เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5118

"ใช่......" ดวงตาของเซียวฉางควนบวมแดง กล่าวอย่างเจ็บปวดทรมาน : "คุณน้าหานของคุณมาหาฉันเพื่อคุยเรื่องนี้ เธอบอกว่าศาสตราจารย์เฮ่อมีใจให้เธออยู่ทางด้านนั้นมาตลอด อีกทั้งยังไม่ใช่วันสองวัน ตอนที่เราเจอเขาในครั้งนั้น เขาก็มีใจให้คุณน้าหานแล้ว"

พูดจบ เซียวฉางควนกล่าวว่า : "เจ้าแซ่เฮ่อคนนั้น ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อคุณน้าหานของคุณเลย ส่วนคุณน้าหานของคุณก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรไป คาดไม่ถึงว่าจะยินยอมเขา"

เย่เฉินยิ้มเยาะ เอ่ยปากกล่าวว่า : "พ่อ ฉันไม่เห็นด้วยกับคุณนะ อันที่จริงฉันรู้สึกว่าพวกเขาสองคนก็เหมาะสมกันดี"

"เหมาะสมกันดีเหรอ?!" เซียวฉางควนได้ยินคำพูดนี้ก็ระเบิดอารมณ์ทันที เอ่ยถามอย่างโกรธเคือง : "พวกเขาสองคนมีอะไรเหมาะสมกัน ถ้าจะบอกว่าเหมาะสมกันดี ฉันกับคุณน้าหานต่างหากที่ฟ้าให้เกิดมาคู่กัน นึกย้อนกลับไปตอนที่เราสองคนตกหลุมรักกันที่โรงเรียน นั่นคือกิ่งทองใบหยกที่เป็นที่ยอมรับของอาจารย์และนักเรียน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหม่าหลัน เราสองคนคงแต่งงานกันไปนานแล้ว แล้วก็คงมีลูกอีกไม่รู้กี่คน"

พูดจบ เซียวฉางควนก็กล่าวด้วยความไม่พอใจว่า : "ฉันคาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคุณน้าหานของคุณจะเปลี่ยนไปรักคนอื่นได้รวดเร็วขนาดนี้ ความรักความผูกพันที่มีมาหลายปีเช่นนี้ หรือว่าในสายตาของเธอมันเทียบกับไอ้แซ่เฮ่อคนนั้นไม่ได้เลยใช่ไหม?"

เย่เฉินได้ยินเขาพูดเช่นนี้ จึงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง : "พ่อครับ ที่คุณพูดมามันดูไร้ความรับผิดชอบอย่างมาก"

เซียวฉางควนเลิกคิ้ว จ้องมองและเอ่ยถามว่า : "ทำไมฉันถึงไร้ความรับผิดชอบล่ะ? ฉันพูดอะไรผิดเหรอ?"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน