ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5113

เย่เฉินส่ายหัว : "แม่ครับ ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ถึงแม้ว่าเซียวเวยเวยจะมีรายได้ดี แต่ตลอดทั้งปี คาดว่าจะซื้อ SUV G ได้แค่ครึ่งคันเท่านั้น ยิ่งไปกว่าดูเหมือนว่าเธอจะทำได้แค่สองสามเดือน จะเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหนกัน"

เกี่ยวกับสถานการณ์ของบริษัทโมเดลลิ่งแห่งนั้นของเซียวเวยเวย อันที่จริงเย่เฉินค่อนข้างเข้าใจอย่างชัดเจน ท้ายที่สุดบริษัทนั้นยังคงเป็นตนเองที่นำมาให้เธอบริหารจัดการ

มีหงห้ากับเฉินจื๋อข่ายช่วยดูแล ช่วงนี้กิจการของบริษัทโมเดลลิ่งกำลังไปได้ดีจริงๆ ถ้าเป็นไปตามแบบบริษัทโมเดลลิ่งที่ยัดเยียดให้พนักงานต้อนรับด้วยชีวิต บริษัทนั้นจะทำเงินได้ไม่น้อยอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เซียวเวยเวยกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดี อีกทั้งยังเคยผ่านประสบการณ์การถูกใส่ร้ายจากคนอื่น ดังนั้นตนเองจึงจริงใจต่อพนักงานต้อนรับในบริษัทอย่างมาก ไม่เพียงแต่ได้รับค่าคอมมิชชั่นไม่น้อย ยังสร้างสวัสดิการจำนวนมากให้พวกเธออีกด้วย

เพียงแค่ซื้อรถรับ-ส่งพนักงานให้พนักงานต้อนรับ จ้างคนขับรถ ก็เป็นค่าใช้จ่ายจำนวนมากแล้ว

อีกอย่างหนึ่งกำไรของบริษัทก็ไม่ใช่ว่าจะเข้ากระเป๋าเซียวเวยเวย 100% ดังนั้นเมื่อคำนวณแล้ว ในหนึ่งปี เซียวเวยเวยจะมีรายได้หนึ่งล้านก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร แต่จะให้มากกว่านี้มันก็ไม่ค่อยสมจริงเท่าไหร่

หม่าหลันได้ฟังคำพูดนี้ จึงเอ่ยถามด้วยใบหน้าตกตะลึง : "ถ้าไม่ใช่ว่าเซียวเวยเวยซื้อ หรือว่าเฉียนหงเย่นจะพลิกชีวิตด้วยตนเอง?! นี่......นี่ก็เป็นไปไม่ได้......หญิงชราที่เอ้อระเหยลอยชายแบบเฉียนหงเย่นคนนี้ ไม่ได้มีเส้นสายอะไร แล้วก็ไม่ได้มีความเชี่ยวชาญใดๆ เธอจะเอาอะไรมาลืมตาอ้าปากล่ะ?"

การโผล่ออกมาอย่างกะทันหันของเฉียนหงเย่น ทำให้อารมณ์ของหม่าหลัน ฉับพลันก็เปลี่ยนเป็นจิตตกอย่างมาก

ไม่ได้มองว่าเธออยู่บ้านหรูขับรถหรู แต่ในใจเธอก็เข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนเองโดยตรง