ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5887

สรุปบท บทที่ 5887 รับมือ(2): ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปเนื้อหา บทที่ 5887 รับมือ(2) – ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บท บทที่ 5887 รับมือ(2) ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมฆทอง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ในใจเซียวฉางควนรู้สึกแย่มากไปอีก

แม้ว่าเขาจะอยากตบหม่าหลันสักสองฉาด แต่เขาก็รู้ว่า คำพูดของหม่าหลันกดดันตัวเองอยู่ตลอด ถ้าเวลานี้ตัวเองทำตามเย่เฉิน พูดขอเงินเย่เฉินจริง ๆ ก็คง นั่นไม่ใช่ขายหน้าหรอกหรือ?

เย่เฉินเห็นเขาลังเลไม่พูดสักที ในใจก็รู้สึกหมดหนทาง จึงเลิกห่วงเขา เออออตามคำพูดเซียวฉางควน แล้วจึงพูดว่า:“พ่อ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ ผมจะดูแลความปลอดภัยตัวเองอย่างดี ถ้าไม่มีอะไรผมไปเก็บของก่อน ค่ำก็จะเดินทางไปสนามบินแล้ว”

ใคร ๆ ก็เป็นลาที่ลงไปตามทางลาด แต่เซียวฉางควนนั้นเป็นลาที่ถูกคนลากลงมาจากทางลาดอยู่เสมอ หม่าหลันพูดไม่กี่คำก็ทำให้เขาพูดไม่ออกได้ เขาก็ได้แต่ไหลไปตามคำพูดของหม่าหลัน นี่คือจุดอ่อนนิสัยของและก็เป็นกุญแจสำคัญที่หม่าหลันรับมือเขา

เย่เฉินก็รู้ดีว่านิสัยเขาเปลี่ยนยาก ดังนั้นจึงไม่ให้โอกาสเขาอีก พอพูดจบ ก็หันหลังกลับเข้าไปในลิฟต์

เซียวฉางควนเห็นเย่เฉินจะขึ้นไปชั้นบน ในใจก็ยิ่งรู้สึกแย่มากขึ้น

เมื่อมองหม่าหลันที่มีรอยยิ้มของผู้ชนะ ก็รู้สึกว่าตัวเองตายเสียดีกว่า

เย่เฉินที่ขึ้นไปชั้นบนก็ถอนหายใจ เซียวฉางควนผู้เป็นพ่อตาเมื่อไหร่จะฝ่าฟันความลังเลและความอ่อนแอในจิตใจตัวเองได้ เมื่อไหร่ถึงจะดำเนินชีวิตตามที่ตัวเองต้องการอย่างแท้จริงได้นะ

……

เก็บของเสร็จ จนค่ำ เย่เฉินก็ออกจากบ้านคนเดียว ตั้งใจจะขับรถไปสนามบิน

ลงลิฟต์มาที่ชั้นหนึ่ง ก็เห็นเซียวฉางควนพ่อตาสูบบุหรี่อยู่ในปาก ยืนขึ้นมาจากโซฟา พูดด้วยรอยยิ้มว่า:“ลูกเขยคนดี จะเดินทางไปแล้วเหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย:“ใช่ครับพ่อ ตอนนี้จะเดินทางไปสนามบิน”

เซียวฉางควนลูบมือ กำลังอยากพูดอะไร จู่ ๆ หม่าหลันก็เดินโซเซลงมาจากบันได แล้วพูดเสียงดังว่า:“นี่ ๆ ลูกเขยคนดี แม่มาส่งลูกแหละ!”

พูดไป ก็รีบเดินไป ช่วยเย่เฉินถือกระเป๋าเดินทาง เดินไปข้างนอกด้วยแรงทั้งหมดของตัวเอง ปากก็ยังไม่หยุดเร่ง:“ลูกเขยคนดี สายแล้ว ลูกรีบหน่อยล่ะ อย่าไปสนามบินสายจนทำให้การงานเสีย”

เซียวฉางควนก็มองเย่เฉินถูกหม่าหลันเร่งออกไปที่ประตู ด้วยใจที่หดหู่ ทำได้เพียงเดินตามออกไปด้วยความโมโห

เย่เฉินก็ไม่ให้โอกาสใด ๆ แก่เซียวฉางควนอีก เอากระเป๋าเดินทางยัดเข้าท้ายรถ bmw แล้วโบกมือให้ทั้งสองคน:“พ่อแม่ ผมไปก่อนนะ”

พูดจบ ก็เข้าไปในรถ แล้วเหยียบคันเร่งออกไปจากบ้าน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เย่เฉินมาถึงสนามบิน เครื่องบินพร้อมที่บินแล้ว เฉินจ้างโจงก็ถึงสนามบินจินหลิงตรงเวลา

หลังจากทั้งสองพบกันแล้ว ก็ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไปยังสหรัฐอเมริกาด้วยกัน เครื่องบินบินในเวลากลางคืน มุ่งหน้าไปยังนครนิวยอร์กที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งหมื่นกิโลเมตร

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน