ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5387

แต่เขาก็ยังคงอดกลั้นไม่ให้ร้องไห้ออกมา กดรับสาย แล้วกล่าวด้วยเสียงที่ค่อนข้างแหบพร่าว่า: "นายหญิงใหญ่อาน........."

สายอีกด้านหนึ่งขอนายหญิงใหญ่อานกล่าวถามด้วยความแปลกใจว่า: "อาจารย์หง เสียงของท่านฟังดูเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก พบเจอกับเรื่องอะไรบางอย่างใช่ไหม?"

หงฉางชิงเช็ดน้ำตา ฝืนยิ้มแล้วกล่าวว่า: "ไม่เป็นไรครับๆ อายุมากแล้ว ภูมิคุ้มกันก็ถดถอยลง จึงเป็นหวัด อีกสักสองสามวันก็หายแล้ว"

นายหญิงใหญ่อานเบาใจลง แล้วกล่าวว่า: "เร็วๆ นี้ตระกูลอานเตรียมที่จะเดินทางไปยังจินหลิง ไม่ทราบว่าอาจารย์หงจะยังอยู่ที่จินหลิงอีกนานแค่ไหนเหรอคะ?"

เพียงหงฉางชิงพูดคำนี้ ทันใดก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

เขาคิดภายในใจว่า: "ฉันถูกรังแกจนกลายเป็นเช่นนี้ กำลังกลุ้มใจว่าจะไม่มีใครรับผิดชอบ ถ้าหากนายหญิงใหญ่อานมา ไม่แน่ว่าอาจจะสามารถช่วยฉันให้ได้รับความยุติธรรมได้บ้าง ถึงแม้ว่าเย่เฉินจะไม่เห็นด้วย ฉันก็ไม่กล้าเปิดเผยสถานะของเย่เฉินต่อหน้าเธอ แต่ฉันก็จะใช้โอกาสตอนที่เธอมาจินหลิง เพื่อไปมาหาสู่กับตระกูลอานให้มากสักหน่อยก็คงจะได้ใช่หรือไม่? ถึงเวลานั้นเย่เฉินก็จะต้องเห็นแก่หน้าผู้หลักผู้ใหญ่ และไม่อาจปฏิบัติเกินไปกับฉันได้!"

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาจึงรีบกล่าวถามว่า: "นายหญิงใหญ่ ท่านวางแผนออกเดินทางวันไหนเหรอครับ?"

นายหญิงใหญ่อานกล่าวว่า: "ตระกูลอานมีหลายสิ่งที่ต้องทำ เรื่องจำนวนมากจะต้องจัดเตรียมเอสไว้ล่วงหน้า เพียงแต่จะพยายามทำโดยเร็วที่สุด และจะต้องไปถึงจินหลิงภายในเดือนนี้อย่างแน่นอน เพียงแต่ไม่ทราบว่าอาจารย์หงวางแผนจะกลับไปสหรัฐอเมริกาวันไหนเหรอคะ?"

หงฉางชิงรีบกล่าวว่า: "เรียนนายหญิงใหญ่ ฉันยังไม่ได้ออกจากจินหลิงชั่วคราวครับ ฉะนั้นเมื่อท่านมาที่จินหลิง ฉันก็จะต้องอยู่อย่างแน่นอนครับ"

"เช่นนั้นก็ดีเลยค่ะ!" นายหญิงใหญ่อานยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า: "ถึงเวลานั้นก็อยากจะเชิญอาจารย์หงมาทำนายดวงชะตาให้กับพวกเรา ลองดูซิว่าหากพวกเราอยู่จินหลิงจะเป็นสิริมงคลหรือไม่ และจะสามารถสมปรารถนาได้หรือไม่"

หงฉางชิงกล่าวทันทีว่า: "นายหญิงใหญ่วางใจได้เลยครับ ถึงเวลานั้นฉันจะไปทำนายดวงชะตาให้ท่านถึงที่บ้านอย่างแน่นอน!"

ฉะนั้น ถึงเวลานั้นชีวิตความเป็นอยู่ และการฝึกซ้อมของบุคลากรทั้งหมด จะต้องถูกเก็บซ่อนเอาไว้ภายในห้องอย่างมิดชิด

อีกทั้งหงห้าก็ยังมีข้อเสนอที่เป็นประโยชน์จริงๆ เขาคิดว่าห้องของโรงแรมมีจำนวนมาก ถ้าหากไม่มีคนจำนวนมากเข้ามาพักอย่างกะทันหันล่ะก็ ก็ให้อภิสิทธิ์ในการอยู่สักชั้นหนึ่งไปก่อน ถึงอย่างไรโรงแรมช็องเซลีก็ตั้งอยู่ในเขตภูเขาของชานเมือง บวกกับอยู่ในช่วงที่ปิดปรับปรุง ถ้าหากในตอนกลางคืนตึกของห้องพักแขกเปิดไฟสว่างไสว เกรงว่าจะทำให้คนรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก แต่ถ้ามีเพียงชั้นเดียวที่สว่าง และชั้นที่เหลือทั้งหมดมืด ก็จะดูสมเหตุสมผลมากกว่า

เย่เฉินพบว่า ถึงแม้หงห้าจะดูเหมือนเป็นชาวบ้านไม่มีการศึกษา ไร้วัฒนธรรม แต่การไตร่ตรองถึงปัญหาก็ค่อนข้างที่จะครอบคลุม อีกทั้งการดำเนินการก็เข้าถึงจุดที่ต้องการเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวกับเขาว่า: "หงห้า ฉันเห็นว่าการไตร่ตรองของคุณนั้นครอบคลุมดีมาก เช่นนั้นหน้าที่การปรับปรุงที่นี่ ก็มอบอำนาจให้คุณรับผิดชอบก็แล้วกัน ฉันมีเพียงเงื่อนไขเดียวที่ต้องการ นั่นก็คือพยายามทำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้"

หงห้ากล่าวทันทีว่า: "อาจารย์เย่วางใจได้ครับ ฉันจะทำงานล่วงเวลาออกไปอีกอย่างเต็มกำลังครับ!"

"ดี" เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ยิ้มแล้วกล่าวว่า: "ดึกแล้ว ฉันขอตัวกลับไปในเมืองก่อน หากมีธุระพวกเราค่อยโทรติดต่อกัน"