วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1543

ร่างอันสง่างามของอู่จี๋เทียนจุนถูกห่อหุ้มด้วยรัศมีแห่งแสง ดูคลุมเครือและไม่ชัดเจน ทำให้มองเห็นได้ยาก

ทันทีที่เขาปรากฏตัว เมฆที่อยู่รอบทิศก็ปั่นป่วน ความกดดันสูงสุดดูเหมือนจะบดขยี้สวรรค์และโลก

เยี่ยชิวและคนอื่นๆ หวาดกลัวมากจนผมของพวกเขาตั้งชัน รู้สึกราวกับว่าวิญญาณกำลังจะระเบิดและปลิวหนีอย่างรวดเร็ว

“นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของจิตสำนึกเทพอู่จี๋เทียนจุน” หลินต้าเหนี่ยวกล่าวทันที

อมตะชางเหม่ยสั่นไหวและกล่าวว่า “คู่ควรอย่างแท้จริงกับนักบุญผู้แข็งแกร่ง แม้แต่จิตสำนึกเทพก็ยังทรงพลังมาก มันน่ากลัวเกินไป”

หลินต้าเหนี่ยวกล่าวว่า “สายจิตสำนึกเทพของนักบุญสามารถปราบปรามผู้เชี่ยวชาญขั้นต้งเทียนได้”

ฟ่อ!

เยี่ยชิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพูดอย่างเด็ดขาดว่า “ผู้เฒ่า เปิดใช้ลายเส้นของนักบุญเร็วๆ”

อมตะชางเหม่ยเหลือบมองลูกกิเลนตัวน้อย ซึ่งตอนนี้นอนอยู่บนพื้นพร้อมกับส่งเสียงหอนและตัวสั่น

“เจ้าหนู สัตว์เทพนั่น……”

“ลืมสัตว์เทพซะ วิ่งหนีเอาชีวิตรอด”

อมตะชางเหม่ยรู้สึกไม่เต็มใจ หากไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวอย่างกะทันหันจิตสำนึกเทพของอู่จี๋เทียนจุน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า สวีโหย่วหรงจะต้องตายและลูกกิเลนก็คงเป็นของพวกเขา

เกลียดมาก!

อมตะชางเหม่ยได้นำลายเส้นของนักบุญออกมา

หลินต้าเหนี่ยวพึมพำ “แปลกมาก สวีโหย่วหรงเป็นเพียงนักบุญหญิงของสำนักหยินหยาง จิตสำนึกเทพของ อู่จี๋เทียนจุน จะถูกซ่อนอยู่ในจิตวิญญาณของเธอได้อย่างไร เป็นไปได้ไหมว่าข่าวลือนั้นเป็นเรื่องจริง……”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ

“หรงเอ๋อร์ ลูกกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?” ในเสียงของอู่จี๋เทียนจุนมีข้อสงสัยเล็กน้อย

สวีโหย่วหรงตอบด้วยความเคารพว่า “พ่อ หนูได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่ทราบที่มา เขาทำให้หนูได้รับบาดเจ็บสาหัส และยังพยายามที่จะเอาสัตว์เทพออกไปด้วย”

หลินต้าเหนี่ยวตกตะลึง อันที่จริงข่าวลือนั้นเป็นเรื่องจริง สวีโหย่วหรงเป็นลูกสาวนอกกฎหมายของอู่จี๋เทียนจุน

“ใครกล้าทำร้ายลูกขนาดนี้?” อู่จี๋เทียนจุนค่อนข้างโกรธ

“เขาคนนั้น” สวีโหย่วหรงชี้ไปที่เยี่ยชิว

ช่วงเวลาถัดไป เยี่ยชิวรู้สึกราวกับว่าเขาตกลงไปในเหวน้ำแข็ง ราวกับว่าเขาถูกจ้องมองโดยสัตว์ร้ายดึกดำบรรพ์ ทำให้เหงื่อเย็นไหลลงมาที่หลัง

จากภายในรัศมีแสงที่คลุมเครือนั้น เขามองเห็นดวงตาสองดวงที่ส่องประกายราวกับตะเกียงเทพ ซึ่งสามารถทะลุผ่านอากาศได้

เยี่ยชิวมีสัญชาตญาณที่แข็งแกร่งว่า ถ้าอีกฝ่ายคิดเพียงครั้งเดียว ก็สามารถทำลายล้างเขาได้อย่างสมบูรณ์

“ผู้เฒ่า เปิดใช้งานค่ายกลนีกบุญเร็วเข้า!” เยี่ยชิวเร่งเร้า

สถานที่แห่งนี้อันตรายเกินไป ทุกวินาทีที่อยู่ที่นี่ นำความตายใกล้เข้ามาอีกก้าวหนึ่ง

“เจ้าหนู เรา...…หนีไม่พ้น”

เสียงของอมตะชางเหม่ยสั่นด้วยความกลัว เห็นได้ชัดว่าถึงจุดสูงสุดของความหวาดกลัว

“เกิดอะไรขึ้น?” เยี่ยชิวถาม เตรียมหันศีรษะและมองดูอมตะชางเหม่ย

ทันใดนั้น เขาพบว่าตัวเองไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ร่างกายของเขาถูกควบคุมไว้

อมตะชางเหม่ยพูดด้วยความตื่นตระหนก “ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันถูกตรึงไว้อย่างสมบูรณ์ ไม่สามารถขยับกล้ามเนื้อได้”

ไม่นะ!

เยี่ยชิวคิดว่ามันไม่ดี จึงรีบพูดคุยกับเหล่าจิ่วในถุงเฉียนคุน “เหล่าจิ่ว คุณตื่นหรือยัง? ฉันมีปัญหาแล้ว”

อย่างไรก็ตาม ไม่มีการตอบสนองจากโลงศพเลือด

“เยี่ยมมาก เหล่าจิ่วยังคงหลับอยู่ ฉันเกรงว่าวันนี้จะหนีไม่พ้น”

หัวใจของเยี่ยชิวจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง แต่เขาไม่อยากนั่งเฉยๆ

“ต้าเหนี่ยว คุณรีบคิดเร็ว มีวิธีใดที่จะทะลุจิตสำนึกเทพนี้ได้หรือไม่?”

เยี่ยชิวกล่าวต่อ “หรือคุณจะหาทางให้เราหนีจากที่นี่ได้หรือไม่?”