ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5385
ตอนนี้ช็องเซลีได้ปิดให้บริการผู้คนภายนอกอย่างสมบูรณ์แบบ บวกกับที่เดิมทีที่นี่ก็เป็นทางตัดจุดหนึ่งที่ตีนเขา เมื่อที่นี่ไม่เปิดให้บริการ ก็ไม่มีใครมาที่นี่อีกแล้ว
โรงแรมน้ำพุร้อนที่อยู่ตีนเขาก็ได้ปิดให้บริการเหมือนกัน จึงไม่มีวิลล่าน้ำพุร้อนที่ไหล่เขาอีก โรงแรมที่มีห้องพักสองร้อยกว่าห้อง กินพื้นที่ขนาดใหญ่ และมีภูมิประเทศแบบปิดล้อม จึงกลายเป็นพื้นที่ที่เย่เฉินใช้ฝึกฝนยอดฝีมือที่เหมาะสมที่สุด
หลังจากที่โรงแรมน้ำพุร้อนปิดให้บริการ เฉินจื๋อข่ายจึงได้เปลี่ยนคนทั้งหมดของที่นี่เป็นคนสนิทของตนเอง หงห้าเองก็ได้ส่งลูกน้องที่ตนเองไว้ใจได้ให้มาทำหน้าที่ลาดตระเวนที่นี่ เพื่อเป็นการรับประกันว่าจะไม่มีคนภายนอกสามารถเข้าใกล้ที่นี่ได้
ยามที่กำลังคุยกับเย่เฉินอยู่ในขณะนี้ ก็คือลูกน้องคนหนึ่งของหงห้า
เย่เฉินเปิดกระจกรถลง เอ่ยถามเขาด้วยรอยยิ้ม: “ทั่วทั้งโรงแรมแห่งนี้เป็นของฉันหมด หรือว่าฉันยังไม่มีสิทธิ์จะเข้าไปอีกเหรอ?”
เพราะเดิมทีเย่เฉินแค่เปิดกระจกลงช่องเล็กขฌ ๆ เท่านั้น เขาจึงไม่เห็นหน้าเย่เฉินอย่างชัดเจน พอเย่เฉินได้เปิดกระจกรถลงจฌ เขาก็ตะลึงตาค้างทันที และกล่าวด้วยความหวั่นเกรง: “อาจารย์เย่ ท่านเองหรอกเหรอครับ......ผมไม่รู้ว่าคนที่ขับรถเป็นท่าน เมื่อกี้จึงเสียมารยาทล่วงเกินท่านไป ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ ท่านยกโทษให้ผมด้วยนะครับ......”
เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ไม่เป็นไร นายเองก็แค่ทำตามหน้าที่ อีกทั้งนายยังทำได้ดีมาก”
คนคนนั้นวางใจลงทันที และรีบกล่าวขึ้นมาอย่างนอบน้อม: “อาจารย์เย่ ตอนนี้ท่านห้าของเรากำลังยุ่งอยู่ด้านในครับ จะให้ผมไปรายงานเขาไหมครับ?”
เย่เฉินกล่าว:ญบ “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันจะเข้าไปหาเขาเอง”
คนคนนั้นกล่าวโดยเร็ว: “ได้ครับอาจารย์เย่ เดี๋ยวผมขยับป้ายกั้นออกให้นะครับ!”
กล่าวจบ ก็รีบขยับป้ายกั้นออกไปด้านข้างทันที และทำท่าเชิญต่อเย่เฉินด้วยความเคารพ
เย่เฉินกำชับเขา: “จริงสิ อีกสักครู่ถ้ามีตาเฒ่าแซ่หงมาที่นี่ แล้วบอกว่ารู้จักฉัน ต้องการเข้าไปหาฉัน นายห้ามปล่อยเขาเข้ามาเด็ดขาด”
ในตอนที่เย่เฉินมาถึงด้านหน้าโรงแรม และได้เห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ก็รู้สึกถึงความตั้งใจของหงห้ากับเฉินจื๋อข่ายได้จริง ๆ สองคนนี้ ถึงแม้จะไม่ใช่คนในวิถียุทธ์ และไม่มีความสามารถในการต่อสู้อะไร แต่เป็นแขนซ้ายขวาของตัวเอง ก็นับว่าเหมาะสมมากจริง ๆ
แม้ลูกน้องของหงห้ารับปากเย่เฉินแล้วว่าจะไม่แจ้งหงห้า แต่ถึงอย่างไรหงห้าก็เป็นลูกพี่ของพวกเขา ดังนั้นเย่เฉินเพิ่งจะมาถึงหน้าประตู หงห้าก็ได้รีบเดินออกมารับด้วยท่าทางยิ้มแย้ม
เมื่อได้เห็นเย่เฉิน หงห้าก็ดีใจเป็นพิเศษ ยิ้มกล่าวอย่างนอบน้อม: “อาจารย์เย่ ทำไมวันนี้ถึงมาแบบไม่บอกก่อนล่ะครับ?”
เย่เฉินยิ้มกล่าว: “ฉันหาอาจารย์มาสอนที่นี่ได้แล้ว ว่าจะพาเขามาทำความคุ้นเคยหน่อยน่ะ”
“อ๋อ!” หงห้าพยักหน้า เห็นเย่เฉินแค่คนเดียว จึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย: “คุณเย่ครับ อาจารย์ที่คุณพูดถึงล่ะครับ?
เย่เฉินหัวเราะในลำคอครั้งหนึ่ง และกล่าว: “กำลังตามมาน่ะ วันนี้ยังไม่ต้องให้เขาเข้ามาก่อน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...