ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5888

วัดชีเสียยามค่ำคืน

ในอารามที่เป็นพื้นที่ปิดมีลานบ้านแห่งหนึ่ง หญิงสาวหน้าตาสละสลวยคนหนึ่งกำลังนั่งบนเก้าอี้สานบนลานบ้านและเงยหน้ามองขึ้นไปดูดาวในฤดูใบไม้ร่วง

หญิงชราที่หัวโล้นคนหนึ่งเดินออกมา เอาพรมผืนหนึ่งปูที่ขาของหญิงสาวหน้าตาสละสลวย แล้วพูดด้วยความเคารพ：“นายหญิง เครื่องบินของคุณชายบินขึ้นแล้วค่ะ”

“บินแล้วเหรอ？”หญิงหน้าตาสละสลวยคนนั้นได้ยิน ก็รีบมองไปบนท้องฟ้าไปทางสนามบิน

เห็นแสงระบิยระยับบนท้องฟ้าที่อยู่ไกล ก็อดถอนหายใจไม่ได้：“ไม่รู้ว่าแสงที่ระบิยระยับดวงไหนกัน ที่เป็นลำนั้นที่เฉินเอ๋อนั่ง”

พูดจบ เธอก็ถามหญิงชราอีกว่า：“เฉินเอ๋อไปกับไอ้โจงเหรอ？”

หญิงหน้าตาสละสลวยนี้ ก็คือแม่ของเย่เฉิน อานเฉิงซี

และหญิงชราด้านข้างอานเฉิงซี ก็คือหญิงชราแห่งซือไท่ตัวปลอม

หญิงชรานามสกุลซุน ชื่อว่าซุนจิ่นยู่ ติดตามอานเฉิงซีมาหลายปี บทบาทเหมือนกับพ่อบ้าน

เวลานี้ซุนจิ่นยู่จึงพูดกับอานเฉิงซีว่า：“ตอบนายหญิง คุณชายขึ้นเครื่องบินลำเดียวกับเฉินจ้างโจงจริง ๆ เครื่องบินของพวกเขาเร็วมาก น่าจะถึงนครนิวยอร์กเวลานครนิวยอร์กสองทุ่มกว่า”

“โอเค”อานเฉิงซีพยักหน้าเล็กน้อย พูดด้วยรอยยิ้มว่า：“หลายปีมานี้ปีเตอร์ลำบากมาก ฉันเองก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ ถ้าเฉินเอ๋อหาเขาเจอ ฉันเชื่อว่าจะต้องช่วยเขาผ่านความยากลำบากไปได้แน่ และเขา ไม่แน่อาจจะช่วยเฉินเอ๋อหาวิธีเปิดจุดหนีว๋านได้แน่”

……

นครนิวยอร์กเวลาสองทุ่มครึ่ง

เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ：“ดึกขนาดนี้เชียว？”

เฉินจ้างโจงพยักหน้าแล้วพูดว่า：“สาเหตุหลักเพราะค่าใช้จ่ายถูก ลูกค้าที่มาทาน ส่วนมากเป็นคนทำงาน และส่วนมากก็ยังเป็นคนเข้าเมืองผิดกฎหมายไม่มีตัวตน ปกติพวกเขาทำงานเสร็จเช้ามืดอย่าเงดียว ดังนั้นเวลาเปิดกิจการของพวกเราก็เลยดึกหน่อย รอพวกเขากินกันเสร็จ พวกเราก็ปิดร้าน”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“โอเค ในเมื่อดำเนินกิจการค่อนข้างดึก งั้นพวกเราไปถึงแล้วยังมีข้าวกินอีกมื้อ”

เฉินจ้างโจงพูดว่า：“งั้นลุงจะโทรหาเฉียงไจ่ ให้เขาเตรียมตัวให้พร้อม”

เย่เฉินถาม：“ลุงโจง ลุงมาสหรัฐอเมริกาครั้งนี้ได้บอกเฉียงไจ่หรือยัง？”

“ยัง”เฉินจ้างโจงพูดว่า：“ครั้งนี้ค่อนข้างฉุกระหุก ลุงยังไม่ได้บอกเขา เพราะเป็นห่วงว่าถ้าไม่มีเวลาไปหาเขา บอกไปแล้วก็ไม่ดี”