TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 8

ร่างเล็กถอนหายใจหนักๆ หนึ่งที ก่อนจะหลับตาข่มอารมณ์โมโหไว้ในใจ “ปล่อย ฉันจะได้รีบสอนรีบกลับ”

“ได้สิ” ชายหนุ่มค่อยๆ ปล่อยมือออกจากเอวเล็กแล้วถอยหลังออกมาสองสามก้าว แล้วกระโดดลงสระว่ายน้ำไปอย่างไม่ได้เกรงกลัวความลึกของสระว่ายน้ำเลย “ลงมา”

ทิชามองน้ำใบหน้าเปียกน้ำของคนข้างล่างเล็กน้อย แล้วจึงก้าวขาขาไปที่บันไดเดินลงไปในน้ำอย่างช้าๆ เพียงเสี้ยววินาทีอีกฝ่ายก็ว่ายเข้ามาประชิดตัวเธอเสียแล้ว

“นายก็ดูเหมือนจะว่ายน้ำเป็นแล้วทำไมถึงมาหลอกจ้างฉัน”

“เหรอ แต่ฉันว่ายไม่เป็นนะ” ลูแปงแกล้งทำท่าเกาะขอบสระแล้วตีขาอย่างเก้ๆ กังๆ ทำราวกับเขาว่ายน้ำไม่แข่ง แต่ความเป็นจริงแล้วสกิลการว่ายน้ำของเขาก็คือนักว่ายน้ำดีนี่เอง

“นายอย่ามาหลอกฉัน ฉันจะสอนแค่วันนี้วันเดียว” คนตัวเล็กไม่เชื่อคำโกหกหลอกลวงหน้าตายของอีกฝ่าย เธอรู้ดีว่าลูแปงอันตรายและเจ้าเล่ห์มากขนาดไหน ถึงจะไม่เคยรู้จักเป็นการส่วนตัว แต่ชื่อเสียงด้านลบพวกนั้นเธอก็ได้ยินมาบ่อยๆ

“แล้วถ้าฉันบอกว่าอยากจีบเธอแทนล่ะจะว่ายังไง”

“แต่ฉันไม่ชอบนาย”

“ไม่ชอบฉันจริงเหรอ” ทิชาก้าวถอยหลังทันทีที่อีกฝ่ายพยายามคว้าเธอตัวเธออีกครั้ง เธอจำเป็นต้องว่ายน้ำหนีเขามาอีกทาง แต่ทว่าคนตัวสูงก็ว่ายน้ำตามเธอมาอย่างคล่องแคล่ว “เธอหนีฉันไม่ได้หรอกทิชา”

“ลูแปง” เจ้าของชื่อยกมือเสยผมเปียกลู่อย่างลวกๆ ก่อนจะยกมือทั้งสองข้างกักขังคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขนของเขา

“ว่ายังไง อยากสอนฉันว่ายน้ำหรือจะให้ฉันสอนเธอแทนดี” มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบแก้มนวลเปียกน้ำเบาๆ สำรวจใบหน้าเกลี้ยงเกลานวลเนียนด้วยความชอบใจ ทิชาเป็นผู้หญิงที่มีหน้าสดสวยกว่าแต่งหน้าเสียอีก

“ฉันไม่เคยสอนผู้ใหญ่”

“ก็ดีสิ ฉันจะได้เป็นคนแรกของเธอไง”

“…” คำพูดกำกวมของคนตัวสูง ทำทิชาเงียบและขมวดคิ้วมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ

“ฉันเสนอให้อีกทางเลือก ถ้าไม่อยากสอนฉันว่ายน้ำ แต่กว่าจะจบคอร์สเธอต้องมาว่ายน้ำกับฉันที่นี่ โอเคไหม?”

“แค่ว่ายน้ำ?”

“อ่าฮะ”

“ตกลง” ทิชาตอบตกลงอย่างไม่คิด อย่างน้อยก็ยังดีกว่าที่เธอต้องไปเสียเวลาสอนเขาทั้งที่ว่ายน้ำเก่งอยู่แล้ว มันเหมือนเธอเอาความสามารถตัวเองไปใช้อย่างสิ้นเปลืองกับคนอย่างลูแปง

“ทุกครั้งที่เธอว่ายน้ำแข่งกับฉันแล้วชนะ ฉันจะให้เธอกลับบ้านได้ เข้าใจใช่ไหม?”

“งั้นก็มาแข่งกันเลยสิ” หญิงสาวรอที่จะออกไปที่นี่แทบทนไม่ไหว เธอไม่อยากสุขภาพจิตเสียที่จะต้องอยู่กับคนกวนประสาทอย่างเขาเพียงลำพัง

“ไม่ต้องออมแรงให้ผมนะครับคุณครู” ลูแปงกระตุกยิ้มมุมปากส่งให้ทิชาอย่างร้ายกาจ แล้วจึงเบี่ยงตัวเดินไปยืนห่างจากเธอประมานสองเมตร “ว่ายไปกลับใครถึงก่อนชนะ เราจะแข่งกันกี่รอบดี”

“ตัดสินรอบเดียว นับหนึ่งถึงสามพร้อมกันแล้วเริ่มได้เลย”

“โอเค” ชายหนุ่มพยักหน้ารับเข้าใจ แล้วมองตรงไปยังขอบสระอีกฝั่งเพื่อคำนวนเวลาที่จะว่ายให้ชนะคนตัวเล็ก ทิชาก็ทำไม่ต่างกัน เธอกำลังคำนวนระยะทางของสระว่ายน้ำด้วยความตั้งใจ

หลังจากที่ทั้งคู่นับเลขพร้อมๆ กันเสร็จเรียบร้อย การแข่งขันก็เริ่มขึ้น ทิชาว่ายน้ำด้วยความกระฉับกระเฉงตามสไตล์นักว่ายน้ำหญิงทีมชาติ แต่เนื่องจากเธอไม่ได้ฝักใฝ่ความสำเร็จมากมายขนาดนั้น จึงไม่ได้ทำหน้าที่นั้นต่อ

“ไงครับคุณครู” ลูแปงทักทายทิชาที่โผล่ขึ้นมาจากน้ำทีหลังเขาด้วยความเย้ยหยัน ทิชายกมือฟาดลงบนผืนน้ำด้วยความโมโหที่ไม่สามารถชนะคนตัวสูงได้

หญิงสาวหันไปมองค้อนเจ้าของรอยยิ้มกวนประสาทด้วยสายตาไม่พอใจ “ขอแข่งอีกรอบ”

“ถ้าแพ้อีกรอบต้องอยู่ที่นี่จนกว่าฉันจะอนุญาตให้กลับนะ” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นด้วยความไม่มั่นใจว่าเธอจะพ่ายแพ้ให้กับเขาอีกรอบหรือเปล่า แต่หากว่าเธอไม่ลองก็คงไม่รู้