ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5274
เซียวเวยเวยถอนหายใจออกมา แล้วพูดขึ้นอย่างโมโห : “พ่อ ฉันเคยเตือนแม่ตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ต้องไปใช้สมองกับเรื่องพวกนี้มากนัก! ตอนนั้นที่ทุกคนคอยแต่จะหาเรื่องอาสะใภ้รอง จุดจบก็น่าเวทนาพอแล้ว อย่าถลำไปในรอยเดิมอีก แต่แม่ก็ไม่ฟัง! ตอนนั้นฉันเองก็เคยบอกดับทุกคนแล้ว ว่าตอนนี้รายได้ของฉันนับวันก็ยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้พ่อกับพี่ไม่ได้รับการรักษาดีๆ เสียเวลาไปไม่น้อย แต่ตอนนี้ฉันมีเงินบ้างแล้ว สามารถส่งพ่อกับพี่ไปรักษาที่โรงพยาบาลได้ รักษาให้หายกลับมาเป็นปกติ แต่แม่ก็จะอยู่ขายความเวทนานี้อยู่ข้างๆพ่อกับพี่ ผลปรากฏว่าบาดแผลของทั้งสองคนก็ยังไม่หายดี แม่ก็เอาตัวเองเข้าไปทรมานอีก...”
เซียวฉางเฉียนเองก็ถอนหายใจออกมาอย่างกลัดกลุ้มใจมากเช่นกัน : “เวยเวย แกพูดถูก...”
เซียวเวยเวยเงียบไปพักหนึ่ง ราวกับว่าตัดสินใจอะไรออกมา แล้วจู่ๆก็สตาร์ทรถใหม่อีกครั้ง ปากทางต่อไปที่ควรจะขับตรงไปนั้นแต่กลับเลี้ยวขวา พลางเอ่ย : “ช่างเถอะ! ตอนนี้ฉันพาพ่อกับพี่ไปโรงพยาบาลก่อนแล้วกัน! ทั้งสองคนรักษาแผลของตัวเองให้หาย หลังจากที่ฟื้นฟูได้แล้วทั้งสองคนก็ออกไปหางานทำอย่างจริงๆจังๆเถอะนะคะ!”
เซียวฉางเฉียนพยักหน้าลง แล้วเอ่ยขึ้น : “พูดจริงๆแล้ว นอนอยู่บนเตียงเป็นครึ่งปี ฉันเองก็อึดอัดแทบบ้าตายแล้วเหมือนกัน รอให้หายแล้วฉันค่อยไปหางานทำ...”
ว่าแล้วเขาก็มองไปยังเซียวหงไห่ พลางกำชับ : “ไห่หลง แกเองก็เอ้อระเหยลอยชามาครึ่งปีแล้ว ควรจะต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว! ถึงตอนนั้นเราสองพ่อลูกก็ไปหางานด้วยกัน ใครก็ไม่สามารถที่จะอยู่บ้านเอาแต่กินไม่ได้แล้ว!”
เซียวไห่หลงเองก็รู้ ความฝันของการเป็นทายาทนั้นแตกสลายไปแล้ว จึงทำได้เพียงพยักหน้าลง พึมพำออกมา : “ผมรู้แล้วพ่อ...รอให้แผลหาย ผมจะขยันทำงาน...”
นายหญิงใหญ่เซียวเป็นคนรู้ทันคน เธอรู้ว่าเฉียนหงเย่นตอนนี้ไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้แล้ว อนาคตตัวเองเกรงว่าอาศัยได้เพียงแค่เซียวเวยเวยแล้ว
แต่เวลานี้เซียวเวยเวยก็เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง : “ย่าคะ บางอย่างฉันต้องพูดเอาไว้ก่อน ต่อไปเวลาย่าอยู่ในบ้าน จะมีความคิดเล็กๆน้อยๆของการเมืองมาใช้ในครอบครัวไม่ได้นะคะ!”
นายหญิงใหญ่เซียวรีบอธิบาย : “เวยเวย ฉันไม่ได้เอาการเมืองมาเกี่ยวกับครอบครัวนะ...”
เซียวเวยเวยพูดขึ้นอย่างจริงจัง : “ย่าคะ ตระกูลเซียวของพวกเราเมื่อก่อนตอนที่คุณปู่อยู่ก็สามัคคีกันมาก คนแก่อาวุโสอย่างเขาปฏิบัติกับพ่อและอารองอย่างเท่าเทียมกัน กับฉัน พี่และพี่ชูหรัน คุณปู่ก็ไม่ได้ลำเอียงกับใครอย่างเห็นได้ชัด แต่หลังจากที่คุณปู่จากไปแล้ว ย่าก็มารับช่วงตระกูลเซียวต่อ ก็เริ่มพาพ่อแม่ฉันและฉันกับพี่ชายสร้างตัวออกมาอย่างโดดเดี่ยวกับครอบครัวของอารอง จนสุดท้ายในครอบครัวก็แยกกันวุ่นวายไปหมด ไม่เพียงแค่ครอบครัวเดียวกันแล้วแตกออกเป็นสองครอบครัวเท่านั้น แม้แต่กิจการของตระกูลมีสถานการณ์ที่ลดต่ำลงด้วยเช่นกัน ต่อมาบริษัทล้มละลายปิดตัวลง แม้แต่บ้านก็ไม่มีแล้ว ทำเอาตอนนี้พวกเราทำได้เพียงพึ่งพาอาศัยคนอื่นในการดำเนินชีวิตไปแล้ว!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...