"นี่มัน...สมบัติล้ำค่า!"
“ทำไมคุณถึงมีสมบัติล้ำค่าล่ะ?”
หลังจากที่สวีโหย่วหยงเห็นหม้อเฉียนคุน เขาก็อุทานด้วยความสงสัย เขาไม่คิดว่าเยี่ยชิวจะมันจริงๆ
"ฉันจะบอกคุณเมื่อคุณไปที่นรกแล้ว" เยี่ยชิวชักแส้ของเขาออกมาก่อนและมัดสวีโหย่วหยงจากนั้นหม้อเฉียนคุนก็พังลงมาเหมือนภูเขาลูกใหญ่
สวีโหย่วหยงตระหนกเพราะเขาขยับตัวไม่ได้เลย
"พึบ!"
หม้อเฉียนคุนตกใส่สวีโหย่วหยงและทันใดนั้น ชุดศักดิ์สิทธิ์ก็พยุงเขาไว้ไม่กี่วิแล้วก็แหลกไป
แต่ภายในไม่กี่วิสวีโหย่วหยงก็พบทางหนี ในขณะที่ชุดศักดิ์สิทธิ์พัง ร่างของเขาก็หายไปอย่างไว
อย่างไรก็ตาม พลังของหม้อเฉียนคุนนั้นยิ่งใหญ่มากจนเมื่อมันทำให้ชุดศักดิ์สิทธิ์พับ ก็เกือบจะทำให้ร่างภายในของเธอแตกสลายด้วย
"เฮือก“
สวีโหย่วหยงพ่นเลือดออกมาจากปาก
“นักบุญแห่งหยินหยางไม่น่าเลย” เยี่ยชิวมีใบหน้าที่เย็นชา โดยมีหม้อต้มเฉียนคุนลอยอยู่ทีหัวของเขา ถือแส้ศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือ ร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยแสงสีทอง และเขาก็ก้าวเข้าไปที่ท้องฟ้าราวเทพเจ้า
"ไอหนู เจ้าอยากเป็นศัตรูของหยินหยางจริงๆหรอ" สวีโหย่วหยงตะโกน "คนที่ต่อต้านนิกายหยินหยางของเราไม่มีใครจบแบบสวยๆ"
“นี่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว และคุณยังกล้าพูดคำหยิ่งยโสแบบนั้นอีก ฉันจะให้นรกคุณเดี๋ยวนี้” หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็เหวี่ยงแส้ออกไปอีกครั้ง
พ่าง!
สวีโหย่วหยงกระเด็นไปหลายร้อนเมตร ทำลายต้นไม้โบราณจำนวนมาก ร่างกายของเขาล้มลงกับพื้น ผมของเขายุ่งเหยิง เขาอ้วกเป็นเลือด เขามีความสง่างามเหมือนเมื่อก่อนและขี้อาย
เยี่ยชิวไม่ตกหลุมพรางงามเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเขาจึงทิ้งหม้อเฉียนคุนออกไป ใช้ขั้นสิบในขั้นตอนเดียว และปรากฏตัวอย่างรวดเร็วต่อหน้าสวีโหย่วหยงก็ยกแส้ศักดิ์สิทธิ์ขึ้น
เขากำลังจะทำ ทันใดนั้นแสงสีดำก็พุ่งออกมาระหว่างคิ้วของสวีโหย่วหยง
แสงสีดำนี้เป็นเหมือนดาบสวรรค์ ฟันไปทางเยี่ยชิวด้วยความเร็วดุจสายฟ้า
เยี่ยชิวดูถูกเหยียดหยาม ด้วยแส้วิเศษในมือ เขาไม่กลัวภัยคุกคามใด ๆ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขากำลังจะเหวี่ยงแส้วิเศษ แสงสีดำก็หายไปทันที และหลังจากนั้นเยี่ยชิวก็รู้สึกเจ็บปวดมากในใจ
"เอือก……"
เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ราวกับว่าสัตว์ร้ายนับหมื่นตัวกำลังแย่งชิงกินสมองของเขา
“เพียงเพราะคุณอยากฆ่าฉัน คุณคิดว่าคุณเก่งมาจากไหน แล้วไงล่ะ? รสชาติของการกินกระดูกวิญญาณนั้นไม่ดีเลยใช่ไหม”
สวีโหย่วหยงยิ้มอย่างชั่วร้าย
กระดูกกินวิญญาณเป็นเทคนิคลับที่น่ากลัวและโหดมาก เมื่อสัมปัสมัน สมองจะถูกทำลายอย่างทันทีในเวลาเพียงไม่กี่นาที
เยี่ยชิวไม่คาดคิดมาก่อนว่าสวีโหย่วหยงจะมีไพ่เด็ดเช่นนี้ ในระหว่างชีวิตและความตาย ทันใดนั้น ร่างของเขาก็ปล่อยแสงสีทองสว่างออกมา และอักษรรูนขนาดเท่าเหรียญทองแดงก็ไหลเวียนอยู่รอบตัวเขา
เส้นประสาทศักดิ์สิทธิ์ทำงานทันที และทันใดนั้น ความเจ็บปวดในใจของเย่ชิวก็หายไป
สวีโหย่วหยงเห็นความตั้งใจของเยี่ยชิสและยิ้มอย่างเหยียด "หยุดเพ้อเจ้อได้แล้ว ด้วยระดับการฝึกฝนของคุณ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหักกระดูกกินวิญญาณ"
“คุณถูกโจมตีด้วยหักกระดูกกินวิญญาณ แม้ว่าคุณจะต้องตายในไม่ช้าหากฉันไม่ทำอะไรสักอย่าง แต่ฉันตัดสินใจฆ่าคุณด้วยตัวเอง”
“ถ้าคุณฆ่าทาสและสาวใช้ของคุณและกล้าต่อต้านฉัน ฉันจะส่งเจ้าลงนรกชั้นที่สิบแปด”
ในเวลานี้ ความยับยั้งชั่งใจของสวีโหย่วหยงหมดลงแล้ว เธอก้าวไปข้างหน้ามาห้าเยี่ยชิวแล้วตบเขาด้วยฝ่ามือ
ขณะที่เธอกำลังจะตีหมวกเทียนเหลียนของเยี่ยชิวด้วยฝ่ามือ เธอก็เห็นเยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นและยิ้มให้เธอ
“เขาจะยังหัวเราะได้อย่างไรเมื่อเขากำลังจะตาย”
หัวใจของสวีโหย่วหยงตึงเครียดและเขารู้สึกไม่สบายใจ ในขณะนี้เยี่ยชิวยกแส้ขึ้นและฟาดลงอย่างรวดเร็ว
"พึงงง!"
สวีโหย่วหยงถูกเหวี่ยงออกไป ด้วยเสียง "ตูม" ร่างของเขาทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ที่พื้นและมีเลือดไหลออกมาจากปากของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...