ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5887
ในใจเซียวฉางควนรู้สึกแย่มากไปอีก
แม้ว่าเขาจะอยากตบหม่าหลันสักสองฉาด แต่เขาก็รู้ว่า คำพูดของหม่าหลันกดดันตัวเองอยู่ตลอด ถ้าเวลานี้ตัวเองทำตามเย่เฉิน พูดขอเงินเย่เฉินจริง ๆ ก็คง นั่นไม่ใช่ขายหน้าหรอกหรือ？
เย่เฉินเห็นเขาลังเลไม่พูดสักที ในใจก็รู้สึกหมดหนทาง จึงเลิกห่วงเขา เออออตามคำพูดเซียวฉางควน แล้วจึงพูดว่า：“พ่อ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ ผมจะดูแลความปลอดภัยตัวเองอย่างดี ถ้าไม่มีอะไรผมไปเก็บของก่อน ค่ำก็จะเดินทางไปสนามบินแล้ว”
ใคร ๆ ก็เป็นลาที่ลงไปตามทางลาด แต่เซียวฉางควนนั้นเป็นลาที่ถูกคนลากลงมาจากทางลาดอยู่เสมอ หม่าหลันพูดไม่กี่คำก็ทำให้เขาพูดไม่ออกได้ เขาก็ได้แต่ไหลไปตามคำพูดของหม่าหลัน นี่คือจุดอ่อนนิสัยของและก็เป็นกุญแจสำคัญที่หม่าหลันรับมือเขา
เย่เฉินก็รู้ดีว่านิสัยเขาเปลี่ยนยาก ดังนั้นจึงไม่ให้โอกาสเขาอีก พอพูดจบ ก็หันหลังกลับเข้าไปในลิฟต์
เซียวฉางควนเห็นเย่เฉินจะขึ้นไปชั้นบน ในใจก็ยิ่งรู้สึกแย่มากขึ้น
เมื่อมองหม่าหลันที่มีรอยยิ้มของผู้ชนะ ก็รู้สึกว่าตัวเองตายเสียดีกว่า
เย่เฉินที่ขึ้นไปชั้นบนก็ถอนหายใจ เซียวฉางควนผู้เป็นพ่อตาเมื่อไหร่จะฝ่าฟันความลังเลและความอ่อนแอในจิตใจตัวเองได้ เมื่อไหร่ถึงจะดำเนินชีวิตตามที่ตัวเองต้องการอย่างแท้จริงได้นะ
……
เก็บของเสร็จ จนค่ำ เย่เฉินก็ออกจากบ้านคนเดียว ตั้งใจจะขับรถไปสนามบิน
ลงลิฟต์มาที่ชั้นหนึ่ง ก็เห็นเซียวฉางควนพ่อตาสูบบุหรี่อยู่ในปาก ยืนขึ้นมาจากโซฟา พูดด้วยรอยยิ้มว่า：“ลูกเขยคนดี จะเดินทางไปแล้วเหรอ？”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย：“ใช่ครับพ่อ ตอนนี้จะเดินทางไปสนามบิน”
เซียวฉางควนลูบมือ กำลังอยากพูดอะไร จู่ ๆ หม่าหลันก็เดินโซเซลงมาจากบันได แล้วพูดเสียงดังว่า：“นี่ ๆ ลูกเขยคนดี แม่มาส่งลูกแหละ！”
พูดไป ก็รีบเดินไป ช่วยเย่เฉินถือกระเป๋าเดินทาง เดินไปข้างนอกด้วยแรงทั้งหมดของตัวเอง ปากก็ยังไม่หยุดเร่ง：“ลูกเขยคนดี สายแล้ว ลูกรีบหน่อยล่ะ อย่าไปสนามบินสายจนทำให้การงานเสีย”
เซียวฉางควนก็มองเย่เฉินถูกหม่าหลันเร่งออกไปที่ประตู ด้วยใจที่หดหู่ ทำได้เพียงเดินตามออกไปด้วยความโมโห
เย่เฉินก็ไม่ให้โอกาสใด ๆ แก่เซียวฉางควนอีก เอากระเป๋าเดินทางยัดเข้าท้ายรถ bmw แล้วโบกมือให้ทั้งสองคน：“พ่อแม่ ผมไปก่อนนะ”
พูดจบ ก็เข้าไปในรถ แล้วเหยียบคันเร่งออกไปจากบ้าน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เย่เฉินมาถึงสนามบิน เครื่องบินพร้อมที่บินแล้ว เฉินจ้างโจงก็ถึงสนามบินจินหลิงตรงเวลา
หลังจากทั้งสองพบกันแล้ว ก็ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไปยังสหรัฐอเมริกาด้วยกัน เครื่องบินบินในเวลากลางคืน มุ่งหน้าไปยังนครนิวยอร์กที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งหมื่นกิโลเมตร
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...