ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6094
แต่ว่า ตอนที่โจวเหลียงเวิ่นสลับกระเป๋าซื่อฟางเป่าจ้วง ก็เดาเอาไว้แล้วว่ามือถือจะต้องเป็นสิ่งสำคัญที่อีกฝ่ายตรวจค้น ดังนั้นจึงเตรียมแผนรับมือเอาไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว นำเบาะแสที่มีค่าทั้งหมดลบอย่างสะอาดหมดจดไปหมดแล้ว
มือถือไม่มีแบตฯ ก็เป็นความตั้งใจของเขา ก็เพื่อพิสูจน์หลักฐานหน่อยว่า อีกฝ่ายจะตรวจมือถือของตนเองหรือไม่ รวมทั้งอีกฝ่ายทำงานได้ละเอียดรอบคอบเหมือนกันกับตนหรือไม่
ตอนนี้ หลังจากที่เปิดมือถือยังมีแบตฯอยู่70% ก็หมายความว่าอีกฝ่ายทำงานไม่ได้ไม่ละเอียดรอบคอบเท่ากับตน ถ้าหากเป็นตนจัดการเรื่องนี้ ในเมื่อมือถืออยู่ในสถานะที่ไม่มีแบตฯ ถ้าอย่างนั้นหลังจากที่ก๊อปปี้ข้อมูลเสร็จ ก็จะต้องใช้แบตฯของมือถือเครื่องนี้ให้หมด จนปิดเครื่องไปเอง
ดังนั้น ในเวลานี้เอง ในใจของโจวเหลียงเวิ่นถึงได้โล่งอกถึงที่สุด
เมื่อเห็นความสะเพร่าด้านนี้ของตระกูลรอธส์ไชลด์ นี่ทำให้เขาเชื่อมั่นว่า เย่เฉินจะต้องมีหนทาง นำซื่อฟางเป่าจ้วงออกไปจากนครนิวยอร์ก ภายใต้การอารักขาอย่างเข้มงวดของตระกูลรอธส์ไชลด์อย่างแน่นอน
ไม่แน่ว่า ตอนนี้มันก็อาจจะอยู่ระหว่างทางกลับไปที่หัวเซี่ยแล้วก็ได้!
เวลานี้ ผู้พิพากษาใหญ่ที่อยู่ด้านข้างก็อับอายเป็นอย่างยิ่ง รีบกล่าวให้คำมั่นสัญญา: “คุณโจววางใจ ผมจะนำเรื่องนี้รายงานกลับไปยังตำรวจนครนิวยอร์ก ให้พวกเขาสอบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด ดูว่าเป็นใครกันแน่ที่ใช้มือถือของคุณ”
โจวเหลียงเวิ่นยิ้มเล็กน้อยทันที กล่าวอย่างใจกว้าง: “ช่างเถอะผู้พิพากษาใหญ่ เรื่องนี้ผมก็ไม่เอาความแล้ว”
ผู้พิพากษากับไบรอันถอนหายใจยาวพร้อมกัน ถ้าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ก็จะเป็นข่าวฉาวอีกเรื่องของหน่วยงานตุลาการ ถ้าหากเกิดการตอบโต้แบบลูกโซ่ขึ้นอีกครั้ง ผลที่ตามจะต้องต้านทานไม่ไหวจริงๆ
ดังนั้นผู้พิพากษาใหญ่รีบยื่นเอกสารให้แก่โจวเหลียงเวิ่น เอ่ยปากกล่าว: “ถ้าหากว่าคุณโจวไม่มีข้อคิดเห็นเกี่ยวกับการปล่อยตัวละก็ รบกวนเซ็นชื่อที่ด้านบนด้วย หลังจากเซ็นชื่อแล้ว เอกสารนี้จะมีผลทันที คุณก็จะเป็นอิสระ”
โจวเหลียงเวิ่นพยักหน้า หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อของตนเองลงบนตำแหน่งเซ็นชื่อ
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...