ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5110
หม่าหลันพยักหน้า และกล่าวทันทีว่า : "ก็พอๆ กันนะ ก่อนหน้าที่สามีของฉันจะจากไป ก็วันละซองครึ่ง สุดท้ายแค่สามสิบต้นๆ ก็ตายซะแล้ว"
พูดจบ เธอก็มองไปที่คนขับรถคนนั้น เอ่ยถามอย่างแปลกใจ : "คนขับแท็กซี่ ฉันว่าคุณก็อายุสี่ห้าสิบแล้วใช่ไหม?"
คนขับแท็กซี่ยิ้มและกล่าวว่า : "ฉัน......ฉันห้าสิบสองแล้ว......"
"เก่งจริงๆ" หม่าหลันยกนิ้วโป้งให้ และกล่าวอย่างจริงจังว่า : "คุณใช้ได้แล้ว ไม่ขาดทุนแล้ว กัดฟันอดทนอีกสิบกว่าปี ก็จะอายุยืนกว่าสามีของฉันเป็นเท่าตัวแล้ว"
สีหน้าท่าทางของคนขับรถในเวลานี้ ดูย่ำแย่ซะยิ่งกว่าการร้องไห้ซะอีก
เวลานี้หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะทอดถอนหายใจ : "อันที่จริงแล้วคุณว่าคนที่มีอายุยืนยาวนั้นมันแปลว่าอะไรล่ะ? สามีของฉันตายไปนานแล้ว ไม่ต้องกังวลกับสิ่งใด ไม่เหมือนฉัน ที่เป็นทั้งพ่อทั้งแม่ บางครั้งฉันก็คิดนะ ว่าที่จริงคงดีกว่าถ้าคนที่จากไปเป็นฉัน ฉันตายเร็วก็ไปเกิดเร็ว ตายเร็วก็หลุดพ้นเร็ว"
คนขับรถชำเลืองมองที่ชั้นวางใต้คอนโซลกลางของรถ เห็นบุหรี่ยี่ห้อจินหลิงอยู่ในนั้น ในใจรู้สึกแปรปรวนอย่างมาก
เซียวชูหรันทนไม่ไหวอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงตบๆ หลังที่นั่งของหม่าหลัน และพูดอย่างโกรธๆ ว่า : "แม่! ทำไมคุณยังพูดไม่จบอีก!"
หม่าหลันหันกลับมา และกล่าวอย่างเป็นธรรมว่า : "ชูหรัน ฉันกำลังระงับความโศกเศร้าที่มีต่อพ่อของคุณ และใช้กรณีของพ่อของคุณ มากล่าวเตือนคนขับแท็กซี่คนนี้ว่าให้ระมัดระวังสุขภาพ ถ้าเขาได้ฟังสิ่งเหล่านี้ และสามารถเลิกบุหรี่ได้ หรือต่อไปจะสูบน้อยลง มีชีวิตอยู่ได้อีกหลายปี คุณว่าฉันก็ถือว่าช่วยเขาได้หนึ่งชีวิตไม่ใช่เหรอ?"
พูดจบ หม่าหลันก็โบกไม้โบกมือ : "ช่างเถอะ ไม่ว่าจะช่วยเขาหนึ่งชีวิต ช่วยเขาครึ่งชีวิต หรือเศษหนึ่งส่วนสี่ของชีวิต มันไม่ใช่เรื่องเกินจริงไม่ใช่เหรอ? ว่ากันว่าการช่วยเหลือชีวิตคนเป็นบุญกุศลอย่างยิ่ง นี่ก็ถือว่าฉันสั่งสมบุญกุศลให้ตัวเองไม่ใช่เหรอ?"
เซียวชูหรันเอ่ยถามด้วยความโกรธ : "แล้วพ่อฉันล่ะ? คุณพูดถึงพ่อแบบนี้ ไม่กลัวว่าจะทำลายบุญกุศลหรอกเหรอ?"
เย่เฉินกับเซียวชูหรันเพราะว่าบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ จึงไม่ได้พูดอะไรอีก ตลอดการเดินทาง
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่า รถแท็กซี่ก็มาจอดด้านหน้าคฤหาสน์Tomson Riviera
เย่เฉินจ่ายเงิน และทั้งสามคนก็ลงจากรถ
เมื่อคนขับรถเห็นว่าทั้งสามคนไปแล้ว ก็คว้าบุหรี่ยี่ห้อจินหลิงครึ่งซองนั้น โยนออกไปนอกหน้าต่าง และก่นด่าว่า : "ให้ตายเถอะ ฉันจะไม่สูบอีกแล้ว!"
ก่อนที่เย่เฉินจะเข้าประตูไป ก็เหลือบไปเห็นกล่องๆ หนึ่งถูกโยนออกมานอกหน้าต่างคนขับรถ ก็ตกตะลึงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงจากที่ไหนสักแห่ง : "หม่าหลัน บุญกุศล+100 ยอดบุญกุศลปัจจุบัน : ลบหนึ่งแสนแปดพัน......"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...