วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1002

สีหน้าของเยี่ยชิวเปลี่ยนไปอย่างมากพร้อมกับรีบเดินกลับมาที่ซูลั่วยิงอย่างรวดเร็วและยื่นมือออกไป

จริงด้วย ไม่มีลมหายใจแล้วจริงด้วย

ไป๋ปิงกล่าวอย่างตื่นตระหนก "เยี่ยชิว ซูลั่วยิงเธอ......"

"ผมไม่มีทางทำให้เธอตายเด็ดขาด" เยี่ยชิวรีบหยิบเข็มออกมาและฝังเข็มไปที่จุดป๋ายฮุ่ยของซูลั่วยิงทันที

จากนั้นก็รีบประคองตัวซูลั่วยิงขึ้นมาและหยิบเข็มสามเล่มมาฝังเข็มที่บริเวณหน้าอกของเธอ

หลังจากฝังเข็มทั้งสี่เล่มเสร็จ เยี่ยชิวก็ยังไม่หยุดเพียงเท่านี้

"พี่ปิง ช่วยประคองเธอเอาไว้หน่อย"

ไป๋ปิงรีบเข้ามาประคองซูลั่วยิงไว้

เยี่ยชิวถือเข็มถือเข็มไว้ข้างละเล่มและปักลงไปที่ขมับบริเวณจุดไท่หยางของซูลั่วยิง

หกเข็มคืนชีพ!

หลังจากทำเสร็จ มือขวาของเยี่ยชิวก็ปัดลงตามแผ่นหลังของซูลั่วยิง

ทันใดนั้นเอง เข็มจำนวนสี่สิบเก้าเล่มที่ปักลงบนแผ่นหลังของซูลั่วยิงก็ถูกเก็บกลับไป

เยี่ยชิวทำการนวดบริเวณศีรษะของซูลั่วยิงโดยพยายามกระตุ้นกำลังภายในให้ส่งผ่านไปยังร่างกายของเธอ

เขาทำเช่นนี้อยู่กว่ายี่สิบนาที

ผ่านไปยี่สิบนาที

กำลังภายในของเยี่ยชิวก็ถูกใช้ไปจนหมด

หลังจากนั้นเขาก็กระตุ้นใช้ชี่แท้โดยกำเนิดเพื่อส่งผ่านเข้าไปยังร่างกายของซูลั่วยิง

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า

หนึ่งนาที

สองนาที

......

สิบนาที

.......

สิบห้านาที

ในที่สุดร่างกายของซูลั่วยิงก็ตอบสนอง ร่างกายเธอกระตุกและจากนั้นก็มีเลือดสีดำไหลออกมาจากมุมปาก

เวลาผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

ทว่าเยี่ยชิวกลับยังไม่หยุดกระตุ้นชี่แท้โดยกำเนิด

สามสิบนาทีผ่านไป

ใบหน้าของซูลั่วยิงก็กลับมามีเลือดฝาดขึ้นอีกครั้ง จากนั้นเยี่ยชิวจึงปล่อยมือ เขาในตอนนี้ดูอ่อนล้าและหน้าซีดเซียวอย่างมาก

"ลั่วยิง ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง?" เยี่ยชิวถาม

"ดีขึ้นมากแล้ว หมอเยี่ย ขอบคุณมากนะคะ" ซูลั่วยิงกล่าวขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจ

"ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ผมทำไม่สำเร็จ" เยี่ยชิวกล่าว "ผมยังชำระล้างเส้นลมปราณที่เก้าไม่สำเร็จเลย"

ซูลั่วยิงตกใจ

เธอคิดว่าเยี่ยชิวทำสำเร็จแล้ว เธอคิดไม่ถึงเลยว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบนี้

ไป๋ปิงเองก็รู้สึกเหลือเชื่อ เธอรู้ถึงความสามารถของเยี่ยชิวเป็นอย่างดี เมื่อก่อนไม่ว่าเป็นโรคร้ายที่ซับซ้อนมากแค่ไหน เพียงแค่เขาลงมือจะต้องรักษาให้หายได้ในระยะเวลาอันสั้นอย่างแน่นอน

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าครั้งนี้เยี่ยชิวจะทำไม่สำเร็จ

เช่นนี้ก็สามารถบอกได้ว่า

อาการของซูลั่วยิงนั้นซับซ้อนและรุนแรงมาก

"อันที่จริงผมควรเป็นฝ่ายขอโทษคุณมากกว่า เมื่อกี้อีกนิดเดียวผมเกือบทำร้ายคุณเข้าแล้ว"เยี่ยชิวกล่าวขอโทษ

"หมอเยี่ย คุณอย่าได้พูดแบบนี้อีกเลย คุณช่วยหายาอายุวัฒนะพันปีมาให้ฉันแถมยังช่วยรักษาอาการป่วยของฉันอีก แค่นี้ฉันก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว"

"ส่วนเรื่องที่รักษาไม่หาย เรื่องนี้ฉันไม่ได้โทษคุณเลย นี่คือโชคชะตาชีวิตของฉันเอง"

"หมอเยี่ย คุณอย่าได้รู้สึกผิดเลยนะคะ"

ซูลั่วยิงกลัวว่าเยี่ยชิวจะรู้สึกจึงได้พูดต่ออีกว่า "อีกอย่าง ก่อนหน้านี้มีเก้าเส้นลมปราณที่อุดตัน แต่คุณก็ได้ช่วยจัดการไปได้แล้วถึงแปดเส้น แค่นี้ก็เยี่ยมยอดมากแล้ว"

"หมอเยี่ย ในเมื่อเส้นลมปราณแปดเส้นไหลเวียนดีแล้ว นั่นก็หมายความว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกนานขึ้น?"

เยี่ยชิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า "อืม"