ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5116
หม่าหลันเห็นท่าทางขี้ขลาดของเซียวฉางควนก็รู้สึกโมโหขึ้นมา จึงต่อว่าอย่างเดือดดาล : "ฉันไม่สนใจหรอกว่าคุณจะขายหน้าแค่ไหนในเกาหลี จะปล่อยไก่เท่าไหร่ แต่คืนนี้คุณจะต้องเก็บกวาดห้องรับแขกนี้ให้สะอาดหมดจด ไร้ที่ติ เก็บกวาดไม่เสร็จก็ไม่ต้องนอน! ถ้าพรุ่งนี้ฉันตื่นขึ้นมา แล้วได้กลิ่นบุหรี่แม้แต่นิดเดียว ได้เห็นก้นบุหรี่แม้แต่ครึ่งมวน ฉันกับคุณได้เห็นดีกันแน่!"
เมื่อพูดจบ เธอก็ควบคุมวีลแชร์เข้าไปในลิฟต์ด้วยความโกรธ และกลับขึ้นไปบนห้องของตนเอง
เซียวชูหรันอดที่จะบ่นว่าไม่ได้ : "พ่อ คุณนี่มันจริงๆ เลย คุณอยู่สมาคมเขียนพู่กันจีนและภาพวาดก็แค่เป็นงานอดิเรกเท่านั้น ถึงแม้ว่าจะทำผลงานแลกเปลี่ยนในต่างประเทศได้ไม่ดีก็ไม่ต้องกังวล ทำไมยังต้องทำตนเองให้ไม่มีชีวิตชีวาแบบนี้ด้วยล่ะ คุณรู้ไหมว่าการอยู่บ้านคนเดียวแล้วสูบบุหรี่จัด ดื่มเหล้ามากๆ แบบนี้ มันง่ายต่อการเกิดอุบัติเหตุนะ? พวกเราไม่ได้อยู่ข้างๆ หากมีเหตุร้ายเกิดขึ้นจะทำอย่างไร? แม้กระทั่งคนจะเรียกรถพยาบาลให้คุณก็ไม่มี"
เซียวฉางควนพูดอย่างหดหู่ใจ : "คุณไม่เข้าใจหรอก ในใจฉันมันกลัดกลุ้มอย่างมาก ถ้าไม่ได้สูบบุหรี่ ไม่ได้ดื่มเหล้า ฉันก็คงเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว!"
เซียวชูหรันยังต้องการจะพูดอะไรอีก เวลานี้เย่เฉินจึงรีบกล่าวเตือนว่า : "ที่รัก แม่ขึ้นไปชั้นบนคนเดียว ขาและเท้าของเธอไม่สะดวก คุณไปดูหน่อยเถอะ ดูว่าเธอต้องการอะไรหรือเปล่า ช่วยดูแลเธอหน่อย ส่วนทางด้านพ่อนี้ฉันจะดูแลเองไม่ต้องห่วง"
เซียวชูหรันจึงได้สติกลับมา เมื่อนึกถึงแม่ที่ขาหักอยู่ ต้องนั่งวีลแชร์ จึงรีบกล่าวว่า : "อย่างนั้นฉันไปดูก่อนนะ คุณอยู่ดูแลพ่อที่นี่ก็แล้วกัน"
พูดจบ ยังกล่าวกับเซียวฉางควนอีกว่า : "พ่อคะ! ไม่ว่าอย่างไร ต่อจากนี้ไป คุณไม่ได้รับอนุญาตให้สูบบุหรี่ดื่มเหล้าอีกแล้ว"
เซียวฉางควนแสดงออกถึงความกลุ้มใจอย่างมาก อยากที่จะโต้เถียงลูกสาว แต่เขายังคงมองไปที่เย่เฉินที่อยู่ข้างๆ ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวว่า : "โอเคๆ ฉันรู้แล้ว คุณรีบไปดูแม่ของคุณเถอะ เกิดอะไรขึ้นกับแม่ของคุณ? อีกทั้งขายังหักอีกด้วย?"
"คือ......" เซียวชูหรันถอนหายใจ : "ตอนที่แม่เที่ยวอยู่ที่นครนิวยอร์ก ไม่ทันระวังจึงได้หกล้มลงไป และอาการบาดเจ็บเก่าก็เลยกำเริบขึ้น"
"ไร้สาระ" เซียวฉางควนเบ้ปาก และกล่าวหยามเหยียดว่า : "อาการบาดเจ็บเก่ากำเริบอะไรกัน ฉันว่าแม่ของคุณจะต้องไปผิดใจกับใครแน่ๆ ทำให้คนทุบตีมา ฉันจะไม่รู้จักแม่ของคุณได้ยังไง?"
เซียวฉางควนรีบอธิบายว่า : "ไม่ได้คบกัน ฉันยังไม่ได้หย่ากับแม่ของคุณนะ......"
เย่เฉินพูดอย่างจนใจ : "ไม่ได้คบกัน แล้วจะนับว่าอกหักได้ยังไงล่ะ?"
เซียวฉางควนดูเหมือนว่าจะรู้สึกเขินอาย ใบหน้าแดงก่ำอย่างรวดเร็วและโต้เถียงว่า : "เราสองคนมีกันและกันอยู่ในใจมาตลอด!"
"ตอนที่เธอกลับมา มีครั้งหนึ่งที่เธอกับพอลลูกชายของเธอมาทานข้าวที่บ้านเรา คุณจำได้ไหม!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...