เย่เฉินส่ายหัวแล้วกล่าวว่า : "ฉันรู้ว่า ตอนที่คุณน้าหานกลับมา เผอิญว่าแม่ของฉันหายไประยะหนึ่ง ฉันเห็นว่าช่วงนั้นคุณดูมีความสุขอย่างมาก เพียงแต่คุณไม่ได้ตระหนักว่า ความรู้สึกนั้นเป็นเพียงชั่วคราว และคุณไม่สามารถทำให้ชั่วคราวเป็นชั่วนิรันดร์ได้"
พูดจบเย่เฉินก็กล่าวอย่างจริงใจว่า : "พ่อ สถานการณ์ของศาสตราจารย์เฮ่อ ฉันพอเข้าใจอยู่บ้าง พูดตามตรง คุณน้าหานคบกับเขา มันเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในสายตาของฉัน ประการแรกคือพวกเขาทั้งสองคนโสด อีกทั้งยังเป็นหม้าย ไม่เพียงแต่ไม่มีภาระทางจิตใจในการทำลายครอบครัวของอีกฝ่าย แต่ยังไม่จำเป็นจะต้องกังวลใจว่าอีกฝ่ายจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่าครั้งก่อน และไม่ต้องกังวลใจว่าจะหวนกลับมาสร้างปัญหาให้กับพวกเขา"
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็มองไปที่เซียวฉางควน และกล่าวอย่างมีความหมายลึกซึ้ง : "ด้วยนิสัยของแม่แล้ว ถึงแม้ว่าพวกคุณสองคนจะหย่าร้างกัน แต่ถ้าเธอรู้ว่าคุณไปรื้อฟื้นความรักครั้งเก่ากับคุณน้าหาน เธอจะไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่นอน ถึงเวลานั้นพวกคุณทั้งสองคนจะต้องถูกก่อกวนอย่างหนัก นอกเสียจากพวกคุณจะไปจากจินหลิง และไม่ยอมกลับมาอีกเลย แล้วก็อย่าให้เขารู้ว่าพวกคุณไปอยู่ที่ไหน"
เซียวฉางควนเงยหน้าและถอนหายใจ : "เย่เฉิน......ฉันกลัวว่าปีศาจอย่างหม่าหลันจะไม่ยอมเลิกรา! ยี่สิบกว่าปีมานี้ ฉันใฝ่ฝันอยากจะหลุดพ้นจากเธอ แต่ผู้หญิงคนนี้เหมือนปีศาจ เดิมทีแล้วจะไม่สามารถปล่อยฉันไปได้"
เย่เฉินกล่าวอย่างนิ่งๆ : "เรื่องนี้จำเป็นจะต้องต่อสู้ด้วยตัวคุณเอง หากคุณกลัวไปซะก่อนแล้ว เช่นนั้นสิ่งอื่นๆ ยังจะมีความหมายอะไรอีกล่ะ?"
พูดจบ เย่เฉินยังกล่าวอีกว่า : "เมื่อครู่นี้ฉันยังพูดไม่จบ คุณน้าหานกับศาสตราจารย์เฮ่อ ทั้งสองคนกลับมาจากอเมริกา อีกทั้งยังจบการศึกษาสูงสุดจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงด้วย ซึ่งเป็นบุคคลระดับสูงในความหมายที่แท้จริง ไม่ว่าจะอยู่ที่อเมริกาหรือหัวเซี่ย พวกเขาล้วนมีสถานะทางสังคมสูงมาก ซึ่งเป็นของบุคคลในระดับขั้นอัจฉริยะ แค่นี้ก็เหมาะสมกันอย่างมากแล้ว ในทางกลับกัน นอกจากคุณจะเป็นรักแรกของคุณน้าหานแล้ว ก็ไม่มีอะไรได้เปรียบศาสตราจารย์เฮ่อเลยสักนิด"
เย่เฉินเข้าใจดี ถึงความรู้สึกเช่นนี้ หากมันทำให้เจ็บปวดใจ ก็ต้องรีบตัดมันทิ้งไปเสีย
เหมือนกับว่ามีบาดแผลเล็กๆ ที่ขา แต่บาดแผลนี้กลับเน่าเปื่อยไม่ยอมหาย เช่นนั้นเขาจะต้องตัดขานี้อย่างเด็ดขาด มิเช่นนั้นแล้ว มันจะส่งผลกระทบต่อร่างกายทั้งหมด
ลักษณะพฤติกรรมและนิสัยของเซียวฉางควน อย่างที่เขาบอก ปอดแหกจะตาย ไม่เพียงแค่ปอดแหกกับหม่าหลันหรอก ตนเองก็ปอดแหก แล้วเขาจะใช้ยาแรงเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บทางใจของตนเองได้ยังไง?

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...