แต่ว่า ตอนที่โจวเหลียงเวิ่นสลับกระเป๋าซื่อฟางเป่าจ้วง ก็เดาเอาไว้แล้วว่ามือถือจะต้องเป็นสิ่งสำคัญที่อีกฝ่ายตรวจค้น ดังนั้นจึงเตรียมแผนรับมือเอาไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว นำเบาะแสที่มีค่าทั้งหมดลบอย่างสะอาดหมดจดไปหมดแล้ว
มือถือไม่มีแบตฯ ก็เป็นความตั้งใจของเขา ก็เพื่อพิสูจน์หลักฐานหน่อยว่า อีกฝ่ายจะตรวจมือถือของตนเองหรือไม่ รวมทั้งอีกฝ่ายทำงานได้ละเอียดรอบคอบเหมือนกันกับตนหรือไม่
ตอนนี้ หลังจากที่เปิดมือถือยังมีแบตฯอยู่70% ก็หมายความว่าอีกฝ่ายทำงานไม่ได้ไม่ละเอียดรอบคอบเท่ากับตน ถ้าหากเป็นตนจัดการเรื่องนี้ ในเมื่อมือถืออยู่ในสถานะที่ไม่มีแบตฯ ถ้าอย่างนั้นหลังจากที่ก๊อปปี้ข้อมูลเสร็จ ก็จะต้องใช้แบตฯของมือถือเครื่องนี้ให้หมด จนปิดเครื่องไปเอง
ดังนั้น ในเวลานี้เอง ในใจของโจวเหลียงเวิ่นถึงได้โล่งอกถึงที่สุด
เมื่อเห็นความสะเพร่าด้านนี้ของตระกูลรอธส์ไชลด์ นี่ทำให้เขาเชื่อมั่นว่า เย่เฉินจะต้องมีหนทาง นำซื่อฟางเป่าจ้วงออกไปจากนครนิวยอร์ก ภายใต้การอารักขาอย่างเข้มงวดของตระกูลรอธส์ไชลด์อย่างแน่นอน
ไม่แน่ว่า ตอนนี้มันก็อาจจะอยู่ระหว่างทางกลับไปที่หัวเซี่ยแล้วก็ได้!
เวลานี้ ผู้พิพากษาใหญ่ที่อยู่ด้านข้างก็อับอายเป็นอย่างยิ่ง รีบกล่าวให้คำมั่นสัญญา: “คุณโจววางใจ ผมจะนำเรื่องนี้รายงานกลับไปยังตำรวจนครนิวยอร์ก ให้พวกเขาสอบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด ดูว่าเป็นใครกันแน่ที่ใช้มือถือของคุณ”
โจวเหลียงเวิ่นยิ้มเล็กน้อยทันที กล่าวอย่างใจกว้าง: “ช่างเถอะผู้พิพากษาใหญ่ เรื่องนี้ผมก็ไม่เอาความแล้ว”
ผู้พิพากษากับไบรอันถอนหายใจยาวพร้อมกัน ถ้าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ก็จะเป็นข่าวฉาวอีกเรื่องของหน่วยงานตุลาการ ถ้าหากเกิดการตอบโต้แบบลูกโซ่ขึ้นอีกครั้ง ผลที่ตามจะต้องต้านทานไม่ไหวจริงๆ
ดังนั้นผู้พิพากษาใหญ่รีบยื่นเอกสารให้แก่โจวเหลียงเวิ่น เอ่ยปากกล่าว: “ถ้าหากว่าคุณโจวไม่มีข้อคิดเห็นเกี่ยวกับการปล่อยตัวละก็ รบกวนเซ็นชื่อที่ด้านบนด้วย หลังจากเซ็นชื่อแล้ว เอกสารนี้จะมีผลทันที คุณก็จะเป็นอิสระ”
โจวเหลียงเวิ่นพยักหน้า หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อของตนเองลงบนตำแหน่งเซ็นชื่อ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...