เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5111

หม่าหลันที่นั่งวีลแชร์ กับเย่เฉิน และเซียวชูหรันเข้าไปในหมู่บ้านด้วยกัน ได้ยินเสียงแตรรถสั้นๆ จากด้านหลังได้ยินเสียงแตรรถยนต์ดังขึ้น

ทั้งสามคนหันกลับไปมองโดยจิตใต้สำนึก เห็นรถเมอร์เซเดส-เบนซ์SUVคันใหญ่ขับเข้ามาอย่างช้าๆ ลดกระจกรถลง ผู้หญิงคนหนึ่งโผล่หัวออกมา กล่าวอย่างดีใจและแปลกใจว่า : "โอ้ หม่าหลัน! กลับมาจากอเมริกาตั้งแต่เมื่อไหร่?!"

หม่าหลันได้ยินคำพูดนี้ ทันใดนั้นก็กล่าวอย่างแปลกใจ : "เฉียนหงเย่น?! เป็นคุณจริงๆ เหรอ?!"

เฉียนหงเย่ขับรถไปข้างๆ น้า และจอดข้างๆ หม่าหลัน เอนตัวพิงหน้าต่างด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง และกล่าวด้วยรอยยิ้ม : "หม่าหลันคุณช่างน่าสนใจจริงๆ ไปอยู่อเมริกามาหนึ่งเดือน จำพี่สะใภ้อย่างฉันคนนี้ไม่ได้แล้วเหรอ?"

พูดจบ เธอจึงมองรถวีลแชร์ที่หม่าหลันนั่งอยู่อย่างอยากรู้อยากเห็น ยิ้มแล้วกล่าวว่า : "ไอ๋หยา ทำไมคุณถึงต้องนั่งวีลแชร์ล่ะ? ขาหักอีกแล้วเหรอ?"

สองคิ้วของหม่าหลันขมวดขึ้นมาทันที

เวลานี้มีหลายเสียงดังขึ้นในใจของเธออย่างต่อเนื่อง

เสียงที่หนึ่ง : "แม่งเอ๊ย เฉียนหงเย่นยัยตัวเหม็นคนนี้ทำไมถึงขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ได้ยังไง? ไม่ใช่ว่าเธอยากจนแม้แต่จะกินก็ไม่มีหรอกเหรอ? ในบ้านมีคนพิการสองคน ยังมีหญิงชราอายุ 80 ปีอีก กินข้าววันเว้นวัน ยากจนข้นแค้นอย่างนี้ จะเอารถเมอร์เซเดส-เบนซ์มาจากไหนกัน?"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน