วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 134

เพียะ!

เสียงตบหน้าดังขึ้นมา ชั่วพริบตาเดียวใบหน้าของจางลี่ลี่ก็ปรากฏรอยฝ่ามือสีแดงสด เธอจับใบหน้าไว้ มองหลี่หยางอย่างไม่อยากจะเชื่อ“นาย นายตบฉัน?”

“ฉันจะบอกเธอ เยี่ยชิวเป็นเพื่อนฉัน เธอพูดอะไรก็ระวังปากหน่อย”หลี่หยางพูดเสียงเย็นชา

จางลี่ลี่สีหน้ามึนงง

หลี่หยางไม่ใช่ดูถูกเยี่ยชิวไหม?

ทำไมตอนนี้เยี่ยชิวถึงกลายเป็นเพื่อนของเขาแล้ว?

“หลี่หยาง นายเป็นอะไรไป?คนโง่แบบนี้จะเป็นเพื่อนของนายได้ยังไงล่ะ?หรือว่านาย…”

“พอแล้ว!”

หลี่หยางหยุดคำพูดของจางลี่ลี่ หลังจากนั้นก็พูด“ฉันเตือนเธอจางลี่ลี่ ถ้าเธอยังกล้าไม่เคารพเยี่ยชิว ระวังฉันจะไม่เกรงใจเธอ”

“เยี่ยชิวไม่ใช่แค่เพื่อนของฉัน ยังเป็นเพื่อนนักเรียนของฉัน ปฏิบัติต่อเพื่อนนักเรียน เธอก็กิริยาแบบนี้?”

“เมื่อก่อนเธอไม่เคารพเยี่ยชิว ฉันไม่สนใจเธอ และฉันหวังว่าเธอจะสามารถกลับใจได้ แต่ไม่ใช่กลายเป็นรุนแรงแบบนี้”

“ตั้งแต่ตอนนี้ เธอนั่งตรงนี้ ห้ามพูด”

หลี่หยางชี้ไปที่ที่นั่ง

เห็นสีหน้าของเขา จางลี่ลี่ก็รู้ หลี่หยางโกรธแล้วจริงๆ รีบนั่งลงบนเก้าอี้อย่างรวดเร็ว ก้มหน้าลง น้ำตาคลอเบ้า

เหอะ เพื่อคนไร้ประโยชน์ คาดไม่ถึงว่าจะตบฉัน ฮือๆ…

หลี่หยางชำเลืองมองจางลี่ลี่ ในใจก้นด่า ผู้หญิงโง่ เกือบทำลายเรื่องใหญ่ของฉัน

เธอคิดว่าฉันอยากจะประจบประแจงเยี่ยชิวไหม?

แค่เห็นว่าความสัมพันธ์เขากับผู้อำนวยการหลี่ไม่ธรรมดา

แค่ผู้อำนวยการหลี่ยินยอม ฉันก็สามารถย้ายไปเป็นรองหัวหน้าสำนักอนามัยได้แล้ว ถ้าหากทำให้เยี่ยชิวไม่พอใจ พูดใส่ร้ายฉันต่อหน้าผู้อำนวยการหลี่ งานของฉันก็จบเห่แล้ว

เหตุผลง่ายขนาดนี้ ผู้หญิงโง่คนนี้ก็ไม่เข้าใจเหรอ?

หลี่หยางก็นึกขึ้นได้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าจางลี่ลี่ วันนี้ตัวเองก็คงจะไม่ล่วงเกินเยี่ยชิว ถึงยังไงก็ไม่เคยมีความแค้นกับเยี่ยชิว

แม่ง ผู้หญิงคนนี้เป็นความเคราะห์ร้ายจริงๆ!

ถึงแม้เธอจะยั่วสวาทบนเตียงเก่ง ปรนนิบัติตัวเองอย่างสบาย แต่โง่เกินไป ถ้าหากอยู่กับเธอต่อไป ไม่แน่ว่าหลังจากนี้จะทำลายเรื่องดีของตัวเอง

ผู้หญิงที่ช่วยผู้ชายของตัวเองไม่ได้ แต่ ก็ไม่ควรจะหาเรื่องเดือดร้อนมาให้ตัวเอง

หลี่หยางคิดดีแล้ว หลังจากที่นอนด้วยกันคืนนี้ ก็จะเขี่ยจางลี่ลี่ทิ้ง

และ

หลี่หยางก็หัวเราะและพูด“เยี่ยชิว ขอโทษด้วย ทำให้นายเห็นเรื่องตลก ก่อนหน้านี้จางลี่ลี่ทำผิด ฉันขอโทษนายแทนเธอด้วย

“หัวหน้าห้อง ขอโทษแต่ปากไม่ได้หรอก ต้องทำตามความเป็นจริง”

สายตาของเยี่ยชิวตกอยู่บนแก้วเหล้า

หลี่หยางเข้าใจทันที ยกแก้วเหล้าขึ้น ดื่มเหล้าขาวสามแก้วรวดเดียวจนหมด

“เยี่ยชิว ตอนนี้บริสุทธิ์ใจพอไหม?”หลี่หยางถาม

“พอแล้วๆ”เยี่ยชิวยิ้ม“หัวหน้าห้อง ความจริงฉันพูดล้อเล่นกับนาย ใครจะไปรู้ว่านายคิดจริง มา ฉันดื่มคารวะนายหนึ่งแก้ว”

หลี่หยางก็ดื่มอีกแก้วหนึ่ง

เหล้าขาวตกลงในท้องสี่แก้วอย่างต่อเนื่อง หลี่หยางก็หูตาแดง ยืนไม่มั่นคงแล้ว

ใบหน้าของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และพูด“หัวหน้าห้อง คืนนี้ทำให้นายพูดเกรงใจเกินไปแล้ว ฉันดื่มคารวะนายอีกแก้ว”

เคร้ง!

ลงไปในท้องอีกหนึ่งแก้ว

เยี่ยชิวก็พูดขึ้นมา“ปกติทุกคนก็งานยุ่งกันมาก สามารถรวมตัวกันได้ไม่ใช่เรื่องง่าย หัวหน้าห้อง ขอบคุณที่จัดงานเลี้ยงรวมตัว ฉันยังต้องดื่มคารวะนายอีกหนึ่งแก้ว”

เคร้ง!