วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 149

จึก--

เข็มทองฝังถูกไปที่คอของท่านผู้เฒ่าหวัง

จากนั้น เยี่ยชิวก็สะบัดหางเข็มด้วยนิ้วของเขา

ฟึบ!

เข็มทองสั่นอย่างรุนแรงและส่งเสียง "หึ่งหึ่ง"

“จุดฝังเข็มทอง?” ปรมาจารย์โม่ตกใจเล็กน้อย ในที่สุดก็เข้าใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เยี่ยชิวกล้าเยาะเย้ยเขา ที่แท้เขาก็มีความสามารถมากขนาดนี้

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินปรมาจารย์โม่เรียกเทคนิคการฝังเข็มที่เขาใช้ เขาหันกลับมามองปรมาจารย์โม่แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ไม่เลว ยังถือว่ามีความรู้"

“ฮึ แม้แต่การฝังเข็ม ฉันเกรงก็ไม่สามารถรักษาท่านผู้เฒ่าหวังได้”

ปรมาจารย์โม่เยาะเย้ยอยู่ในใจ เขาฝช้แม่กู่ก็ยังทำให้กู่บริวารออกมาไม่ได้ เยี่ยชิวคิดว่าตัวเองเป็นใครจะมารักษาท่านผู้เฒ่าหวังได้?

“จะรักษาหายได้หรือไม่ คุณจะรู้ในไม่ช้านี้แล้ว”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็ยังคงฝังเข็มต่อไป

คนที่กังวลที่สุดในสถานการณ์นี้คือหวังซวน เพราะว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงคือปู่ของเขา

เขาไม่รู้ว่าเยี่ยชิวจะสามารถรักษาท่านผู้เฒ่าหวังได้หรือไม่ เมื่อเขาเห็นเยี่ยชิวรักษาด้วยการฝังเข็มเขาก็อยากจะหยุดมัน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ๆเขาก็รู้สึกแปลกๆในใจ รู้สึกว่าเยี่ยชิวน่าเชื่อถือมากกว่าปรมาจารย์โม่

อาจเป็นเพราะ เยี่ยชิวใช้การฝังเข็ม ในขณะที่วิธีการรักษาของปรมาจารย์โม่ที่ดูเหมือนเป็นวิธีที่ชั่วร้ายมากกว่า

หรือฉันต้องการจะให้เยี่ยชิวรักษาปู่ของฉันให้หายจริงๆหรอ?

เขาเป็นคู่แข่งความรักของฉัน!

ในตอนที่หวังซวนกำลังคิดอย่างสับสน เสียงของเยี่ยชิวก็ดังขึ้นอีกครั้ง:

“ท่านผู้เฒ่าหวัง ตื่นเร็วเข้า”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ปรมาจารย์โม่ก็เมินเฉยและพูดว่า "ท่านผู้เฒ่าหวังป่วยหนัก ถ้าเขาตื่นขึ้นมาด้วยการฝังเข็ม 2-3 ที งั้นคุณก็เป็นหมอเทวดา..."

"อะแฮ่ม!"

ก่อนที่ปรมาจารย์โม่จะพูดจบ ท่านผู้เฒ่าหวังก็ไอทันที

สีหน้าของปรมาจารย์โม่เปลี่ยนไปทันที และเขาอุทาน: "นี่เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นไปไม่ได้!"

จากนั้น ก็มีสายตาที่ประหลาดใจของทุกคนจ้องมอง ท่านผู้เฒ่าหวังก็ค่อยๆเปิดเปลือกตาของเขา

“ตื่นแล้ว! ท่านผู้เฒ่าหวังตื่นแล้ว!” รองนายกเทศมนตรีหวงกล่าวอย่างมีความสุข

หวังซวนก้าวขาอย่างรวดเร็วเดินตรงไปหาท่านผู้เฒ่าหวังแล้วถามว่า "คุณปู่ คุณเป็นอย่างไรบ้าง?"

"ฉัน……"

ทันทีที่ท่านผู้เฒ่าหวังพูดได้คำหนึ่ง เปลือกตาของเขาก็กลอกขึ้นและเขาก็สลบอีกครั้ง

“คุณปู่ คุณเป็นอะไรไป?” หวังซวนหน้าซีดด้วยความตกใจและตะโกนเรียกท่านผู้เฒ่าหวัง

เมื่อเห็นแบบนี้ ปรมาจารย์โม่ก็เยาะเย้ยเยี่ยชิวและพูดว่า "ฉันก็นึกาคุณมีความสามารถบางอย่าง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณเป็นเพียงกระบอกปืนไร้ประโยชน์ มองได้แต่ใช้ไม่ได้ หลังจากการรักษาทั้งหมดของคุณ ท่านผู้เฒ่าหวังคงจะไม่มีวันรักษาได้แล้ว"

อะไร!

ทันใดนั้นหวังซวนก็โกรธจัด และตะโกนใส่เยี่ยชิว "ถ้าปู่ของฉันตาย ฉันจะไม่มีวันปล่อยคุณไปแน่"

เฝิงโย่วหลิงยังตะโกนใส่เยี่ยชิว: "หากมีเรื่องอะไรผิดปกติกับท่านผู้เฒ่าหวังล่ะก็ ฆาตกรก็คือเยี่ยชิว"

รองนายกเทศมนตรีหวงสีหน้าเคร่งขรึม

“การรักษาของฉันยังไม่เสร็จ พวกคุณจะรีบไปทำไม”

เยี่ยชิวยิ้มหยิบเข็มทองออกมาอีกเจ็ดเข็ม แล้วฝังสอดเข้าไปในจุดไป๋ฮุ่ย, ฮูดติง, ซ่างซิง และจุดฝังเข็มอื่นๆบนหัวของท่านผู้เฒ่าหวังอย่างรวดเร็ว

ทั้งลึกและตื้น ทั้งแทงและฝัง เข็มเจ็ดเล่มถูกฝังเข้าไปในแถว

“ฝังเข็มเจ็ดดาว?”

ดวงตาของปรมารย์โม่เบิกโตด้วยความตกใจ

เขาเป็นปรมาจารย์กู่ รู้เรื่องการแพทย์แผนจีนไม่น้อย เท่าที่เขารู้ เทคนิคการฝังเข็มเจ็ดดาวได้สูญหายไปเมื่อหลายปีก่อน