ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5112

เซียวชูหรันพูดออกมาทันทีว่า : "ถ้าป้าจะมีโอกาสลืมตาอ้าปากได้ก็เป็นเรื่องที่ดีนะ ก่อนหน้านี้ครอบครัวของพวกเธอลำบากอย่างมาก และไม่ต้องพูดถึงคุณยายเลย ส่วนลุงใหญ่กับไห่หลงนอนติดเตียงตลอด แทบจะไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้เลย ทั้งหมดล้วนต้องอาศัยการช่วยเหลือจากเธอ ตอนนี้มีเงินแล้ว ชีวิตก็จะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน"

หม่าหลันกล่าวด้วยความโกรธ : "ฉันจะบอกคุณให้นะชูหรัน บนโลกใบนี้ ใครก็สามารถมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ แต่จะมีเพียงครอบครัวเฉียนหงเย่นของเธอเท่านั้นที่ไม่สามารถทำได้!"

เซียวชูหรันถามด้วยความแปลกใจ : "ทำไมล่ะแม่ ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นครอบครัวเดียวกัน เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้ไปมาหาสู่กัน แต่นั่นก็ถือว่าเป็นญาตินะ"

"ไม่!" หม่าหลันกัดฟันด้วยความโกรธ : "ฉันจะบอกคุณให้นะ บางครั้ง คนที่อำมหิตกับคุณที่สุด กลับเป็นกลุ่มคนที่เลือดข้นกว่าน้ำด้วยซ้ำ! คุณไม่รู้หรอกว่าเฉียนหงเย่นคนนี้โหดเหี้ยมแค่ไหน!"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หม่าหลันก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงตอนนั้น ที่เฉียนหงเย่นหลอกลวงต้มตุ๋น หลอกลวงตนเองจนแทบสิ้นเนื้อประดาตัว

ครั้งนั้นถ้าไม่มีเย่เฉิน ตนเองคงจบสิ้นไปแล้วจริงๆ

ก็เป็นเพราะว่าครั้งนั้น หม่าหลันจึงตระหนักได้ว่า เฉียนหงเย่นกันเซียวฉางเฉียนสองคนนี้ เป็นคนที่ขูดรีด แล้วก็ข่มเหงรังแกคน!

ดังนั้น หม่าหลันต่อเฉียนเย่หลัน จึงมีความคับแค้นใจมาตลอด อีกทั้งยังระแวงระวังอย่างมากด้วย!

ก่อนหน้านี้เธอเคยใกล้ชิดสนิทสนมกับเฉียนหงเย่น นั่นก็เพราะเฉียนหงเย่นเลียแข้งเลียขาหม่าหลันราวกับหมาปั๊กตัวหนึ่ง ทำให้หม่าหลันรู้สึกหยิ่งในศักดิ์ศรี และทำให้หม่าหลันรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก ที่ได้เหยียบเฉียนหงเย่นเอาไว้ใต้เท้า แต่เฉียนหงเย่นกลับเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ

เพียงแต่ว่า ถึงแม้เธอจะพาเฉียนหงเย่นไปกินไปดื่มไปเที่ยว เธอยังคงจำไว้ขึ้นใจ ว่าเฉียนหงเย่นเป็นคนที่โหดเหี้ยมและละโมบโลภมาก ตนเองจึงต้องระวังไม่ให้เธอแว้งกัดตลอดเวลา