TRICK TO LOVE หลอกให้รัก TRICK 70

@CRUZ PUB

“ลูแปงหยุดเดินทำไม” ทิชาเอ่ยถามทันทีที่ลูแปงหยุดเดินไปเสียดื้อๆ ทั้งที่เธอและเขากำลังจะเดินเข้าไปในผับอยู่แล้วเชียว แต่เมื่อเห็นว่าสีหน้าเขาดูไม่ค่อยดีนักก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรหรือเปล่า”

“รู้สึกคลื่นไส้นิดหน่อยน่ะ” ชายหนุ่มยกมือนวดคลึงขมับตัวเองเบาๆ พร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ เขารู้สึกไม่สบายตัวตั้งแต่ตื่นมาช่วงหัวค่ำแล้ว แต่เพราะไม่อยากให้ทิชามาเที่ยวผับคนเดียวจึงต้องฝืนมาด้วบ

“หือ…ไม่สบายเหรอ” มือเล็กยกแตะหน้าผากของอีกฝ่ายเพื่อวัดอุณหภูมิร่างกายให้ แต่ดูเหมือนจะไม่มีความผิดปกติใดๆ “ตัวก็ไม่ร้อนนะ หรือว่านอนตอนเย็นหรือเปล่า”

“คงงั้นมั้ง เดี๋ยวก็คงดีขึ้นไม่เป็นไรหรอก”

“แน่นะ?” ทิชายกมือทั้งสองวางแนบกับข้างแก้มของแฟนหนุ่มแล้วถามชัดๆ อีกครั้ง ก่อนที่คนตัวสูงจะยกมือเขกหน้าผากเธอเบาๆ แล้วพยักหน้าตอบพร้อมกับรอยยิ้ม

“ครับ เข้าไปข้างในกันดีกว่า” ท่อนแขนแกร่งโอบรอบเอวเล็กแล้วพาเดินเข้ามาด้านใน เพียงแค่การ์ดรักษาความปลอดภัยเห็นหน้าเขาก็ให้เข้ามาได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องตรวจบัตรอะไร

“กว่าจะเสด็จกันมาได้นะ” ทันทีที่ทั้งสองเดินมาถึงโต๊ะวีไอพีที่มีบรรดาเพื่อนๆ นั่งอยู่ เสียงของบีน่าก็กระแนะกระแหนขึ้นมาด้วยความหมั่นไส้

“ฉันเพิ่งตื่นไง พอตื่นปุ๊บก็ออกมาเลย”

“แล้วเมื่อคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเหรอคะ ถึงต้องมานอนเอาตอนกลางวัน” ไข่มุกหรี่ตามองทิชาอย่างจับผิด เธอละล่ำละลักเมื่อเห็นสายตาคาดคั้นของเพื่อน

“อยู่บ้านเฉยๆ ไม่มีอะไรทำก็ต้องนอนหรือเปล่า แกจะมาจับผิดฉันเอาอะไร”

“ตอแหลได้ปลอมมากค่ะ รอยที่คอแกเด่นหราเลยนะ ไม่รู้เลยว่าเพิ่งทำอะไรกันมา” ทิชารีบยกมือแตะลำคอของตัวเอง แล้วหันไปมองหน้าแฟนหนุ่มที่ส่งยิ้มอย่างไม่ปิดบังมาให้ เพราะรอยแดงบนคอของทิชาเป็นฝีมือของเขาเอง

“งั้นตอบใหม่ก็ได้” ริมฝีปากบางพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะกรีดยิ้มแล้วตอบเพื่อนให้อิจฉาเล่น “คนมีผัวจะให้นอนเฉยๆ มันก็ไม่ได้ไหม”

“กรี๊ดดดดด~ อย่าพูดคนไม่มีมันอิจฉา” บีน่ารีบยกมือห้ามทิชาให้หยุดพูดทันทีที่รู้สึกอิจฉาปนเขินอายทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องของเธอเลย

“อยากฟังกันเองนะ”

“แล้วนี่พวกแกดื่มอะไรกัน” เอนจอยที่นั่งเงียบๆ ส่ายหัวให้กับเพื่อนด้วยความเอือมระอา แล้วถามคนที่มาใหม่ไปด้วย

“ฉันเอาเหมือนเดิมก็ได้…แต่นายจะดื่มไหวไหม” ประโยคหลังทิชาหันไปถามแฟนหนุ่มที่เมื่อสักครู่นี้ยังทำเหมือนอยากจะอาเจียนเสียให้ได้ด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อเขาพยักหน้าว่าไม่เป็นไร เธอจึงหันไปตอบเพื่อนอีกครั้ง “ลูแปงเอาออนเดอะร็อค”

“โอเค”

“ถามจริง” ลูแปงหัวเราะออกมากับท่าทางมั่นใจของเพื่อนสนิทแฟนสาว แต่ก็คงไม่เกินจริงสักเท่าไรไม่งั้นเพื่อนของเขาก็คงไม่ชอบเธอตั้งแต่แรกเจอหรอก

“ตอบจริงย่ะ ไม่ต้องมาขำเลย หยุดทั้งผัวทั้งเมียเลยนะ” บีน่าแกล้งมองค้อนที่ทั้งทิชาและลูแปงหัวเราะเธออย่างสนุกสนานจนทำให้เพื่อนอีกสองคนหัวเราะไปด้วย “เดี๋ยวแกได้ฉันเป็นพี่สะใภ้แน่คอยดู”

“เออ ฉันจะคอยดู”

“ชิ!”

“พวกแกฉันมีเรื่องจะบอกพวกแกด้วย นี่บอกก่อนใครเลยนะ”

“อย่าบอกนะว่าแกท้อง!”

“ฟังก่อนไหมล่ะ” ทิชาถอนหายใจกับท่าทางเล่นใหญ่ของไข่มุก ก่อนจะกระแอมไอเบาๆ แล้วพูดสิ่งที่ตัวเองต้องการจะบอกเพื่อนๆ ออกมา “ฉันจะแต่งงานแล้วนะ”

“เฮ้ย! จริงดิ!”

“จริง ฤกษ์หมั้นเป็นฤกษ์เดียวกับฤกษ์แต่งเลย หมั้นเช้าแต่งเย็น”

“โอ๊ยยย~ ในที่สุดแกก็สมหวังสักที” บีน่าเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ เธอกำลังรู้สึกดีใจกับเพื่อนสนิทของตัวเองเป็นอย่างมาก ซึ่งไม่ต่างกับไข่มุกและเอนจอยที่อมยิ้มยินดีให้กับทิชาด้วยเหมือนกัน

“แล้วเคาะวันยัง วันไหน”

“ถ้านับตอนนี้ก็…วันไหนนะลูแปง” ทิชาทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เพราะจำวันที่เพตราบอกมาใหม่ไม่ค่อยได้ แต่ฤกษ์นั้นสำหรับเธอมันก็โอเคเหมือนกัน

“ตอนแรกแม่บอกว่าเป็นวันเกิดฉัน แต่หลวงตาให้ฤกษ์ใหม่มาเป็นวันเกิดเธอแทน”

“ถ้าเป็นวันเกิดแกก็แปลว่าอีกเดือนนิดๆ เองอะดิ”

“อือ พวกแกมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ฉันด้วยนะ”

“พวกฉันต้องเป็นอยู่แล้วสิ งานแต่งของเพื่อนรักทั้งที” เอนจอยบอก

“ถ้าเลือกตรีมงานได้แล้ว เดี๋ยวฉันนัดช่างตัดชุดให้พวกแกนะ”