ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6093
เมื่อพูดถึงตรงนี้ โจวเหลียงเวิ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย: “ผมหวังเป็นอย่างยิ่งที่บรรดาผู้คนจะสามารถจดจำได้ จดจำเอาไว้ว่าบรรพบุรุษของพวกเขา เคยใช้วิธีการที่ไร้เกียรติเป็นอย่างยิ่ง จากตะวันออก จากหัวเซี่ย แย่งชิงทรัพยากรจำนวนมาก ทั้งยังก่อให้เกิดการบาดเจ็บล้มตายอย่างน่าเวทนานับไม่ถ้วน ผมหวังว่าบรรดาผู้คนจะจดจำ ความชั่วร้าย ที่มากเกินจะบรรยายของบรรพบุรุษพวกเขาเอาไว้ตลอดไป!”
“ฉะนั้น ผมไม่สามารถรับเงินของพวกเขาได้ ยิ่งไม่ต้องการ!”
ผู้พิพากษาลำบากใจทันที ถ้าหากโจวเหลียงเวิ่นไม่รับเงินแม้แต่สตางค์แดงเดียว ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่เขาปฏิเสธเงินค่าชดเชยนี้นั้นจะต้องก่อให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของประชาชนขึ้นอีกครั้ง และเมื่อประชาชนวิจารณ์เรื่องนี้ขึ้นมา ภายในใจจะคิดว่า จะต้องเป็นเพราะตระกูลรอธส์ไชลด์นำพาความเจ็บปวดมาให้เขามากจนเกินไป ดังนั้นเขาถึงไม่สนใจต่อเงินทองที่น่างดึงดูดใจจำนวนมากโดยสิ้นเชิง ยืนกรานไม่รับเงินของตระกูลรอธส์ไชลด์แม้แต่สตางค์แดงเดียว
ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ ตระกูลรอธส์ไชลด์จะต้องถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์มากกว่าเดิมแน่นอน
และเวลานี้ เจ้าหน้าที่เรือนจำที่ไม่พูดจามาตลอดที่อยู่ด้านข้างรีบเดินมาข้างหน้า กล่าวอย่างสุภาพ: “สวัสดีคุณโจว ผมคือไบรอัน ไวท์รองพัศดีเรือนจำบรูคลิน ผมเป็นตัวแทนของเรือนจำบรูคลิน ผมขอแสดงความขอโทษอย่างสุดซึ้งสำหรับการปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมทั้งหมดที่คุณได้ประสบพบเจอตอนที่อยู่ในเรือนจำบรูคลิน สิ่งที่ผมอยากจะพูดก็คือ พวกเราเองก็จะจ่ายเงินค่าชดเชยสำหรับความไม่ยุติธรรมที่คุณได้รับเช่นกัน......”
โจวเหลียงเวิ่นกล่าว: “คุณวางใจ หลังจากเรื่องนี้ผ่านไป ผมไม่มีทางหยิบยกเรื่องเงินค่าชดเชยกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นตระกูลรอธส์ไชลด์ หรือว่าเรือนจำบรูคลิน หรือแม้กระทั่งทั้งระบบตุลาการของสหรัฐอเมริกา”
พูดไป เขาถามไบรอันคนนั้น: “ในเมื่อผมได้ถูกประการว่าได้รับการปล่อยตัวแล้ว ถ้าอย่างนั้นขอถามว่าสิ่งของส่วนตัวของผมจะคืนให้ผมได้ไหม?”
“ได้ได้ได้ ได้แน่นอน!”
ไบรอันพยักหน้าซ้ำๆโดยไม่ลังเล จากนั้นหยิบกระเป๋าเครื่องใช้สำหรับใช้ที่เรือนจำโดยเฉพาะใบหนึ่งออกมา จากในกระเป๋าเดินทางที่พกติดตัว ด้านบนมีผนึก รวมทั้งข้อมูลส่วนตัวของโจวเหลียงเวิ่น
เขานำกระเป๋าเครื่องใช้ยื่นให้แก่โจวเหลียงเวิ่น เอ่ยปากกล่าว: “คุณโจว สิ่งของส่วนตัวของคุณอยู่ในนี้ทั้งหมด คุณโปรดตรวจนับดูว่ามีอะไรสูญหายหรือไม่”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...