วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1138

อะไรนะ?

เกิดลูกให้กับคนวาติกันหนึ่งคน?

กับคุณ?

คำพูดแบบนี้ยังกล้าพูดออกมา หน้าไม่อายเลยจริงๆ

อีกอย่างการกระทำเช่นนี้ก็เหมือนการหลอกให้ทำลูกให้ไม่ใช่เหรอ?

เยี่ยชิวรีบหยุดความคิดบ้าๆ เหล่านั้น เพราะพระศาสดาสามารถอ่านใจของคนได้ หากทำให้ผู้หญิงคนนี้โกรธขึ้นมาละก็คงแย่แน่

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมอง พระศาสดาทำหน้าสงบนิ่งและดูเหมือนไม่ได้โกรธอะไร

เขาจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

พระศาสดากล่าวอย่างจริงจัง "ฉันรู้ว่าความต้องการนี้อาจทำให้คุณรู้สึกประหลาดใจ แต่ความจริงก็เป็นเช่นนี้"

"ฉันมองเห็นอนาคตได้โดยผ่านการนำทางอัลลอฮ"

"หากฉันแต่งงานกับคุณและมีทายาทด้วยกัน อนาคตจะสามารถนำพานครวาติกันไปยังความเจริญรุ่งโรจน์ได้ และลูกคนนี้ก็จะได้กลายเป็นโป๊ปที่ทรงอำนาจและมีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์ของนครวาติกัน!"

เยี่ยชิวกล่าวอย่างไม่เกรงใจ "เรื่องของวาติกันของพวกคุณมาเกี่ยวข้องอะไรกับผม?"

"ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคุณเลย ฉันเลยต้องเดินทางมาหาคุณด้วยตัวเอง" พระศาสดากล่าว "เพียงแค่คุณตอบรับคำร้องขอของฉัน เช่นนั้นนครวาติกันของเราจะรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก"

"อนาคต ไม่ว่าคุณมีเรื่องอะไรให้เราช่วย ขอเพียงเป็นเรื่องที่เราทำได้ เราจะไม่มีทางปฏิเสธเลย"

"คุณเยี่ย คุณคิดว่ายังไง?"

เยี่ยชิวกล่าว "ไม่ว่ายังไง"

เขายอมรับว่าพระศาสดานั้นมีรูปร่างหน้าตาสวยงามมาก นับว่าเป็นผู้หญิงสวยระดับสูงคนหนึ่งเลย แต่การจะต้องมีลูกกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาไม่ได้รู้สึกรักหรือผูกพันด้วยนั้นเป็นเรื่องที่เยี่ยชิวรับไม่ได้

"ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ผมไม่ได้เป็นเครื่องผลิตลูกให้กับคุณ!" เยี่ยชิวกล่าว

พระศาสดากล่าว "งั้นต้องทำยังไงคุณถึงยอมรับข้อเสนอของฉัน?"

เยี่ยชิวกล่าว "อย่างน้อยเราสองคนต้องมีความรู้สึกผูกพันกันเป็นพื้นฐาน"

พระศาสดาขมวดคิ้ว "ฉันจะมีความรักไม่ได้ และฉันไม่สามารถมีความรู้สึกผูกพันกับใครได้"

ปัดโธ่ ไม่มีความรัก ไม่สามารถผูกพันกับใครได้แล้วยังจะอยากมีลูกกับผม คุณคิดว่าผมเป็นตัวอะไร?

ถ้าผมตอบตกลงแล้วเช่นนั้นผมกับคุณถือเป็นอะไรกัน?

เพื่อนร่วมรัก?

แม้เยี่ยชิวจะหลงใหลเรื่องเพศ แต่เขาเองก็เป็นคนค่อนข้างหัวโบราณและไม่สามารถรับได้กับความสัมพันธ์เช่นนี้

"ถ้างั้นผมคงไม่สามารถทำตามที่คุณเรียกร้องได้" เยี่ยชิวปฏิเสธ

พระศาสดากล่าว "คุณเรียกร้องอะไรมาก็ได้"

เยี่ยชิวกล่าว "ผมไม่ต้องการอะไร"

พระศาสดายังคงไม่ยอม "ฉันให้เงินทองคุณก็ได้ หรือทรัพย์สินสมบัติอื่นๆ ทองคำอัญมณีต่างๆ ได้หมด"

เยี่ยชิวยังคงปฏิเสธ "ขอโทษนะผมไม่ได้ร้อนเงิน"

พระศาสดากล่าว "วรยุทธ์ของฉันแข็งแกร่งมาก ฉันสามารถช่วยให้คุณได้เป็นผู้ฝึกตนเป็นเซียนได้เร็วขึ้น"

เยี่ยชิวเริ่มรู้สึกสนใจ

หากเขาได้เป็นเซียนเร็วขึ้น เช่นนั้นวรยุทธ์ของเขาจะต้องเพิ่มระดับขึ้นไปถึงขั้นที่น่าสะพรึงกลัวมากอย่างแน่นอน

แต่สุดท้ายเยี่ยชิวก็ยกเลิกความคิดนี้ไป

ตอนนี้เมืองต้องห้ามก็ถูกทำลายลงแล้ว ศัตรูตัวฉกาจได้ตายลงแล้ว ทำไมเขาต้องรีบฝึกตนเป็นเซียนด้วย?

เยี่ยชิวมองไปที่พระศาสดา "คุณเองก็เพิ่งพูดไปเองว่าพลังการต่อสู้ของผมแข็งแกร่งมาก"

"ผมเชื่อว่าด้วยความสามารถของผมเอง อีกไม่นานผมก็จะกลายเป็นเซียนได้อย่างแน่นอน"

"ฉะนั้น ข้อเสนอของคุณไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว"

พระศาสดากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง "คุณเยี่ย คุณต้องเชื่อฉัน นครวาติกันของเราไม่มีทางหักหลังต่อคุณแน่"

"คนของเรามีอยู่ด้วยกันนับแสนคน"

"เพียงแค่คุณยอมรับข้อเสนอของฉัน ศิษย์นับแสนเหล่านี้สามารถทำตามความต้องการของคุณได้สามข้อ"

แค่สามข้อ?

เยี่ยชิวยิ้มอย่างเยือกเย็น "คุณเองคงยังไม่รู้อะไรว่าผมเป็นผู้นำของหลงเหมิน ผมเองก็มีลูกศิษย์สาวกอยู่หนึ่งแสนคน"

"เพียงแค่ผมออกคำสั่งไป ศิษย์หนึ่งแสนคนไม่มีทางปฏิเสธคำสั่งของผมได้"