เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5273

หลังจากที่หม่าหลันยกเลิกความคิดที่จะจุดประทัดฉลองแล้วนั้น เซียวเวยเวยก็รีบไปที่สถานีตำรวจ ไปรับตัวเซียวฉางเฉียน เซียวไห่หลงและนายหญิงใหญ่เซียวออกมาจากสถานีตำรวจ

คืนนี้ ตอนที่เซียวเวยเวยกำลังประชุมอยู่ที่บริษัท ก็ได้รับข่าวเรื่องของแม่ จึงขับรถธุรกิจของบริษัทรีบตรงมาที่บ้าน แต่ยังไม่รอให้เธอถึงบ้าน ตำรวจก็โทรหาเธอ ให้เธอไปรับคนที่สถานีตำรวจ

เธอจึงรีบมาที่สถานีตำรวจ หลังจากที่จัดการขั้นตอนเสร็จแล้ว ก็รับพ่อ พี่ชายและย่าออกมา

ระหว่างาทางกลับมา เซียวเวยเวยขับรถ นายหญิงใหญ่เซียวนั่งอยู่เบาะข้างคนขับ เซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงนั่งอยู่เบาะหลัง แล้วรัดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้

บนรถ นายหญิงใหญ่เซียวร้องไห้ไม่หยุด ปากก็พรำว่า : “ตระกูลเซียวจบกันแล้ว...จบแล้ว...”

เซียวไห่หลงเองน้ำตาคลอเช่นกัน กัดฟันด่าออกมา : “หม่าหลันผู้หญิงสารเลวคนนั้นสมควรตายจริงๆ! ครอบครัวเราถูกเธอทำร้ายจนน่าเวทนา! โอกาสที่ทุกคนจะลืมตาอ้าปากได้ก็ถูกเธอทำพังไปด้วย!”

เซียวฉางเฉียนเองก็กัดฟันด้วยความเคียดแค้น พลางเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา : “รอฉันฟื้นสภาพก่อน ฉันจะหาโอกาสทำลายหม่าหลันอย่างแน่นอน! ไม่แก้แค้นนี้ ฉันเซียวฉางเฉียนสาบานว่าไม่ใช่คนแล้ว!”

เซียวไห่หลงเอ่ยขึ้นมาโดยไม่ต้องคิดเช่นกัน : “พ่อ! ถึงตอนนั้นนับผมเข้าไปด้วยอีกคน! ผมต้องการชีวิตเธอ!”

“พอได้แล้ว!” เซียวเวยเวยที่ขับรถอยู่นั้นจู่ๆก็จอดรถที่ข้างทาง หลังจากที่ตวาดเสียงดังขึ้นแล้วก็ตำหนิขึ้น : “ความจำสั้นกันใช่ไหม? ลืมไปแล้วเหรอว่าเป็นอัมพาตกันได้ยังไง? ยังจะกล้าไปหาเรื่องอาสะใภ้รองอีก?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน