ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5114
พูดจบ หม่าหลันก็นำหน้าไปก่อน ควบคุมรถวีลแชร์ไฟฟ้ามุ่งตรงไปที่ลานบ้าน และมุ่งตรงไปยังประตูใหญ่ทันที
เซียวชูหรันกลัวว่าแม่กลับไปถึงบ้านก่อนจะทะเลาะเบาะแว้งกับพ่อขึ้นมา เธอจึงรีบตามไป
เมื่อประตูใหญ่ถูกผลักออก ทั้งสามคนยังไม่ทันเข้าไป ก็ถูกกลิ่นบุหรี่ กลิ่นเหล้าที่คละคลุ้ง รวมถึงกลิ่นอาหารเน่าบูดราขึ้นทำให้สำลักจนลืมตาไม่ขึ้น
เมื่อมองไปยังห้องรับแขกขนาดใหญ่ที่เดิมทีตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา เวลานี้เหมือนกับกองขยะก็ไม่ปาน
มีการทิ้งก้นบุหรี่ ซองบุหรี่ รวมถึงขวดเหล้าเอาไว้ทุกหนทุกแห่ง
ที่น่าสะอิดสะเอียนไปกว่านั้นก็คือ มีอาหารเดลิเวอรี่จำนวนมากที่กินแล้วทิ้งวางอยู่ข้างๆ ตอนนี้เป็นช่วงฤดูร้อน เศษอาหารที่เหลืออยู่ในกล่องอาหารทั้งขึ้นราทั้งส่งกลิ่นเหม็นเน่าไปหมด ซึ่งทำให้คนรู้สึกคลื่นไส้
เซียวชูหรันกับหม่าหลันถูกความเละเทะนี้ทำให้สมองหยุดชะงัก ครู่หนึ่งก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
แต่เย่เฉินเหลือบมองไปบนโซฟาห้องรับแขก มีร่างหนึ่งนอนขดตัวอยู่ในสภาพตกที่นั่งลำบาก นั่นมันเซียวฉางควรพ่อตาของตนเองไม่ใช่เหรอ?
เวลานี้เซียวฉางควนเมามายอย่างมาก ท่อนล่างของเขาสวมเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ ท่อนบนเปลือยเปล่า นอนบิดไปมาอยู่บนโซฟา ข้างๆ มือของเขา นอกจากนี้ยังมีเหล้าวอดก้าระดับไฮเอนด์หนึ่งขวดที่ดื่มไปกว่าครึ่งหนึ่งวางอยู่ด้วย
ด้วยเหตุนี้ เขารีบเดินเข้าไป อยากจะตรวจดูสถานการณ์ของเซียวฉางควน เมื่อเดินเข้าไปดูใกล้ๆ แต่กลับต้องตกตะลึงกับคนที่อยู่ตรงหน้า
หม่าหลันนำแอ-เมสในมือขว้างไปที่เซียวฉางควน และก่นด่าว่า : "ไอ้สารเลวเซียวฉางควน คุณแกตาดูให้ชัดๆ ว่าฉันกลับมาแล้ว! คุณบอกกับฉันมาให้ชัดเจน ว่าคุณทำบ้านดีๆ ให้กลายเป็นสภาพแย่ๆ เช่นนี้ได้ยังไง?!"
เซียวฉางควนยังคงอยู่ในอาการเมามาย การมองเห็นยังคงไม่ฟื้นตัว เห็นเพียงรูปร่างคนอย่างรางๆ บวกกับใบหน้าที่ถูกทุบจนเจ็บปวด ด้วยเหตุนี้จึงตะโกนด่าทอออกไป แต่หลังจากที่ได้ยินเสียงของหม่าหลัน คนทั้งคนก็ตัวสั่นสะท้าน ฉับพลันก็ตื่นจากความเมามายมาครึ่งหนึ่ง
ทันทีหลังจากนั้น สายตาของเขาที่เลือนรางก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นมา จึงเห็นใบหน้าของหม่าหลันที่จ้องมองด้วยความโกรธอย่างชัดเจน
เขาพูดโพล่งออกมาอย่างประหม่า : "เชี่ยเอ๊ย! หม่าหลัน! คุณ......คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...