ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5386

"ไม่ให้เขาเข้ามาเหรอครับ?"

หงห้าได้ฟังคำพูดของเย่เฉิน จึงกล่าวถามด้วยความแปลกใจว่า: "อาจารย์เย่ ท่านไม่พาครูฝึกผู้นั้นเข้ามาเพื่อทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมเหรอครับ? ทำไมถึงไม่ยอมให้เขาเข้ามาล่ะ? ข้าน้อยไม่เข้าใจเลยจริงๆ ......."

เย่เฉินหัวเราะในลำคอ แล้วกล่าวออกมาโดยไม่ต้องคิดว่า: "เขาไม่ค่อยรู้ว่าอะไรควรไม่ควร กับคนที่ไม่รู้เรื่องเช่นนี้ จะต้องเฆี่ยนตี ไม่เช่นนั้นในอนาคตก็คงจะไม่รู้ความพลาดพลั้งเป็นอย่างไร"

หงห้าเข้าใจในทันที จึงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "ฉันเข้าใจแล้วอาจารย์เย่! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นพวกเราก็ไม่ต้องไปสนใจเขาชั่วคราว ฉันจะพาท่านเข้าไปดูสักเล็กน้อยก่อน ถือโอกาสให้ฉันได้บอกแนวคิดการปรับปรุงบางอย่างกับท่านสักหน่อย ถ้าหากท่านมีความต้องการอะไรสามารถบอกฉันได้ทันที ฉันจะพยายามให้เต็มที่เพื่อให้บรรลุผล"

เย่เฉินพยักหน้า แล้วกล่าวกับหงห้าว่า: "ไปกันเถอะ!"

ในขณะเดียวกันนี้

หงฉางชิงนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ ที่ขับมาถึงสามแยกที่น้องหงห้ากำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่

คนขับแท็กซี่ชะลอความเร็วลง ชี้ไปที่ป้ายระหว่างทาง แล้วกล่าวกับหงฉางชิงที่นั่งข้างๆ ว่า: "ท่านพรต ทางนี้ผ่านเข้าไปไม่ได้แล้ว ถ้าหากท่านจะไปช็องเซลีเซียนสปา ก็ทำได้เพียงแค่เดินเข้าไปเท่านั้น"

หงฉางชิงพยักหน้าด้วยความโกรธเคือง แล้วกล่าวว่า: "จอดตรงนี้ก็แล้วกัน ฉันจะลงตรงนี้"

คนขับแท็กซี่จอดรถลง หงฉางชิงชำระเงินแล้ว ก็เปิดประตูลงจากรถไป

เวลานี้ หงห้าน้องชายผู้นั้นก็เข้ามาต้อนรับ แล้วกล่าวถามว่า: "อาจารย์ครับ นี่คุณจะไปไหนเหรอครับ?"

ขอบตาของหงฉางชิงยังคงบวมแดง แล้วกล่าวด้วยความห่อเหี่ยวอย่างมากว่า: "ฉัน.....ฉันมาพบอาจารย์เย่เย่เฉิน......"

เพียงน้องชายคนนั้นได้ฟังคำนี้ ก็รู้ว่าคนคนนี้น่าจะเป็นตาแก่แซ่หงคนนั้นที่เย่เฉินกล่าวถึง

เพียงแต่เพื่อความปลอดภัย เขายังถามอีกประโยคหนึ่งว่า: "คุณแซ่อะไรครับ?"

หงฉางชิงโค้งคำนับ: "แซ่หง"