"ใช่......" ดวงตาของเซียวฉางควนบวมแดง กล่าวอย่างเจ็บปวดทรมาน : "คุณน้าหานของคุณมาหาฉันเพื่อคุยเรื่องนี้ เธอบอกว่าศาสตราจารย์เฮ่อมีใจให้เธออยู่ทางด้านนั้นมาตลอด อีกทั้งยังไม่ใช่วันสองวัน ตอนที่เราเจอเขาในครั้งนั้น เขาก็มีใจให้คุณน้าหานแล้ว"
พูดจบ เซียวฉางควนกล่าวว่า : "เจ้าแซ่เฮ่อคนนั้น ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อคุณน้าหานของคุณเลย ส่วนคุณน้าหานของคุณก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรไป คาดไม่ถึงว่าจะยินยอมเขา"
เย่เฉินยิ้มเยาะ เอ่ยปากกล่าวว่า : "พ่อ ฉันไม่เห็นด้วยกับคุณนะ อันที่จริงฉันรู้สึกว่าพวกเขาสองคนก็เหมาะสมกันดี"
"เหมาะสมกันดีเหรอ?!" เซียวฉางควนได้ยินคำพูดนี้ก็ระเบิดอารมณ์ทันที เอ่ยถามอย่างโกรธเคือง : "พวกเขาสองคนมีอะไรเหมาะสมกัน ถ้าจะบอกว่าเหมาะสมกันดี ฉันกับคุณน้าหานต่างหากที่ฟ้าให้เกิดมาคู่กัน นึกย้อนกลับไปตอนที่เราสองคนตกหลุมรักกันที่โรงเรียน นั่นคือกิ่งทองใบหยกที่เป็นที่ยอมรับของอาจารย์และนักเรียน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหม่าหลัน เราสองคนคงแต่งงานกันไปนานแล้ว แล้วก็คงมีลูกอีกไม่รู้กี่คน"
พูดจบ เซียวฉางควนก็กล่าวด้วยความไม่พอใจว่า : "ฉันคาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคุณน้าหานของคุณจะเปลี่ยนไปรักคนอื่นได้รวดเร็วขนาดนี้ ความรักความผูกพันที่มีมาหลายปีเช่นนี้ หรือว่าในสายตาของเธอมันเทียบกับไอ้แซ่เฮ่อคนนั้นไม่ได้เลยใช่ไหม?"
เย่เฉินได้ยินเขาพูดเช่นนี้ จึงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง : "พ่อครับ ที่คุณพูดมามันดูไร้ความรับผิดชอบอย่างมาก"
เซียวฉางควนเลิกคิ้ว จ้องมองและเอ่ยถามว่า : "ทำไมฉันถึงไร้ความรับผิดชอบล่ะ? ฉันพูดอะไรผิดเหรอ?"
เซียวฉางควนโต้เถียง : "ฉัน......ฉันคิดแบบนี้จริงๆ!"
เย่เฉินพูดอย่างตรงไปตรงมา : "พ่อครับ ฉันรู้นิสัยของคุณดี ฉันรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ คุณไม่กล้าเอ่ยปากจะหย่ากับแม่ คุณเพียงแค่รอโอกาสดีๆ ที่จะตกลงมาจากฟ้า จะดีที่สุดถ้าจู่ๆ แม่หายไปจากโลกนี้ได้ หรือบางทีเธออาจจะไม่อยากอยู่กับคุณ และเธอเป็นฝ่ายเอ่ยปากอยากจะหย่ากับคุณเอง เช่นนั้นคุณก็จะทำอย่างถูกจังหวะเป็นขั้นเป็นตอน และมันจะง่ายดาย ที่จะหลุดพ้นจากการแต่งงานนี้ ใช่ไหม?"
เซียวฉางควนคาดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะพูดสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ในใจออกมาโดยตรง ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวด้วยใบหน้าเขินอายว่า : "ไม่ใช่ว่าฉันพยายามแก้ปัญหาอย่างสันติที่สุดหรอกเหรอ......"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...