ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5272
ส่วนในกลุ่มwe chatที่สร้างขึ้นกับพวกจางกุ้ยเฟินสามคนนั้น จางกุ้ยเฟินส่งข้อความเสียงมา : “โอ้โห หม่าหลัน เธอเก่งมากไปแล้ว! แป๊ปเดียวก็ทำให้เฉียนหงเย่นล้มได้แล้ว!”
หลี่เยว่ฉินเองก็ส่งมาเช่นกัน : “ใช่หม่าหลัน! รอบนี้เจ๋งมากจริงๆ!”
ต่งหยู้หลิงหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น : “ตั้งแต่ที่อยู่กับครอบครัวของพวกเขา ฉันก็เห็นพวกเขาแล้วก็หงุดหงิด วันนี้ในที่สุดก็ได้ปลดปล่อยออกมาได้แล้ว!หม่าหลันมีวิธี!”
หม่าหลันพูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจ : “แน่นอนอยู่แล้ว! ไม่ใช่ว่าฉันโม้นะ จัดการเฉียนหงเย่นก็เหมือนกับการเล่นสนุกนี่แหล่ะ!”
จางกุ้ยเฟินอุทานขึ้นมา : “ไม่รู้ว่าจะไปหาซื้อประทัดได้จากที่ไหน ถ้าหากได้ ฉันจะต้องจุดประทัดฉลองซักหน่อยแล้ว!”
หม่าหลันได้ยินแล้ว ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมา จากนั้นก็เดินถือไม้เท้าออกมาจากในห้อง แล้วย้ายไปตรงหน้าประตูห้องของเซียวฉางควน แล้วทุบประตูพลางเอ่ยขึ้น : “เซียวฉางควน เปิดประตูหน่อยเร็ว!”
เซียวฉางควนที่ไม่มีชีวิตชีวาอยู่ตลอดพูดขึ้นมาจากทางด้านในอย่างรำคาญ : “ทุบอะไร แม่ไม่นอนแต่ผมต้องพักผ่อนนะ!”
หม่าหลันพูดขึ้นอย่างรำคาญ : “ให้แกเปิดประตูก็เปิด พูดอะไรเยอะแยะนัก! รีบเปิดเร็วเข้า!”
ว่าแล้ว ก็เริ่มทุบขึ้นแรงๆอีกครั้ง
เซียวฉางควนจนปัญญา จึงเปิดประตูออก มองเธอแวบหนึ่งแล้วพูดขึ้นอย่างเบื่อๆเซ็งๆ : “มีธุระอะไรก็รีบๆพูดมา”
หม่าหลันมองเซียวฉางควน เห็นเขาใส่เพียงแค่กางเกงชั้นใน จึงขมวดคิ้วขึ้น : “แกรีบไปกางเกง แล้วขับรถพาฉันออกไปซื้อประทัดหน่อย ฉันจะจุดประทัดฉลอง!”
“จุดประทัด?” เซียวฉางควนพึมพำอย่างไม่พอใจ : “ไม่ใช่เทศกาล ที่ไหนเขาจุดประทัดกัน!”
หม่าหลันโพล่งขึ้นมา : “เฉียนหงเย่นผิดหวังแล้ว เรื่องดีๆแบบนี้ทุกคนต้องร่วมฉลองกัน จะไม่จุดประทัดฉลองได้ยังไง?”
เซียวฉางควนโบกมืออย่างรำคาญ : “แม่อย่ามาล้อเล่นเลย! ช่วงเทศกาลปีใหม่ในเขตเมืองไม่ให้จุดประทัดแล้ว ตอนนี้แม่จะจุด? ฝันกลางวันไปแล้วหรือเปล่า?”
ว่าแล้ว เขาก็หยิบกางเกงขึ้นมาแล้วเอากุญแจรถ พลางใส่กางเกง แล้วเอ่ยขึ้น : “ไปกัน ออกไปตอนนี้เลย”
มุมปากของหม่าหลันกระตุก แล้วโบกมือ : “อา ช่างแล้วๆ ไม่ไปแล้ว”
เซียวฉางควนเอ่ยถามขึ้นอย่างขำๆ : “อย่างช่างสิ! แม่บอกเองนะ เป็นเรื่องดีที่ทุกคนต้องมาร่วมฉลองกัน ไม่จุดประทัดก็ไม่ได้นะ?”
ว่าแล้ว เขาก็เอ่ยขึ้นต่อ : “ผมมีเพื่อนคนนึงเหมือนกับว่าจะทำพวกดอกไม้ไฟ เขามีโกดังอยู่ที่เขตชานเมือง ซ่อนพวกประทัดดอกไม้ไฟเอาไว้โดยเฉพาะ เราสองคนไปที่นั่น ผมจัดประทัดให้ซักแสนนัด แล้วก็เอาประทัดที่ดังเป็นคู่ให้ด้วย รับประกันความคึกคัก!”
หม่าหลันได้ยินแล้วก็ส่ายหน้า : “ช่างแล้ว ไม่ไปแล้ว มันดึกไป ฉันง่วงแล้ว”
ว่าแล้ว เธอก็โบกมือ : “นั่นอะไร แกรีบไปนอนเถอะ ฉันกลับห้องแล้ว”
เซียวฉางควนหัวเราะพลางเอ่ยขึ้น : “โธ่ ดูสิ ไปเถอะ! ผมใส่กางเกงแล้วนะ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...