ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6093
เมื่อพูดถึงตรงนี้ โจวเหลียงเวิ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อย: “ผมหวังเป็นอย่างยิ่งที่บรรดาผู้คนจะสามารถจดจำได้ จดจำเอาไว้ว่าบรรพบุรุษของพวกเขา เคยใช้วิธีการที่ไร้เกียรติเป็นอย่างยิ่ง จากตะวันออก จากหัวเซี่ย แย่งชิงทรัพยากรจำนวนมาก ทั้งยังก่อให้เกิดการบาดเจ็บล้มตายอย่างน่าเวทนานับไม่ถ้วน ผมหวังว่าบรรดาผู้คนจะจดจำ ความชั่วร้าย ที่มากเกินจะบรรยายของบรรพบุรุษพวกเขาเอาไว้ตลอดไป!”
“ฉะนั้น ผมไม่สามารถรับเงินของพวกเขาได้ ยิ่งไม่ต้องการ!”
ผู้พิพากษาลำบากใจทันที ถ้าหากโจวเหลียงเวิ่นไม่รับเงินแม้แต่สตางค์แดงเดียว ถ้าอย่างนั้นเรื่องที่เขาปฏิเสธเงินค่าชดเชยนี้นั้นจะต้องก่อให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของประชาชนขึ้นอีกครั้ง และเมื่อประชาชนวิจารณ์เรื่องนี้ขึ้นมา ภายในใจจะคิดว่า จะต้องเป็นเพราะตระกูลรอธส์ไชลด์นำพาความเจ็บปวดมาให้เขามากจนเกินไป ดังนั้นเขาถึงไม่สนใจต่อเงินทองที่น่างดึงดูดใจจำนวนมากโดยสิ้นเชิง ยืนกรานไม่รับเงินของตระกูลรอธส์ไชลด์แม้แต่สตางค์แดงเดียว
ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ ตระกูลรอธส์ไชลด์จะต้องถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์มากกว่าเดิมแน่นอน
และเวลานี้ เจ้าหน้าที่เรือนจำที่ไม่พูดจามาตลอดที่อยู่ด้านข้างรีบเดินมาข้างหน้า กล่าวอย่างสุภาพ: “สวัสดีคุณโจว ผมคือไบรอัน ไวท์รองพัศดีเรือนจำบรูคลิน ผมเป็นตัวแทนของเรือนจำบรูคลิน ผมขอแสดงความขอโทษอย่างสุดซึ้งสำหรับการปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมทั้งหมดที่คุณได้ประสบพบเจอตอนที่อยู่ในเรือนจำบรูคลิน สิ่งที่ผมอยากจะพูดก็คือ พวกเราเองก็จะจ่ายเงินค่าชดเชยสำหรับความไม่ยุติธรรมที่คุณได้รับเช่นกัน......”
โจวเหลียงเวิ่นกล่าว: “คุณวางใจ หลังจากเรื่องนี้ผ่านไป ผมไม่มีทางหยิบยกเรื่องเงินค่าชดเชยกับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นตระกูลรอธส์ไชลด์ หรือว่าเรือนจำบรูคลิน หรือแม้กระทั่งทั้งระบบตุลาการของสหรัฐอเมริกา”
พูดไป เขาถามไบรอันคนนั้น: “ในเมื่อผมได้ถูกประการว่าได้รับการปล่อยตัวแล้ว ถ้าอย่างนั้นขอถามว่าสิ่งของส่วนตัวของผมจะคืนให้ผมได้ไหม?”
“ได้ได้ได้ ได้แน่นอน!”
ไบรอันพยักหน้าซ้ำๆโดยไม่ลังเล จากนั้นหยิบกระเป๋าเครื่องใช้สำหรับใช้ที่เรือนจำโดยเฉพาะใบหนึ่งออกมา จากในกระเป๋าเดินทางที่พกติดตัว ด้านบนมีผนึก รวมทั้งข้อมูลส่วนตัวของโจวเหลียงเวิ่น
เขานำกระเป๋าเครื่องใช้ยื่นให้แก่โจวเหลียงเวิ่น เอ่ยปากกล่าว: “คุณโจว สิ่งของส่วนตัวของคุณอยู่ในนี้ทั้งหมด คุณโปรดตรวจนับดูว่ามีอะไรสูญหายหรือไม่”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...