ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5115
หม่าหลันด่าด้วยความโกรธ : "กูเพิ่งจะเรียกแท็กซี่กลับจากสนามบิน เดิมทีกลิ่นบุหรี่ในรถก็ทำให้โกรธจนกูสุดจะทนแล้ว สุดท้ายกลิ่นที่บ้านบังแรงกว่าในแท็กซี่เป็นร้อยๆ เท่า มึงจะตายอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? มึงกลับมาจากเกาหลีหลายวันมานี้ ก็รู้จักการสูบบุหรี่ดื่มเหล้าแล้วเหรอ? ทำไมไม่เผาขนบนหัวของมึงไปซะเลยล่ะ?!"
เซียวฉางควนตัวสั่นเทาทันที พูดอ้ำๆ อึ้งๆ ว่า : "ฉัน......ฉัน......ช่วงนี้ฉันอารมณ์ไม่ค่อยดี จึงดื่มเหล้าเพื่อคลายทุกข์ทุกวัน"
"อารมณ์ไม่ดีเหรอ?" หม่าหลันขมวดคิ้วและเอ่ยถาม : "คุณไปต่างประเทศมาหลายวันแบบนี้ มีอะไรที่อารมณ์ไม่ดี คุณอกหักรักคุดหรือไง?"
"ห๊ะ?!" เซียวฉางควนได้ยินคำพูดของหม่าหลัน คนทั้งคนราวกับว่าถูกไฟฟ้าช็อต รีบอธิบายว่า : "ไม่มีๆ ฉันไปเกาหลีเพื่อแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมอย่างจริงจัง ไม่ใช่ไปออกเดต......"
หม่าหลันถามกลับว่า : "เช่นนั้นทำไมคุณถึงอารมณ์ไม่ดีล่ะ? ฉันรู้จักคุณมาหลายปีขนาดนี้ ฉันไม่เคยเห็นตอนที่คุณอารมณ์ไม่ดีแล้วอยู่ในสภาพเช่นนี้เลย คุณอยู่ตระกูลเซียวก็ถูกแม่ของคุณ พี่ชายพี่สะใภ้คุณกลั่นแกล้งรังแกมานานหลายปีขนาดนี้ ฉันก็ไม่เห็นคุณจะเป็นอย่างนี้เลย!"
พูดจบ หม่าหลันก็นึกถึงอะไรขึ้นได้ จึงกล่าวออกมา : "อ้อ! ฉันนึกออกแล้ว! ตอนที่หานเหม่ยฉิงไปอเมริกาในตอนนั้น คุณก็เหมือนผีบ้าเลย พยายามคิดฆ่าตัวตายทั้งวันทั้งคืน! คุณพูดมา! คุณสานสัมพันธ์กับหานเหม่ยฉิงอยู่ลับหลังฉันใช่ไหม?!"
เซียวฉางควนตกใจจนหน้าซีดเผือด รีบอธิบายว่า : "ต่อหน้าลูกๆ คุณจะมาพูดไร้สาระอะไร? ฉันกับหานเหม่ยฉิงนั่นเป็นเรื่องเก่านานหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอ เกือบจะสามสิบปีแล้ว คุณจะรื้อฟื้นความหลังขึ้นมาทำไม?"
พูดจบ เขาก็ทอดถอนหายใจ และพูดด้วยความโกรธจากก้นบึ้งหัวใจ : "ฉันเตรียมตัวสำหรับการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมครั้งนี้มานานแล้ว และคิดว่าจะสร้างชื่อเสียงที่ดีในเกาหลีได้ แล้วก็นำเกียรติยศมาให้หัวเซี่ย และจินหลิง ใครมันจะไปคาดคิด ว่าหลังจากมาถึงเกาหลี ความโดดเด่นกลับถูกสมาชิกคนอื่นๆ ในกลุ่มเดียวกันแย่งชิงไป ที่ฉันไปมายี่สิบกว่าวันนี้ ไม่มีทางที่จะให้แสดงออกได้เลย ชีวิตนี้ฉันไม่เคยเสียหน้าขนาดนี้มาก่อนเลย....."
หม่าหลันได้ฟังคำพูดนี้ ในใจก็เชื่อมากกว่าครึ่งหนึ่ง แต่ยังคงด่าทออย่างโกรธจัด : "คุณดูศักยภาพตัวเองสิ มิน่าล่ะ แม่คุณพี่ชายคุณพี่สะใภ้คุณถึงได้ดูถูกคุณ! ไม่ใช่เพราะว่าไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมอะไรนั่นหรอกเหรอ? ทำได้ไม่ดีก็คือทำได้ไม่ดี เสียหน้าก็เสียหน้าไปแล้ว ครั้งหน้าไม่ต้องไปแล้วดีไหม?"
เซียวฉางควนพูดอย่างกลัดกลุ้มใจ : "คุณพูดง่ายจริงๆ รู้ไหมว่าการแลกเปลี่ยนในต่างประเทศครั้งนี้สำคัญกับฉันแค่ไหน? ถ้าครั้งนี้ฉันทำได้ดี ชีวิตครึ่งหนึ่งที่เหลือของฉันจะถูกเขียนใหม่ แต่พอดีกับว่าตอนนี้ มันทำให้คนอื่นถูกเขียนใหม่ไปแล้ว และฉันก็กลายเป็นผู้ติดตามอย่างสมบูรณ์!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...