ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 6096
เฉินจื้อหมินตอบกลับ: “ถูกต้อง ง่ายดายแบบนี้ละครับ”
ท่านเอิร์ลจงหย่งตอบกลับด้วยความสงสัย: “เรื่องที่สามารถทำสำเร็จได้ง่ายดายขนาดนี้ ทำไมผู้มีพระคุณจะต้องให้พวกเราสองคนร่วมมือกัน? ด้วยความสามารถของนาย เพียงคนเดียวก็จัดการได้แล้ว”
เฉินจื้อหมินตอบ: “คุณพูดว่าเรื่องทั้งหมดนี่ราบรื่น ถ้าหากระหว่างทางเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น ด้วยความสามารถของกระผม ไม่สามารถทำให้ไร้ข้อผิดพลาดได้แน่นอน ผู้มีพระคุณให้คุณมาที่นี่ น่าจะคิดเอาไว้แล้วเพื่อรับประกันความปลอดภัยเพิ่มขึ้นอีกทาง”
ในใจของท่านเอิร์ลจงหย่งมีความไม่สบายใจเล็กน้อย
เขายังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ว่า ภารกิจนี้จะสามารถบรรลุผลอย่างสมบูรณ์ได้ง่ายดายขนาดนี้
ดังนั้น เขาจึงเตือนสติตัวเองในใจ: “จะต้องจับตามองคนแซ่โจวคนนั้นเอาไว้ให้ดี แล้วก็ต้องระวังสภาพแวดล้อมเอาไว้ให้ดีๆ ห้ามประมาทและเกิดความผิดพลาดใดๆไม่ได้อย่างเด็ดขาด!”
หลังจากนั้นไม่กี่นาที เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งก็บินลงมาจากฟ้า ลงจอดที่ลานจอดชั้นบนของโรงพยาบาลแมนฮัตตันอย่างมั่นคง
ภายในห้องโดยสารของเฮลิคอปเตอร์ นอกจากนักบินแล้ว ยังมีเฉินจื้อหมินนั่งอยู่
เฉินจื้อหมินทำตามคำสั่งของเย่เฉิน หลังจากที่ขับรถมาเจอกับนักบินก่อนล่วงหน้า ให้โดยสารมากับเฮลิคอปเตอร์มายังชั้นบนของโรงพยาบาลแมนฮัตตัน
ทันทีที่เฮลิคอปเตอร์ลงจอด เฉินจื้อหมินจึงกล่าวกับนักบิน: “ไม่ต้องดับเครื่องเฮลิคอปเตอร์ นายไปก่อน ฉันรออยู่ที่นี่ก็พอ”
นักบินกล่าวถามด้วยสีหน้าสงสัย: “ประธานเฉิน.....คุณ......คุณขับเฮลิคอปเตอร์เป็นเหรอครับ?”
เฉินจื้อหมินกล่าวเรียบๆ: “เหลวไหล ถ้าหากไม่เป็น ทำไมฉันต้องให้นายไปก่อน?”
นักบินไม่ได้เป็นสมาชิกขององค์กรพั่วชิง เขาเป็นเพียงนักบินของบริษัทการบินแห่งหนึ่งภายใต้การดูแลของตระกูลอานเท่านั้น บริษัทที่เขาทำงาน รวมทั้งเฮลิคอปเตอร์ที่เขาขับ ล้วนเป็นกิจการของตระกูลอาน
อีกทั้ง บริษัทการบินแห่งนี้ ก็อยู่ภายใต้การดูแลของเฉินจื้อหมินมาตลอด ดังนั้นนักบินจึงไม่กล้าขัดเจตนารมณ์ของเขา
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...