ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5115

หม่าหลันด่าด้วยความโกรธ : "กูเพิ่งจะเรียกแท็กซี่กลับจากสนามบิน เดิมทีกลิ่นบุหรี่ในรถก็ทำให้โกรธจนกูสุดจะทนแล้ว สุดท้ายกลิ่นที่บ้านบังแรงกว่าในแท็กซี่เป็นร้อยๆ เท่า มึงจะตายอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? มึงกลับมาจากเกาหลีหลายวันมานี้ ก็รู้จักการสูบบุหรี่ดื่มเหล้าแล้วเหรอ? ทำไมไม่เผาขนบนหัวของมึงไปซะเลยล่ะ?!"

เซียวฉางควนตัวสั่นเทาทันที พูดอ้ำๆ อึ้งๆ ว่า : "ฉัน......ฉัน......ช่วงนี้ฉันอารมณ์ไม่ค่อยดี จึงดื่มเหล้าเพื่อคลายทุกข์ทุกวัน"

"อารมณ์ไม่ดีเหรอ?" หม่าหลันขมวดคิ้วและเอ่ยถาม : "คุณไปต่างประเทศมาหลายวันแบบนี้ มีอะไรที่อารมณ์ไม่ดี คุณอกหักรักคุดหรือไง?"

"ห๊ะ?!" เซียวฉางควนได้ยินคำพูดของหม่าหลัน คนทั้งคนราวกับว่าถูกไฟฟ้าช็อต รีบอธิบายว่า : "ไม่มีๆ ฉันไปเกาหลีเพื่อแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมอย่างจริงจัง ไม่ใช่ไปออกเดต......"

หม่าหลันถามกลับว่า : "เช่นนั้นทำไมคุณถึงอารมณ์ไม่ดีล่ะ? ฉันรู้จักคุณมาหลายปีขนาดนี้ ฉันไม่เคยเห็นตอนที่คุณอารมณ์ไม่ดีแล้วอยู่ในสภาพเช่นนี้เลย คุณอยู่ตระกูลเซียวก็ถูกแม่ของคุณ พี่ชายพี่สะใภ้คุณกลั่นแกล้งรังแกมานานหลายปีขนาดนี้ ฉันก็ไม่เห็นคุณจะเป็นอย่างนี้เลย!"

พูดจบ หม่าหลันก็นึกถึงอะไรขึ้นได้ จึงกล่าวออกมา : "อ้อ! ฉันนึกออกแล้ว! ตอนที่หานเหม่ยฉิงไปอเมริกาในตอนนั้น คุณก็เหมือนผีบ้าเลย พยายามคิดฆ่าตัวตายทั้งวันทั้งคืน! คุณพูดมา! คุณสานสัมพันธ์กับหานเหม่ยฉิงอยู่ลับหลังฉันใช่ไหม?!"

เซียวฉางควนตกใจจนหน้าซีดเผือด รีบอธิบายว่า : "ต่อหน้าลูกๆ คุณจะมาพูดไร้สาระอะไร? ฉันกับหานเหม่ยฉิงนั่นเป็นเรื่องเก่านานหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอ เกือบจะสามสิบปีแล้ว คุณจะรื้อฟื้นความหลังขึ้นมาทำไม?"