ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5385

ตอนนี้ช็องเซลีได้ปิดให้บริการผู้คนภายนอกอย่างสมบูรณ์แบบ บวกกับที่เดิมทีที่นี่ก็เป็นทางตัดจุดหนึ่งที่ตีนเขา เมื่อที่นี่ไม่เปิดให้บริการ ก็ไม่มีใครมาที่นี่อีกแล้ว

โรงแรมน้ำพุร้อนที่อยู่ตีนเขาก็ได้ปิดให้บริการเหมือนกัน จึงไม่มีวิลล่าน้ำพุร้อนที่ไหล่เขาอีก โรงแรมที่มีห้องพักสองร้อยกว่าห้อง กินพื้นที่ขนาดใหญ่ และมีภูมิประเทศแบบปิดล้อม จึงกลายเป็นพื้นที่ที่เย่เฉินใช้ฝึกฝนยอดฝีมือที่เหมาะสมที่สุด

หลังจากที่โรงแรมน้ำพุร้อนปิดให้บริการ เฉินจื๋อข่ายจึงได้เปลี่ยนคนทั้งหมดของที่นี่เป็นคนสนิทของตนเอง หงห้าเองก็ได้ส่งลูกน้องที่ตนเองไว้ใจได้ให้มาทำหน้าที่ลาดตระเวนที่นี่ เพื่อเป็นการรับประกันว่าจะไม่มีคนภายนอกสามารถเข้าใกล้ที่นี่ได้

ยามที่กำลังคุยกับเย่เฉินอยู่ในขณะนี้ ก็คือลูกน้องคนหนึ่งของหงห้า

เย่เฉินเปิดกระจกรถลง เอ่ยถามเขาด้วยรอยยิ้ม: “ทั่วทั้งโรงแรมแห่งนี้เป็นของฉันหมด หรือว่าฉันยังไม่มีสิทธิ์จะเข้าไปอีกเหรอ?”

เพราะเดิมทีเย่เฉินแค่เปิดกระจกลงช่องเล็กขฌ ๆ เท่านั้น เขาจึงไม่เห็นหน้าเย่เฉินอย่างชัดเจน พอเย่เฉินได้เปิดกระจกรถลงจฌ เขาก็ตะลึงตาค้างทันที และกล่าวด้วยความหวั่นเกรง: “อาจารย์เย่ ท่านเองหรอกเหรอครับ......ผมไม่รู้ว่าคนที่ขับรถเป็นท่าน เมื่อกี้จึงเสียมารยาทล่วงเกินท่านไป ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ ท่านยกโทษให้ผมด้วยนะครับ......”

เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ไม่เป็นไร นายเองก็แค่ทำตามหน้าที่ อีกทั้งนายยังทำได้ดีมาก”

คนคนนั้นวางใจลงทันที และรีบกล่าวขึ้นมาอย่างนอบน้อม: “อาจารย์เย่ ตอนนี้ท่านห้าของเรากำลังยุ่งอยู่ด้านในครับ จะให้ผมไปรายงานเขาไหมครับ?”

เย่เฉินกล่าว:ญบ “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันจะเข้าไปหาเขาเอง”

คนคนนั้นกล่าวโดยเร็ว: “ได้ครับอาจารย์เย่ เดี๋ยวผมขยับป้ายกั้นออกให้นะครับ!”

กล่าวจบ ก็รีบขยับป้ายกั้นออกไปด้านข้างทันที และทำท่าเชิญต่อเย่เฉินด้วยความเคารพ

เย่เฉินกำชับเขา: “จริงสิ อีกสักครู่ถ้ามีตาเฒ่าแซ่หงมาที่นี่ แล้วบอกว่ารู้จักฉัน ต้องการเข้าไปหาฉัน นายห้ามปล่อยเขาเข้ามาเด็ดขาด”