ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5888
วัดชีเสียยามค่ำคืน
ในอารามที่เป็นพื้นที่ปิดมีลานบ้านแห่งหนึ่ง หญิงสาวหน้าตาสละสลวยคนหนึ่งกำลังนั่งบนเก้าอี้สานบนลานบ้านและเงยหน้ามองขึ้นไปดูดาวในฤดูใบไม้ร่วง
หญิงชราที่หัวโล้นคนหนึ่งเดินออกมา เอาพรมผืนหนึ่งปูที่ขาของหญิงสาวหน้าตาสละสลวย แล้วพูดด้วยความเคารพ：“นายหญิง เครื่องบินของคุณชายบินขึ้นแล้วค่ะ”
“บินแล้วเหรอ？”หญิงหน้าตาสละสลวยคนนั้นได้ยิน ก็รีบมองไปบนท้องฟ้าไปทางสนามบิน
เห็นแสงระบิยระยับบนท้องฟ้าที่อยู่ไกล ก็อดถอนหายใจไม่ได้：“ไม่รู้ว่าแสงที่ระบิยระยับดวงไหนกัน ที่เป็นลำนั้นที่เฉินเอ๋อนั่ง”
พูดจบ เธอก็ถามหญิงชราอีกว่า：“เฉินเอ๋อไปกับไอ้โจงเหรอ？”
หญิงหน้าตาสละสลวยนี้ ก็คือแม่ของเย่เฉิน อานเฉิงซี
และหญิงชราด้านข้างอานเฉิงซี ก็คือหญิงชราแห่งซือไท่ตัวปลอม
หญิงชรานามสกุลซุน ชื่อว่าซุนจิ่นยู่ ติดตามอานเฉิงซีมาหลายปี บทบาทเหมือนกับพ่อบ้าน
เวลานี้ซุนจิ่นยู่จึงพูดกับอานเฉิงซีว่า：“ตอบนายหญิง คุณชายขึ้นเครื่องบินลำเดียวกับเฉินจ้างโจงจริง ๆ เครื่องบินของพวกเขาเร็วมาก น่าจะถึงนครนิวยอร์กเวลานครนิวยอร์กสองทุ่มกว่า”
“โอเค”อานเฉิงซีพยักหน้าเล็กน้อย พูดด้วยรอยยิ้มว่า：“หลายปีมานี้ปีเตอร์ลำบากมาก ฉันเองก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ ถ้าเฉินเอ๋อหาเขาเจอ ฉันเชื่อว่าจะต้องช่วยเขาผ่านความยากลำบากไปได้แน่ และเขา ไม่แน่อาจจะช่วยเฉินเอ๋อหาวิธีเปิดจุดหนีว๋านได้แน่”
……
นครนิวยอร์กเวลาสองทุ่มครึ่ง
เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ：“ดึกขนาดนี้เชียว？”
เฉินจ้างโจงพยักหน้าแล้วพูดว่า：“สาเหตุหลักเพราะค่าใช้จ่ายถูก ลูกค้าที่มาทาน ส่วนมากเป็นคนทำงาน และส่วนมากก็ยังเป็นคนเข้าเมืองผิดกฎหมายไม่มีตัวตน ปกติพวกเขาทำงานเสร็จเช้ามืดอย่าเงดียว ดังนั้นเวลาเปิดกิจการของพวกเราก็เลยดึกหน่อย รอพวกเขากินกันเสร็จ พวกเราก็ปิดร้าน”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“โอเค ในเมื่อดำเนินกิจการค่อนข้างดึก งั้นพวกเราไปถึงแล้วยังมีข้าวกินอีกมื้อ”
เฉินจ้างโจงพูดว่า：“งั้นลุงจะโทรหาเฉียงไจ่ ให้เขาเตรียมตัวให้พร้อม”
เย่เฉินถาม：“ลุงโจง ลุงมาสหรัฐอเมริกาครั้งนี้ได้บอกเฉียงไจ่หรือยัง？”
“ยัง”เฉินจ้างโจงพูดว่า：“ครั้งนี้ค่อนข้างฉุกระหุก ลุงยังไม่ได้บอกเขา เพราะเป็นห่วงว่าถ้าไม่มีเวลาไปหาเขา บอกไปแล้วก็ไม่ดี”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...