TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 19

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง~ เสียงโทรศัพท์ของพันไมล์ที่ดังมาจากปลายเตียงของทิชาแผดเสียงดังลั่นในขณะที่ชายหนุ่มกำลังเตรียมผ้าชุบน้ำเช็ดตัวอยู่ในห้องน้ำ

“ไมล์โทรศัพท์”

“ทิชาฝากรับหน่อยครับ น่าจะเป็นไอ้มาร์ค” เมื่อได้ยินแบบนั้นทิชาจึงค่อยๆ ยัดตัวลุกจากที่นอนแล้วโน้มตัวไปหยิบโทรศัพท์สีดำของพันไมล์มาดูเล็กน้อย

พันดาว

“ไม่ใช่มาร์คนะ”

“รับได้เลยครับ ไม่เป็นไร”

“อือ” ทิชาครางรับในลำคอเบาๆ ก่อนจะกดรับสายแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไร

(ไมล์รีบมาที่โรงพยาบาลด่วนเลย แม่ไม่สบาย)

“สักครู่นะคะ” เสียงร้อนรนของหญิงสาวปลายสายทำให้ทิชาตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะยกมือป้องโทรศัพท์แล้วตะโกนเรียกเจ้าของมัน “ไมล์”

“ครับ”

“พี่พันดาวน่ะ มาคุยหน่อย”

“ดาวเหรอ” คนตัวสูงชะโงกหน้าออกมาจากห้องน้ำเล็กน้อย แล้วจึงเดินออกมาด้านนอกพลางเช็ดมือเปื้อนน้ำของตัวเองไปด้วย ทิชามองใบหน้าที่เริ่มเครียดลงของพันไมล์อย่างเงียบๆ เมื่อรับรู้บางอย่างจากพี่สาวของเขา

“ทิชาอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม ไมล์ต้องไปโรงพยาบาลน่ะ แม่ไม่สบาย”

“อยู่ได้ ไม่ต้องเป็นห่วงเราเลย ไมล์รีบไปดูคุณแม่เถอะ”

“ถ้าไข้ขึ้นมากกว่านี้ โทรหาเรานะ”

“ค่ะ”

“ครับ งั้นเราไปก่อนนะ” ร่างเล็กพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำหมาดๆ มาวางบนหน้าผากให้แล้วจึงเร่งรีบเดินออกจากห้องไป ดวงตากลมโตมองตามแผ่นหลังไปจนอีกฝ่ายลับสายตา ยกมือสองข้างปลดกระดุมนักศึกษาเพื่อระบายความร้อนในร่างกายออกพร้อมกับขยับตัวเอนหลังนอนพิงหมอนใบใหญ่แล้วหลับตาลงช้าๆ

ไม่นานนักก็มีเสียงฝีเท้าหนักค่อยๆ ดังมาจากด้านนอก เสียงนั้นขยับเข้ามาใกล้จนมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียงนอน

“ลืมของเหรอไมล์” ทิชาเอ่ยขึ้นทั้งที่ไม่ได้ลืมตามองคนตรงหน้า คำถามของเธอไม่ได้รับการตอบรับใดๆ กลับมา แต่ทว่าดวงตาคมกริบของอีกฝ่ายกลับไล่มองตั้งแต่ใบหน้าซีดเซียวลงมาจนถึงเสื้อนักศึกษาที่ถูกปลดกระดุมออก

“…”

“ละ…ลูแปงเข้ามาได้ยังไง” คนตัวเล็กลืมตามองเมื่อได้ยินเสียงของพันไมล์ตอบกลับมาอย่างอบอุ่นเหมือนทุกครั้ง แต่สิ่งที่เห็นกลับทำให้เธอตกใจจนสุดขีด สีหน้าของลูแปงบ่งบอกว่าเขากำลังหงุดหงิดกับสิ่งที่ได้ยินมาและสิ่งที่ได้เห็นเป็นอย่างมาก เสื้อนักศึกษายับยู่ยี่กับกระโปรงที่เลิกขึ้นมาจนเห็นขาอ่อนขาวเนียนมันทำให้เขาอยากจะขย้ำทิชาให้ตายกันไปข้างนึง

“กลัวฉันเข้ามาเห็นตอนเอากับมันหรือไง”

“พูดอะไรของนาย”

“ดูสภาพของตัวเองก่อนดีกว่าไหมแล้วค่อยถามฉัน” ทิชาก้มมองตามสายตาของคนตัวสูงก็ต้องชะงักเมื่อลืมไปว่าเพิ่งปลดกระดุมเสื้อจนหน้าอกโผล่พ้นออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจน แต่ที่ทำแบบนี้เพราะไม่คิดว่าใครจะเข้ามาในห้องเธอได้อีกต่างหาก

“…”

“คงจะสนุกกันมากล่ะสิ สภาพถึงดูไม่ได้ขนาดนี้”

“ถ้าจะชวนทะเลาะก็กลับไปเถอะ วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ต่อปากต่อคำกับนายหรอกนะ”

“งั้นเหรอ” ร่างสูงเค้นเสียงเย็นเยือกกับแววตาว่างเปล่าแต่ดุดันออกมา ก่อนจะถอดรองเท้าแล้วก้าวขาขึ้นไปบนเตียง อาศัยจังหวะที่ทิชาพยายามจะลุกกระชากร่างเธอเข้ามาใกล้จนรับรู้ถึงลมหายใจของกันและกัน “เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอมีอารมณ์เอง”

“นายอย่ามาทำบ้าๆ ในห้องฉันนะ ออกไป!”

“ฉันก็ทำเหมือนที่เธอทำกับไอ้เวรนั่นเมื่อกี้ไง!”