกูลอู๋ คุณคิดว่าไง?"

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ทำให้อู๋ตงไห่ลังเลขึ้นมาทันที