วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1537

เยี่ยชิวซ่อนอยู่นอกหน้าต่าง เห็นว่าสวีโหย่วหยงและลุงเทียนเดินออกจากห้อง จากนั้นเอาเรือฝ่าลมออกมาลําหนึ่ง พาคนรับใช้หญิงหญิงสิบกว่าคน ทะลุอากาศ

“พวกเขาจะทำไปอะไร?”

เยี่ยชิวรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย แล้วออกจากจวนเจ้าเมืองอย่างเงียบๆ

กลับไปข้างนอก

ทักร่างของเยี่ยชิวเพิ่งปรากฏขึ้นจากสภาวะล่องหน หลินต้าเหนี่ยวก็กล่าวว่า“พี่ฉางเซิง เมื่อกี๊ฉันเห็นมีเรือหนึ่งลำออกจากจวนเจ้าเมือง สวีโหย่วหยงและะกลับไปไอ้เเก่ยืนอยู่ข้างบน พวกเขาจะกลับไปที่สำนักงานหยินหยางรึเปล่า?”

“ไม่ใช่ พวกเขากําลังจะไปป่าลมดํา”เยี่ยชิวเล่าถึงสิ่งที่เขาเคยได้ยินมาก่อน

อมตะชางเหม่ยฟังเเล้ว แตะคางของเขา และพูดว่า “ดูเหมือนว่า มีของดีในป่าลมดํา ดึงดูดความสนใจของสวีโหย่วหยง”

หลินต้าเหนี่ยวกล่าวว่า“ป่าลมดำาฉันรู้ อยู่ห่างจากที่นี่ประมาณห้าสิบกิโลเมตร เป็นเทือกเขาที่ไม่มีคนอาศัยอยู่เลย ”

ภูเขาที่ไม่มีคนอาศัยอยู่?

เหมาะกับการฆ่าคน!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เยี่ยชิวก็พูดรีบพูดว่า“เพื่อไม่ใช้รอช้า พวกเราก็ไปที่ป่าลมดํา ก่อนดูว่าสวีโหย่วหยงพวกเขาจะทําอะไร แล้วหาโอกาสจะฆ่าพวกเขาให้หมด”

ในขณะนั้น หลินต้าเหนี่ยวเป็นผู้นําทางพาเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยไปยังป่าลมดํา

สิบห้านาทีต่อมา

ป่าลมดํา

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้น เห็นว่าป่าลมดําก็คือเทือกเขาขนาดใหญ่ ในกลางคืนที่มืด เหมือนกับสัตว์ร้ายยักษ์ที่กําลังคืบคลาน เต็มไปด้วยความอํามหิต

“พวกเราเข้าไปดูกัน ระวังตัวด้วย อย่าให้คนสํานักหยินหยางเห็นพวกเรา ”

เยี่ยชิวตักเตือนคำหนึ่ง แล้วนําเข้าไปในเทือกเขา

ในภูเขา ต้นไม้โบราณสูงตระหง่าน หินแปลกผมแห้ง ลมก็โหยหวน เหมือนผีร้องไห้หมาป่าคําราม

ทั้งสามคนเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

หลังจากเดินไปประมาณสิบกิโลเมตร ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็หยุดก้าวเท้าและกระซิบว่า “คนของสํานักหยินหยางอยู่ข้างหน้า ”

อมตะชางเหม่ยเเละหลินต้าเหนี่ยวรีบซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้โบราณ มองไปข้างหน้า และเห็นสวีโหย่วหยงอยู่ที่ห่างออกไปสามร้อยเมตรทสั่งลุงเทียนและคนรับใช้หญิง

“ทำตามที่วางแผนไว้”สวีโหย่วหยงพูดด้วยเสียงทุ้มลึก

“ใช่!”คนรับใช้หญิงตอบ เเล้วก็ลงมือพร้อมกัน ขุดหลุมที่พื้นดินที่ภมีเส้นผ่านศูนย์กลางสามเมตร ลึกประมาณครึ่งเมตรอย่างรวดเร็ว จากนั้นลุงเทียนก็ฝังตะปูไม้หลายสิบตัวที่ยาวกว่าหนึ่งฟุตตรงรอบหลุมดิน

“พวกเขาทําอะไร?”หลินต้าเหนี่ยยถามด้วยเสียงเบา

“ถ้าจ้าดูไม่ผิด ไอ้แก่นั้นกําลังทําค่ายกล”อมตะชางเหม่ยพูดว่า“ดูพวกเขาแบบนี้ เหมือนว่าพวกกําลังขุดกับดักอยู่”

“กับดัก?”หลินต้าเหนี่ยวตกตะลึง“หรือว่าสวีโหย่วหยงอยากจะใช้กับดักนี้เพื่อจับใครสักคน?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ไม่เหมือนจะจับคน ถ้าจะจับคน กับดักแบบนี้ก็ไร้ประโยชน์เลย”

ในเวลานี้ เขาเห็นสวีโหน่วหยวนําไผ่วิญญาณสีเลือดแดงออกมาแล้วเสียบไว้ในหลุมดิน และในเวลาเดียวกัน มือหยกก็ปัดไปเบา ๆ

เวิ่ง!

ไผ่วิญญาณสีเลือดแดงปล่อยแสงเจ็ดสีออกมา สีสันสีสดใส ไม่เพียงเท่านั้น แต่ยังส่งกลิ่นหอมเเรงออกมา ราวกับว่าเป็นของที่อร่อยสุดในโลก

เกือบในเวลาเดียวกัน

เยี่ยชิวสังเกตเห็นในถุงเฉียนคุนมีอะไรแปลกๆ เมื่อเขามองไป พบว่าไข่ลึกลับนั้นกําลังชนหม้อเฉียนคุน อยากจะหนีออกมา แม้แต่มิงค์วัฒนะก็รีบจนเกาหัวและแก้ม กังวลจนหมุนอยู่กับ ดูเหมือนว่าเขาก็อยากจะออกมา

สวีโหย่วหยงทําท่ามือ และทันใดนั้น คนรับใช้หญิงที่นั่นก็กระโดดขึ้นหมด พากันซ่อนตัวไว้ที่อยู่บนต้นไม้โบราณ

ตามมา สวีโหย่วหยงและะลุงก็เทียนก็หาสถานที่ที่ซ่อนตัวอยู่ และซ่อนไว้

เยี่ยชิวเหลือบมองไปที่ไผ่วิญญาณสีเลือดเเดง ทันใดนั้นก็เข้าใจ และพูดว่า “ฉันรู้ว่าเขาอยากจะทําอะไรเเล้ว”

“เขาอยากทําอะไร?”อมตะชางเหม่ย