วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1178

“ครึก!”

ไป๋ยวี่จิงถูกส่งไปข้างหลังเป็นระยะทางหลายสิบเมตร มีเลือดสีแดงสดกระเด็นกลางอากาศ ในที่สุดก็ตกลงสู่พื้น

แต่ เขายังไม่ตาย

ไป๋ยวี่จิงรีบลุกขึ้นจากพื้น มองลงไป เห็นรอยดาบยาวกว่ายี่สิบเซนติเมตรบนหน้าอก

รอยดาบอยู่ห่างจากหัวใจเพียงสามเซนติเมตร เลือดสด ช่างน่าสะพรึงเมื่อเห็น

“ใกล้แล้ว ถ้าดาบเล่มนั้นแทงใจฉันตอนนี้ ฉันคงตายไปแล้ว”

ไป๋ยวี่จิงโพล่งออกมาด้วยเหงื่อเย็น

ในระยะไกล

ผู้เชี่ยวชาญขั้นราชาญี่ปุ่นสองคนที่ดูฉากการต่อสู้ ก็แสดงความประหลาดใจในสายตาเช่นกัน

คุณเสี่ยวเหยี่ยกล่าวว่า “ทักษะดาบของเด็กคนนั้นไม่ธรรมดา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการโจมตีครั้งสุดท้าย มันมีพลังการฆ่าที่ยอดเยี่ยม”

“ฉันรู้สึกว่า ถ้าเราอยู่ในระดับเดียวกัน ฉันอาจจะไม่สามารถสกัดกั้นการโจมตีครั้งสุดท้ายนั้นได้”

“พรสวรรค์ด้านการต่อสู้ของเด็กคนนี้ น่าทึ่งจริงๆ”

คุณชังจิ่งกล่าวต่อไปว่า “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมแผนการล่าสัตว์นี้จึงถูกต้อง”

“เด็กคนนั้นเก็บงำความเกลียดชังญี่ปุ่นอย่างลึกซึ้ง หากเขาไม่ตายในวันนี้ เมื่อเขาเติบโตถึงระดับของเรา ญี่ปุ่นจะเผชิญกับหายนะ”

คุณเสี่ยวเหยี่ยอยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล วันนี้เขาจะตาย”

บนพื้น

ใบหน้าของเยี่ยชิวเคร่งขรึม

เขาไม่คาดคิดว่า ไป๋ยวี่จิงจะรอดชีวิตหลังจากถูกโจมตีด้วยดาบ

ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่เขาใช้คือ การเคลื่อนไหวขั้นที่สามของวิชาดาบอักษรหญ้า

หากผู้เชี่ยวชาญธรรมดาในขั้นเคารพได้เผชิญหน้ากับดาบนั้นในตอนนี้ พวกเขาคงจะพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

“ไอ้สารเลวนี่ แข็งแกร่งจริงๆ”

ตอนนี้เยี่ยชิวต้องยอมรับว่า ความแข็งแกร่งของไป๋ยวี่จิงนั้นน่าเกรงขาม

“น่าเสียดาย ฉันไม่สามารถจุดชนวนสวรรค์ลงโทษได้อีกต่อไป ไม่เช่นนั้น ฉันสามารถใช้มันเพื่อระเบิดเขาจนตายได้”

เยี่ยชิวรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

ผู้ทรยศเช่นไป๋ยวี่จิง ขาดความภักดีและความกตัญญูกตเวทีสมควรถูกฟ้าผ่าและไม่มีที่พำนักแห่งความตาย

ไป๋ยวี่จิงจ้องไปที่เยี่ยชิว ดวงตาของเขาเฉียบคมดุจดาบสวรรค์ และพูดอย่างเย็นชา

“เยี่ยชิว แม้ว่าคุณจะได้รับบาดเจ็บ แต่คุณยังคงสามารถปล่อยท่าสังหารที่ทรงพลังเช่นนี้ได้ ซึ่งบ่งชี้ว่าคุณเป็นอัจฉริยะด้านการต่อสู้”

“เป็นเรื่องน่าเสียดาย ที่ตลอดประวัติศาสตร์ อัจฉริยะมักมีอายุสั้นเสมอ เช่น ฮว่าชวี่ปิ้ง ซุนเช่อ หวังปั๋ว หลี่เฮ่อ น่าหลานหรงรั่ว

“เพราะฉะนั้น ชีวิตของคุณก็จะสิ้นสุดลงในวันนี้”

เยี่ยชิวเยาะเย้ย “ไป๋ยวี่จิง ทำเป็นพูดใหญ่โต ไม่ดูสภาพตัวเอง”

“เมื่อกี้นี้คุณเกือบตายด้วยน้ำมือของฉัน คุจยังกล้าคุยโวอย่างไร้ยางอายอีก?”

“หยุดพูดไร้สาระซะ ถ้าอยากจะฆ่าฉัน ก็เข้ามาเลย”

“ฉันบอกคุณแล้ว ชีวิตคุณจะจบด้วยน้ำมือของฉัน!”

เสียงของไป๋ยวี่จิงเริ่มเย็นชา “มาดูกันว่าวันนี้ใครจะตายที่นี่”

เมื่อพูดเสร็จ

“ตายซะ”

ไป๋ยวี่จิงคำราม แบกพลังเทพอันท่วมท้นขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้า

เขาถือกริชสีแดงเข้มอยู่ในมือ มีลักษณะคล้ายกับราชาปีศาจ กล้าหาญและอยู่ยงคงกระพัน

“เยี่ยชิว ฉันจะฉีกคุณเป็นชิ้นๆ”

เสียงคำรามของไป๋ยวี่จิงราวกับฟ้าร้อง พร้อมด้วยเลือดและพลังงานที่ไหลเวียนอย่างมีพลังและไม่มีที่สิ้นสุด

“หวด!”

“หวด!”

“หวด!”

แสงสีแดงแผ่ออกมาจากกริช โจมตีเยี่ยชิวอย่างดุเดือด

เกือบจะทะลุผ่านความว่างเปล่า

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวยังคงสงบ มีความมุ่งมั่นที่เย็นชาอยู่ที่มุมปาก

“ไป๋ยวี่จิง วันนี้ฉันจะบดขยี้คุณเป็นชิ้นๆ”

เยี่ยชิวใช้ดาบจักรพรรดิครึ่งหนึ่ง โดยใช้เทคนิคดาบที่ไม่มีใครเทียบได้ ทันใดนั้น จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขาก็ลุกขึ้น เปล่งออร่าที่กล้าหาญออกมา

“ชิง!”