วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 146

เยี่ยชิวตกตะลึงในใจ

ถ้าหากปรมาจารย์โม่คนนี้เป็นคนลัทธิแม่มดจริงๆ เขาและเฝิงโย่วหลิงรู้จักกันได้อย่างไร?

ทันใดนั้น ก็มีเสียงแหลมนึงดังขึ้น

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมอง เห็นปรมาจารย์โม่วางใบไผ่ไว้ที่ปากและเริ่มเป่า

ทำนองที่คุ้นเคย

เสียงเหมือนกับที่ตงเฉินเล่นทุกประการ

เยี่ยชิวสับสนเล็กน้อย ตอนนั้นตงเฉินใช้ใบไผ่เล่นเสียง เพื่อควบคุมหนอนพิษกู่ในร่างกายของราชามังกร แล้วปรมาจารย์โม่ทำแบบนี้เพื่ออะไร?

เยี่ยชิวจ้องไปที่ปรมาจารย์โม่ ตาไม่กระพริบ

เขาอยากรู้ ว่าปรมาจารย์โม่ต้องการทำอะไรกันแน่?

นาทีต่อมา

ทันใดนั้น ร่างกายของท่านผู้เฒ่าหวังก็เริ่มสั่น

“ดูสิ ร่างคุณปู่มีปฏิกิริยาแล้ว” เฝิงโย่วหลิงกรีดร้อง

หวังซวนมองดู รู้สึกทั้งประหลาดใจและมีความสุข

เฝิงโย่วหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม "ฉันบอกแล้ว ให้คุณวางใจ ปรมาจารย์โม่สามารถรักษาโรคของคุณปู่ได้อย่างแน่นอน ตอนนี้คุณเชื่อแล้วหรือยัง?"

“อืม ปรมาจารย์โม่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีนจริงๆ ที่แท้น่าทึ่งแบบนี้!” หวังซวนมองดูปรมาจารย์โม่ด้วยความสายตาที่เคารพมากขึ้น

หวังซวนไม่ได้สังเกต ว่าเฝิงโย่วหลิงที่อยู่ข้างๆมุมปากเขายกขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นพอใจที่ซ่อนอยู่

รองนายกเทศมนตรีหวงก็ประหลาดใจ และพูดว่า "ปรมาจารย์โม่คนนี้ไม่ธรรมดา!"

เยี่ยชิวยังคงเงียบ เขาเฝ้าดูปรมาจารย์โม่และท่านผู้เฒ่าหวัง

เขาพบว่า เสียงเพลงที่ปรมาจารย์โม่เล่นนั้นเสียงสูงและแหลมขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของท่านผู้เฒ่าหวังก็สั่นรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าเขาจะตื่นขึ้นมาได้ทุกเมื่อ

หรือว่ามันจะเป็น...

ในความคิดของเยี่ยชิวเหมือนจะมีสายฟ้าฟาดลงมา ทันใดนั้นเขาก็มีสติกลับมา

“ชายชราคนนี้กำลังใช้เสียงของเขาเพื่อควบคุมหนอนพิษกู่!”

เมื่อถึงตอนนี้ เยี่ยชิวไม่ลังเลเลย เขาลืมตาขึ้นทันที และมองไปที่ท่านผู้เฒ่าหวัง

ทันใดนั้น เขาเห็นหนอนพิษกู่ตัวเล็กๆ คลานช้าๆออกมาจากร่างของท่านผู้เฒ่าหวัง

ให้ตายเถอะ มันเป็นหนอนพิษกู่ๆ!

ตอนนี้เยี่ยชิวมั่นใจ 100% ว่าชายชราคนนี้ต้องมาจากลัทธิแม่มด ไม่เพียงเท่านั้น เขายังมีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับตงเฉินอีกด้วย

ในเวลาเดียวกัน เยี่ยชิวยังคงมีคำถามสองสามข้อในใจ

ทำไมจึงมีหนอนพิษกู่อยู่ในร่างกายของท่านผู้เฒ่าหวัง

หรือว่าที่ท่านผู้เฒ่าหวังอยู่ในอาการโคม่า เพราะเขาถูกวางยาพิษ?

หากเป็นกรณีนี้ ใครคือคนที่วางยาพิษ? อาจจะเป็นปรมาจารย์โม่ที่อยู่ตรงหน้าคนนี้?

ถ้าปรมาจารย์โม่ทำจริง แล้วทำไมเขาถึงทำล่ะ?

หลอกเอาเงิน? หรือเพื่อวัตถุประสงค์อื่น?

เฝิงโย่วหลิงมีความเกี่ยวข้องอย่างไรในเรื่องนี้?

เยี่ยชิวเหลือบมองที่เฝิงโย่วหลิง ในขณะเดียวกัน เฝิงโย่วหลิงก็มองมาที่เขาด้วย สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

อย่างไรก็ตามในตอนนี้ ได้ยินแค่เสียง "ตึ้ง!" จู่ๆปรมาจารย์โม่ก็ล้มลงกับพื้น ทุกคนล้วนตกใจ

“ปรมาจารย์โม่ คุณเป็นอะไรไป?”

เฝิงโย่วหลิงก้าวไปข้างหน้า เพื่อไปประคองปรมาจารย์โม่

ใบหน้าของปรมาจารย์โม่ซีดเซียว หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ และดูอ่อนแอมาก

“ปรมาจารย์โม่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”