เย่เฉินส่ายหัว : "แม่ครับ ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ถึงแม้ว่าเซียวเวยเวยจะมีรายได้ดี แต่ตลอดทั้งปี คาดว่าจะซื้อ SUV G ได้แค่ครึ่งคันเท่านั้น ยิ่งไปกว่าดูเหมือนว่าเธอจะทำได้แค่สองสามเดือน จะเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหนกัน"
เกี่ยวกับสถานการณ์ของบริษัทโมเดลลิ่งแห่งนั้นของเซียวเวยเวย อันที่จริงเย่เฉินค่อนข้างเข้าใจอย่างชัดเจน ท้ายที่สุดบริษัทนั้นยังคงเป็นตนเองที่นำมาให้เธอบริหารจัดการ
มีหงห้ากับเฉินจื๋อข่ายช่วยดูแล ช่วงนี้กิจการของบริษัทโมเดลลิ่งกำลังไปได้ดีจริงๆ ถ้าเป็นไปตามแบบบริษัทโมเดลลิ่งที่ยัดเยียดให้พนักงานต้อนรับด้วยชีวิต บริษัทนั้นจะทำเงินได้ไม่น้อยอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เซียวเวยเวยกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดี อีกทั้งยังเคยผ่านประสบการณ์การถูกใส่ร้ายจากคนอื่น ดังนั้นตนเองจึงจริงใจต่อพนักงานต้อนรับในบริษัทอย่างมาก ไม่เพียงแต่ได้รับค่าคอมมิชชั่นไม่น้อย ยังสร้างสวัสดิการจำนวนมากให้พวกเธออีกด้วย
เพียงแค่ซื้อรถรับ-ส่งพนักงานให้พนักงานต้อนรับ จ้างคนขับรถ ก็เป็นค่าใช้จ่ายจำนวนมากแล้ว
อีกอย่างหนึ่งกำไรของบริษัทก็ไม่ใช่ว่าจะเข้ากระเป๋าเซียวเวยเวย 100% ดังนั้นเมื่อคำนวณแล้ว ในหนึ่งปี เซียวเวยเวยจะมีรายได้หนึ่งล้านก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร แต่จะให้มากกว่านี้มันก็ไม่ค่อยสมจริงเท่าไหร่
หม่าหลันได้ฟังคำพูดนี้ จึงเอ่ยถามด้วยใบหน้าตกตะลึง : "ถ้าไม่ใช่ว่าเซียวเวยเวยซื้อ หรือว่าเฉียนหงเย่นจะพลิกชีวิตด้วยตนเอง?! นี่......นี่ก็เป็นไปไม่ได้......หญิงชราที่เอ้อระเหยลอยชายแบบเฉียนหงเย่นคนนี้ ไม่ได้มีเส้นสายอะไร แล้วก็ไม่ได้มีความเชี่ยวชาญใดๆ เธอจะเอาอะไรมาลืมตาอ้าปากล่ะ?"
การโผล่ออกมาอย่างกะทันหันของเฉียนหงเย่น ทำให้อารมณ์ของหม่าหลัน ฉับพลันก็เปลี่ยนเป็นจิตตกอย่างมาก
ไม่ได้มองว่าเธออยู่บ้านหรูขับรถหรู แต่ในใจเธอก็เข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนเองโดยตรง
หม่าหลันกล่าวอย่างเคร่งขรึม : "ถ้าคนอื่นขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ SUV G ฉันจะไม่ใส่ใจเลย แต่ทำไมถึงต้องเป็นเฉียนหงเย่นด้วย?!"
พูดจบ หม่าหลันก็กัดฟันกล่าวว่า : "ไม่ได้ เรื่องนี้ฉันจะต้องสืบหาความจริงให้ได้!"
เซียวเห็นว่าการโน้มน้าวเธอไม่มีประโยชน์อะไร ด้วยเหตุนี้จึงไม่เสียเวลาพูดอีกต่อไป
เมื่อทั้งสามคนมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์ หม่าหลันมองเข้าไปในลานบ้านผ่านประตูรั้วไฟฟ้า ฉับพลันก็โมโหขึ้นมา พร้อมด่าทอว่า : "ให้ตายสิ ไอ้เซียวฉางควนคนนี้ รถก็จอดอยู่ในบ้าน เข้าไม่คิดที่จะไปรับเราเลย! คอยดูก็แล้วกันว่าฉันเข้าไปในบ้านจะจัดการกับเขายังไง!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...