เย่เฉินส่ายหัวแล้วกล่าวว่า : "ฉันรู้ว่า ตอนที่คุณน้าหานกลับมา เผอิญว่าแม่ของฉันหายไประยะหนึ่ง ฉันเห็นว่าช่วงนั้นคุณดูมีความสุขอย่างมาก เพียงแต่คุณไม่ได้ตระหนักว่า ความรู้สึกนั้นเป็นเพียงชั่วคราว และคุณไม่สามารถทำให้ชั่วคราวเป็นชั่วนิรันดร์ได้"
พูดจบเย่เฉินก็กล่าวอย่างจริงใจว่า : "พ่อ สถานการณ์ของศาสตราจารย์เฮ่อ ฉันพอเข้าใจอยู่บ้าง พูดตามตรง คุณน้าหานคบกับเขา มันเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในสายตาของฉัน ประการแรกคือพวกเขาทั้งสองคนโสด อีกทั้งยังเป็นหม้าย ไม่เพียงแต่ไม่มีภาระทางจิตใจในการทำลายครอบครัวของอีกฝ่าย แต่ยังไม่จำเป็นจะต้องกังวลใจว่าอีกฝ่ายจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่าครั้งก่อน และไม่ต้องกังวลใจว่าจะหวนกลับมาสร้างปัญหาให้กับพวกเขา"
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็มองไปที่เซียวฉางควน และกล่าวอย่างมีความหมายลึกซึ้ง : "ด้วยนิสัยของแม่แล้ว ถึงแม้ว่าพวกคุณสองคนจะหย่าร้างกัน แต่ถ้าเธอรู้ว่าคุณไปรื้อฟื้นความรักครั้งเก่ากับคุณน้าหาน เธอจะไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่นอน ถึงเวลานั้นพวกคุณทั้งสองคนจะต้องถูกก่อกวนอย่างหนัก นอกเสียจากพวกคุณจะไปจากจินหลิง และไม่ยอมกลับมาอีกเลย แล้วก็อย่าให้เขารู้ว่าพวกคุณไปอยู่ที่ไหน"
เซียวฉางควนเงยหน้าและถอนหายใจ : "เย่เฉิน......ฉันกลัวว่าปีศาจอย่างหม่าหลันจะไม่ยอมเลิกรา! ยี่สิบกว่าปีมานี้ ฉันใฝ่ฝันอยากจะหลุดพ้นจากเธอ แต่ผู้หญิงคนนี้เหมือนปีศาจ เดิมทีแล้วจะไม่สามารถปล่อยฉันไปได้"
เย่เฉินกล่าวอย่างนิ่งๆ : "เรื่องนี้จำเป็นจะต้องต่อสู้ด้วยตัวคุณเอง หากคุณกลัวไปซะก่อนแล้ว เช่นนั้นสิ่งอื่นๆ ยังจะมีความหมายอะไรอีกล่ะ?"
พูดจบ เย่เฉินยังกล่าวอีกว่า : "เมื่อครู่นี้ฉันยังพูดไม่จบ คุณน้าหานกับศาสตราจารย์เฮ่อ ทั้งสองคนกลับมาจากอเมริกา อีกทั้งยังจบการศึกษาสูงสุดจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงด้วย ซึ่งเป็นบุคคลระดับสูงในความหมายที่แท้จริง ไม่ว่าจะอยู่ที่อเมริกาหรือหัวเซี่ย พวกเขาล้วนมีสถานะทางสังคมสูงมาก ซึ่งเป็นของบุคคลในระดับขั้นอัจฉริยะ แค่นี้ก็เหมาะสมกันอย่างมากแล้ว ในทางกลับกัน นอกจากคุณจะเป็นรักแรกของคุณน้าหานแล้ว ก็ไม่มีอะไรได้เปรียบศาสตราจารย์เฮ่อเลยสักนิด"
เย่เฉินเข้าใจดี ถึงความรู้สึกเช่นนี้ หากมันทำให้เจ็บปวดใจ ก็ต้องรีบตัดมันทิ้งไปเสีย
เหมือนกับว่ามีบาดแผลเล็กๆ ที่ขา แต่บาดแผลนี้กลับเน่าเปื่อยไม่ยอมหาย เช่นนั้นเขาจะต้องตัดขานี้อย่างเด็ดขาด มิเช่นนั้นแล้ว มันจะส่งผลกระทบต่อร่างกายทั้งหมด
ลักษณะพฤติกรรมและนิสัยของเซียวฉางควน อย่างที่เขาบอก ปอดแหกจะตาย ไม่เพียงแค่ปอดแหกกับหม่าหลันหรอก ตนเองก็ปอดแหก แล้วเขาจะใช้ยาแรงเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บทางใจของตนเองได้ยังไง?

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...