ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5109
ฉับพลันทันทีคนขับรถแท็กซี่แสดงสีหน้าไม่น่าดู แต่ยังคงตอบโต้อย่างหน้าซีดเผือด :ขภ "คำพูดผู้หญิงอย่างคุณฉันไม่ฟังหรอก มีโอกาสมากมายที่คนคนหนึ่งจะตาย คุณรู้ได้อย่างไรว่าเขาตายเพราะสูบบุหรี่?"
"มะเร็งปอด!" หม่าหลันพูดประชดประชันว่า : "เขาสูบบุหรี่จนเป็นมะเร็งปอด ลามไปหัวใจตับม้ามปอดไตแล้วก็สมอง ว่ากันว่าแม้แต่กระดูกก็เช่นกัน เมื่อไปโรงพยาบาล หมอก็บอกว่าช่วยไม่ได้แล้ว อยู่ได้มากสุดก็สามเดือน ผลปรากฏว่าไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์ก็ตายซะแล้ว ผมได้บริจาคร่างของเขาให้กับโรงเรียนแพทย์ฌญ เพื่อให้นักศึกษาแพทย์เหล่านั้นได้ผ่าออกผ่าท้องเพื่อฝึกฝีมือ ถือว่าเป็นการอุทิศเพื่อสังคมอีกด้วย"
พูดจบ หม่าหลันก็กล่าวอย่างปลงอนิจจัง : "ไอ๋หยา คุณไม่รู้หรอก โรงเรียนแพทย์บอกกับฉันว่า ปอดทั้งสองข้างของสามีฉัน สูบบุหรี่จนดำกว่าถ่านหิน ทันทีที่เปิดท้อง ก็ได้กลิ่นทั้งกลิ่นคาวกลิ่นควันบุหรี่คละคลุ้ง ศาสตราจารย์คนนั้นเกือบถูกรมควันตาย ปอดทั้ง 2 ข้างถูกตัด และถูกดึงออกมา เหมือนเนื้อหมูที่เพิ่งถูกรมควันออกมา น้ำมันหยดลงมาติ๋งๆ นั่นคือน้ำมันดิบของเขม่าควัน! คุณว่า เขาไม่ได้ตายเพราะสูบบุหรี่หรอกเหรอ?"
คนขับรถคนนั้นได้ฟังคำพูดนี้ ก็แสดงอาการเหมือนกินแมลงวันมีพิษเข้าไป ทั้งน่ารังเกียจ ทั้งน่ากลัวจริงๆ
หม่าหลันเห็นการแสดงออกที่ไม่น่าดูของเขาและไม่พูดจาอะไร จึงอดไม่ได้ที่จะพูดกระซิบว่า : "คุณว่าไหมเซลล์มะเร็งนั้นมีความแข็งแกร่งมาก ปอดที่สูบบุหรี่จนกลายเป็นเถ้าถ่าน เซลล์มะเร็งก็ยิ่งเติบโตยิ่งลุกลามมากขึ้นญฝ พลังนั้นช่างแข็งแกร่งจริงๆ รู้สึกว่านั้นเป็นเหมือนยอดไม้ที่ผุพัง ที่สามารถทำให้เห็ดหูหนูเจริญเติบโตได้ น่าสนใจจริงๆ"
คนขับรถแท็กซี่กล่าวว่า : "มีอะไรน่าสนใจล่ะ! นี่คุณกำลังพูดเปรียบเทียบบ้าบออะไรอยู่ ช่างน่ารำคาญจริงๆ เลย!"
คนขับแท็กซี่คนนั้นแสดงสีหน้าเขินอาย และพูดอ้ำๆ อึ้งๆ ว่า : "แค่กๆ เอ่อ......เอ่อสูบบุหรี่......เป็นการทำลายสุขภาพจริงๆ สูบให้น้อย หรือพยายามสูบให้น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้......"
หม่าหลันยิ้มและเอ่ยถามคนขับรถว่า : "คนขับแท็กซี่ คุณสูบบุหรี่วันละเท่าไหร่ล่ะ?"
คนขับแท็กซี่จับพวงมาลัยด้วยมือเดียวอย่างเขินอาย มืออีกข้างหนึ่งเกาศีรษะ พูดอย่างไม่มั่นใจว่า : "เอ่อฉัน......แค่นิดๆ หน่อยนะ......หนึ่งวัน......ก็ประมาณเอ่อ......ซองกว่าๆ ......"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...