"จำได้ครับ" เย่เฉินตอบทันที : "ครั้งนั้นไม่ใช่การรวมตัวกันของเพื่อนร่วมชั้นเก่าหรอกเหรอ? มีอะไรที่พิเศษล่ะ?"
เซียวฉางควนพูดอย่างตรงไปตรงมา : "แน่นอนว่ามันพิเศษ! คุณไม่รู้หรอกว่าวันนั้นเราอยู่ด้วยกันในห้องครัว ฉันสารภาพรักออกไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง! ไม่เพียงแค่สารภาพรักเท่านั้น ฉันยังกอดเธอด้วย และเธอก็กอดฉันเช่นกัน!"
"จริงเหรอ?" เย่เฉินเอ่ยถามอย่างแปลกใจ : "หลังจากนั้นล่ะ? คุณสองคนก็คบกันเหรอ?"
"เปล่าหรอก......" สีหน้าของเซียวฉางควนหม่นหมองลงมา และบ่นพึมพำว่า : "ฉันไม่กล้าหย่ากับหม่าหลัน......คุณน้าหานของคุณยึดมั่นในคุณธรรมมาตลอดชีวิต ในตอนนั้นเธอเป็นแฟนฉัน แต่เห็นได้ชัดว่าหม่าหลันฉวยโอกาสตอนฉันเมา เพื่อมีความสัมพันธ์กับฉัน เธอจึงเลือกที่จะให้ฉันกับหม่าหลัน และไปอเมริกาเพียงคนเดียว ถึงแม้ว่าเธอจะกลับมา แต่ฉันกับหม่าหลันก็ไม่ได้หย่าร้างกัน เธอจึงไม่สามารถคบกับฉันได้......"
พูดจบ เซียวฉางควนก็ถอนหายใจ : "อันที่จริงแล้วตอนที่คุณน้าหานกลับมา ขอเพียงแค่ฉันกล้าหย่ากับหม่าหลัน เช่นนั้นเธอจะต้องคบกับฉันอย่างแน่นอน แต่ฉันมันปอดแหกเอง ฉันมันปอดแหกเย่เฉินคุณรู้ไหม? ฉันแม่งโคตรปอดแหกเลย แค่หม่าหลันถลึงตาใส่ฉัน ฉันก็ไม่กล้าแม้แต่จะเรียกแล้ว ถ้าฉันเอ่ยปากว่าต้องการหย่าจริงๆ เธอจะไม่เอามีดมาสู้กับฉันเลยเหรอ......"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และกล่าวปลอบใจว่า : "พ่อครับ คุณก็บอกเอง ว่าคุณสองคนไม่ได้คบกัน ก็ไม่มีคำว่าอกหักอะไรทั้งนั้น ดังนั้นคุณก็อย่าหมดอาลัยตายอยากแบบนี้เลย และถึงแม้ว่าพวกคุณจะไม่ได้เป็นคนรักกัน แต่ยังเป็นเพื่อนกันได้นะ! ถ้าคุณต้องการเป็นคนรักกับเธอจริงๆ เช่นนั้นคุณก็คิดใคร่ครวญให้รอบคอบ แล้วค่อยเลือกก็ได้"
เซียวฉางควนกล่าวอย่างเจ็บปวดปานขาดใจ : "ไอ๋หยาเย่เฉิน! คุณไม่เข้าใจหรอก! ตอนนี้ไม่มีโอกาสให้เลือกแล้ว คุณน้าหานคบกับคนอื่นไปแล้ว!"
เย่เฉินเลิกคิ้ว เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ : "คุณน้าหานคบกับคนอื่นเหรอ? เป็นไปไม่ได้ เธอไม่ได้ชอบคุณมาตลอดหรอกเหรอ?"
"ใช่!" เซียวฉางควนกัดฟันกล่าวว่า : "คือไอ้กระจอกนั่น!"
ได้ฟังคำพูดของเซียวฉางควนแล้ว เย่เฉินจึงเอ่ยถามด้วยความแปลกใจเล็กน้อย : "ทำไมด็อกเตอร์เฮ่อกับคุณน้าหานถึงคบกันได้ล่ะ? มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน?"
เซียวฉางควนกล่าวอย่างขุ่นเคือง : "ครั้งนั้นตอนที่เราไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมที่เกาหลี ไม่รู้ว่าทั้งสองคนไปพอใจกันตอนไหน!"
เย่เฉินถามเขาว่า : "แน่ใจเหรอว่าคบกันแล้ว? ประกาศอย่างเป็นทางการแล้วเหรอ?"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...