วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 12

พนักงานรักษาความปลอดภัยสี่ห้าคนวิ่งเข้ามาล้อมเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว พับแขนเสื้อขึ้น ดูเหมือนว่าเตรียมพร้อมจะลงมือแล้ว

ไป๋ปิงก็รีบพูดทันที“รองผู้อำนวยการกัว เยี่ยชิวคือคนของแผนกศัลยกรรม คุณจะเห็นแก่หน้าฉันได้ไหม?”

กัวต้านู่ชำเลืองมองไป๋ปิงด้วยสายตาเย็นชา และพูดว่า“ลูกชายฉันก็เป็นคนของแผนกศัลยกรรม ทำไมเธอไม่ปกป้องลูกชายของฉันให้ดี?”

ฉับพลันไป๋ปิงก็พูดไม่ออก

“หัวหน้าไป๋ วันนี้ฉันแค่จะไต่ถามความรับผิดชอบของเจ้าหนุ่มคนนี้ หวังว่าเธอจะไม่ขัดขวาง ไม่อย่างนั้น อย่าตำหนิฉันที่ไม่ไว้หน้าเธอ”กัวต้านู่พูดตะโกนสั่งกับพนักงานรักษาความปลอดภัย“จัดการมัน”

“เดี๋ยวก่อน!”ไป๋ปิงรีบพูดด้วยความเร็ว“รองผู้อำนวยการกัว พนักงานรักษาความปลอดภัยพวกนี้เป็นคนของโรงพยาบาล และไม่ใช่ลูกน้องส่วนตัวของคุณ คุณไม่มีอำนาจในการสั่งพวกเขาให้ทำร้ายคนอื่น”

“น่าขำ!ฉันเป็นรองผู้อำนวยการ นอกจากผู้อำนวยการ ฉันสามารถสั่งใครก็ได้ รวมถึงเธอด้วย!”

“ตามกฎการบริหารของโรงพยาบาล ในโรงพยาบาลผู้นำก็ไม่สามารถใช้อำนาจในทางที่ผิด”

“อย่าใช้เหตุผลนั้นกับฉันเพราะว่าไร้ประโยชน์ ตอนนี้ฉันแค่ต้องการแก้แค้นแทนลูกชายของฉัน พวกนายจัดการได้เลย!”

มองเห็นว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยหลายคนกำลังจะลงมือ ในเวลาที่อกสั่นขวัญแขวน ไป๋ปิงก็วิ่งเข้าไปขวางด้านหน้าเยี่ยชิวไว้ และพูดเสียงดัง“ฉันจะดูว่าพวกนายใครกล้าลงมือ!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยพวกนี้ก็รู้จักไป๋ปิง ชั่วพริบตาเดียวก็ลำบากใจแล้ว

“รองผู้อำนวยการกัว จะทำยังไงดีครับ?”พนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งพูดถามขึ้นมา

กัวต้านู่จ้องมองไป๋ปิงด้วยความโกรธและดุร้าย พลางพูด“หัวหน้าไป๋ เธอจะเป็นศัตรูกับฉัน?”

“รองผู้อำนวยการกัวคุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้อยากจะเป็นศัตรูกับคุณ ฉันแค่อยากจะเตือนคุณ ในฐานะผู้นำของโรงพยาบาล ต้องรักษาภาพลักษณ์ของตัวเอง สั่งให้พนักงานรักษาความปลอดภัยทำร้ายคนเป็นเรื่องที่ไม่ถูก”

“ถ้าอย่างนั้นตอนที่เขาทำร้ายลูกชายของฉันทำไมเธอถึงไม่ขัดขวาง?”กัวต้านู่พูดตะโกนด้วยความโกรธ“วันนี้ไม่ว่าใคร ไม่มีทางจะขัดขวางฉันแก้แค้นให้กับเส่ากัวได้”

“พวกนาย จัดการเจ้าหนุ่มนี่ให้ฉัน”

“ถ้าเกิดปัญหาใดๆก็ตาม ฉันกัวต้านู่จะรับผิดชอบเอง!”

พูดมาถึงขั้นนี้แล้ว พนักงานรักษาความปลอดภัยก็ไม่กังวลอีก

“หัวหน้าไป๋ กรุณาถอยออกไป ไม่อย่างนั้นอย่าตำหนิพวกเราที่ไม่เกรงใจ”พนักงานรักษาความปลอดคนหนึ่งพูดขึ้นมา

เยี่ยชิวก็พูด“หัวหน้าไป๋ คุณถอยออกไปเถอะ กับพวกเขาผมยังรับมือได้”

“แต่ว่า…”

“หัวหน้าไป๋ กรุณาเชื่อใจผม”

ใบหน้าของเยี่ยชิวมีความมั่นใจอย่างรุนแรง เขาได้รับความรู้และเข้าใจค่อยๆถ่ายทอดวิชา ถึงแม้ว่าจะเล็กน้อย รับมือกับพนักงานรักษาความปลอดภัยสี่ห้าคนนี้ ก็เพียงพอแล้ว

“ถ้าอย่างนั้น…นายระวังตัวด้วย”ไป๋ปิงลังเลเล็กน้อย แต่ก็ดึงเฉียนจิ้งหลานถอยไปด้านข้าง

เยี่ยชิวเผชิญหน้ากับพนักงานรักษาความปลอดภัยสามสี่คนตามลำพัง

พนักงานรักษาความปลอดภัยก็จ้องมองเยี่ยชิว กัดหมัดแน่น เตรียมจะลงมือ

ทันใดนั้น

เสียงแตรรถก็ดังขึ้นมา พร้อมกับรถมายบัคพุ่งเข้ามาจากด้านนอกประตูอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็เลี้ยวหักมุมอย่างสวยงาม หยุดอยู่ตรงหน้ากัวต้านู่

เมื่อประตูรถเปิด ชายวัยกลางคนเดินลงมาจากที่นั่งคนขับรถ

สีหน้าของเขามั่นคง พร้อมกับสายตาโหดร้าย

มองเห็นชายวัยกลางคน เยี่ยชิวก็รู้สึกแปลกในใจ จ้าวอวิ๋นมาได้ยังไง?

วินาทีที่กัวต้านู่เห็นชายวัยกลางคน ก็โยนกัวเส่าชงทิ้งลงทันที รีบเดินเข้าไปต้อนรับชายวัยกลางคน ถามด้วยความเคารพ“คุณจ้าว วันนี้ลมอะไรพัดคุณมาได้?”

จ้าวอวิ๋นกวาดสายตามองสถานที่เกิดเหตุ สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง และพูดเสียงเรียบเฉย“ฉันมาทำธุระนิดหน่อย”

“คุณจ้าว ท่านไม่จำเป็นต้องมาด้วยตัวเอง มีเรื่องอะไรแค่สั่งมาก็พอแล้ว ผมจะจัดการให้ท่านเป็นอย่างดี”กัวต้านู่โค้งตัวลง เหมือนกับคนรับใช้ในบ้าน

“นายเหรอ?”จ้าวอวิ๋นจึงหันสายตามองกัวต้านู่ “เรื่องที่ราชามังกรสั่ง นายจะทำได้ดีเหรอ?”

ราชามังกร!

ได้ยินชื่อนี้ กัวต้านู่ก็รู้สึกตื่นตระหนก

ในเวลาเดียวกัน ก็ยิ่งเกิดความสงสัยมากขึ้น

ราชามังกรส่งคุณจ้าวมาที่โรงพยาบาลทำไม?

หรือว่ามีบุคคลที่มีชื่อเสียงพักอยู่ในโรงพยาบาล?

ไม่น่าจะใช่!

ถ้าหากมีบุคคลที่มีชื่อเสียงพักอยู่ในโรงพยาบาลเจียงโจว เขาในฐานะรองผู้อำนวยการ ต้องรู้ชัดเจนแน่นอน

ก็เป็นเวลานี้ มองเห็นจ้าวอวิ๋นเดินไปหยุดตรงหน้าเยี่ยชิว พร้อมกับพูด“หมอเยี่ย พวกเราเจอกันอีกแล้ว”

“สวัสดีครับ คุณจ้าว”เยี่ยชิวพูดด้วยความเกรงใจ

จ้าวอวิ๋นพูด“ตอนนี้ฉันอยากจะพาหมอเยี่ยไปพบราชามังกร นายมีความคิดเห็นอะไรไหม?”

“ผมไม่มีความคิดเห็นอะไรครับ”

กัวต้านู่จะกล้าพูดความคิดเห็นของตัวเองได้ยังไง อย่าคิดว่าเขาเป็นรองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลเจียงโจว อยู่ต่อหน้าคนที่มีอำนาจบาตรใหญ่กว่า เขาก็แค่คนธรรมดา

“ไม่มีความคิดเห็นก็ดี ถ้าหากมี ก็พูดกับฉัน”จ้าวอวิ๋นพูดด้วยสีหน้าดุร้าย

กัวต้านู่ในใจตื่นตระหนก ท่วมตัวรู้สึกไม่ปลอดภัย รีบยิ้มและพูดทันที“คุณจ้าว ถึงแม้ว่าผมจะใจกล้าแค่ไหน ผมก็ไม่กล้ามีความคิดเห็นอะไรกับท่านแน่นอน!”

“ก็ดีแล้ว คุณเยี่ย เชิญ!”จ้าวอวิ๋นเป็นฝ่ายเปิดประตูรถให้เยี่ยชิว

เห็นฉากนี้แล้ว กัวต้านู่หนังตากระตุก นี้คือการปฏิบัติกับหัวหน้าใหญ่!

“ผมอยากพาแม่ไปด้วย ได้ไหม?”เยี่ยชิวพูด

จ้าวอวิ๋นมองไปทางเฉียนจิ้งหลาน พยักหน้าและพูด“ได้แน่นอน”

เยี่ยชิวประคองเฉียนจิ้งหลานเข้าไปในรถ พูดกับหัวหน้าไป๋“หัวหน้าไป๋ วันนี้ขอบคุณมากครับ วันหลังผมจะเลี้ยงข้าวคุณ”

เห็นเยี่ยชิวจะไปแล้ว กัวเส่าชงก็รีบพูดขึ้นทันที“พ่อ ทำไมคุณปล่อยให้พวกเขาไป รีบไปขวางเยี่ยชิวไว้ ฆ่ามัน…”

“หุบปาก!”

กัวต้านู่ถลึงตาใส่กัวเส่าชง หลังจากนั้นก็พูดด้วยความเคารพนอบน้อม“คุณจ้าว เดินทางปลอดภัยครับ”

จ้าวอวิ๋นพาเยี่ยชิวสองแม่ลูก จากไปอย่างสง่าผ่าเผย

จนกระทั่งเวลานี้ กัวต้านู่จึงผ่อนคลายลง และยืดตัวตรง

กัวเส่าชงโกรธมาก จึงพูดซักถาม“พ่อ ทำไมคุณให้เยี่ยชิวหนีไปแล้ว?คุณจะไม่แก้แค้นให้ผมใช่ไหม?”

กัวต้านู่พูดด้วยใบหน้าฝืนยิ้ม“วันนี้เรื่องนี้ เกรงว่าพวกเราต้องยอมขายหน้า”

“เพราะว่าอะไร?”

“เพราะว่าเขาคือเพื่อนของราชามังกร”

“เพราะว่าเหตุผลนี้?”กัวเส่าชงพูดด้วยความโกรธ“ราชามังกรคือใคร?ทำไมคุณถึงกลัวเขาขนาดนั้น?หรือว่าเขาจะยิ่งใหญ่กว่าพระเจ้าเหรอ?”

กัวต้านู่ถอนหายใจ พร้อมกับพูด“ในเจียงโจว ราชามังกรก็คือพระเจ้า!”