ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5845

เชิงเขาอารามชิงจ้าว ในเวลานี้

เย่เฉินยังคงไม่ได้ทำการตัดสินใจเกี่ยวกับการเดินทางครั้งนี้

ถ้าหากไปทั้งแบบนี้ อันที่จริงมีความไม่ยินยอมใจอยู่บ้าง

แต่ว่า การวิเคราะห์ของหลินหว่านเอ๋อร์ก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล

มีคนลำบากเพียงเพื่อเตือนสติตัวเอง ถ้าหากตนยังคงดึงดัน อาจจะดูเป็นการถือดีเกินไปหน่อย

เมื่อนึกถึงคำว่ารัถือดีสองคำนี้ เย่เฉินก็ตระหนักได้ทันที พละกำลังของตนในเวลานี้ เมื่อต้องเผชิญกับสิ่งที่ไม่รู้จัก อันที่จริงยังด้อยกว่าอยู่มาก

เมื่อครุ่นคิดครู่หนึ่ง เย่เฉินฝืนยิ้ม กล่าวอย่างสงบ: “ซือไท่ท่านนั้นคงจะพูดถูก พละกำลังของผมแม้แต่อู๋เฟยเยี่ยนยังสู้ไม่ได้ ไม่ควรถือดีมากเกินไป อีกอย่าง ซือไท่นั้นรู้ข้อมูลกับการเคลื่อนไหวของคุณและผม คิดว่าไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน”

พูดไป เย่เฉินจ้องมองหลินหว่านเอ๋อร์ กล่าวอย่างจริงจัง: “คุณหลินฉลาดกว่าผม ปัญหามากมายคิดได้ลึกกว่าผม แล้วก็มองได้ทะลุปรุโปร่งกว่าผม ในเมื่อคุณเกลี้ยกล่อมให้ผมหยุด ถ้าอย่างนั้นผมจะฟังที่คุณเตือน กินข้าวเสร็จ เรากลับไปที่เมืองจินหลิงกันเถอะ”

หลินหว่านเอ๋อร์ที่ตื่นเต้นในที่สุดก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เธอกลัวว่าเย่เฉินเกิดโมโหขึ้นมา ไม่ว่าใครพูดอะไรก็จะไม่หวั่นไหวไม่ว่าใครจะพูดยังไง

เย่เฉินตอนนี้บอกว่าจะกลับไป แน่นอนว่าเธอย่อมโล่งอกโล่งใจ

ดังนั้น เธอเหมือนกับผู้หญิงอีคิวสูงคนหนึ่งที่กำลังเกลี้ยกล่อมแฟนหนุ่มที่ยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่ของตน โอบแขนของเขาเอาไว้ กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ถึงแม้ว่าวันนี้คุณชายจะหยุดอยู่ตรงนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะหยุดอยู่ตรงนี้ตลอดไป เพียงแค่ครั้งนี้พอแค่นี้ก่อน กลับไปพักผ่อนและปรับปรุง หลังจากเตรียมการเต็มที่แล้ว รอให้มีโอกาสที่เหมาะสมกว่านี้ค่อยมาอีกครั้ง ผู้เชี่ยวชาญไม่ใช่มักจะกล่าว่า นี่เรียกว่าการล่าถอยเชิงยุทธศาสตร์”