วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1565

อมตะชางเหม่ยเห็นว่าเยี่ยชิวสังหารลูกศิษย์ของสำนักหยินหยางแล้ว ใช้หนึ่งก้าวสิบกิโลเมตรทันที มาอยู่ต่อหน้าต้นไม้โบราณด้วยลมหายใจเดียว เตรียมใช้โอกาสในครั้งนี้เก็บผลไม้อายุยืน

คิดไม่ถึงเลยว่า มือของเขายังไม่ทันแตะต้องผลไม้อายุยืน ก็ถูกขาข้างหนึ่งที่โผล่ออกมาจากพื้นแตะจนบินออกไป

“ตุ้ม!”

อมตะชางเหม่ยล้มลงกับพื้น โมโหอย่างมาก : “เจ้าเด็กเหลือขอ ตกลงนายยังมีจิตใจอยู่บ้างหรือเปล่า ทำไมถึงลงมือกับฉันหนักขนาดนี้”

เยี่ยชิวเหลือมองอมตะชางเหม่ย พูดอย่างเย็นชา : “อย่างแรก ผมใช้ขา ไม่ได้ใช้มือ”

“อย่างที่สอง บอกเอาไว้แต่แรกแล้ว ผมกำจัดคนของสำนักหยินหยาง ผลไม้อายุยืนเป็นของผมทั้งหมด”

“คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะบอกว่าผมไม่มีจิตใจ ทำไมคุณถึงไม่บอกว่าตัวเองหน้าด้าน”

อมตะชางเหม่ยนอนกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น ตะโกน : “ฉันไม่สน ไม่ว่ายังไงนายก็ต้องแบ่งผลไม้อายุยืนให้ฉันครึ่งหนึ่ง ไม่อย่างนั้นฉันจะนอนอยู่บนพื้นไม่ไปไหน”

“อย่างนั้นคุณก็นอนไปตลอดชีวิตเลย!” เยี่ยชิวพูดจบ เก็บผลไม้อายุยืนอย่างรวดเร็ว เก็บลงมาทั้งหมด มีสามสิบเอ็ดลูก

“ต้าเหนี่ยว ให้นาย”

เยี่ยชิวหยิบผลไม้อายุยืนออกมาห้าลูก ยื่นให้หลินต้าเหนี่ยว

“ขอบคุณพี่ใหญ่” หลินต้าเหนี่ยวรับด้วยรอยยิ้ม

อมตะชางเหม่ยมองเห็นฉากนี้ “ตูบ”ดังหนึ่งที แล้วลุกขึ้นมาจากพื้น เดินมาอยู่ต่อหน้าเยี่ยชิว พูดด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์: “เจ้าเด็กเหลือขอ เอาให้ฉันสองสามลูกสิ”

เยี่ยชิวพูด : “คุณบอกว่าจะนอนอยู่บนพื้นไม่ลุกไม่ใช่เหรอ รีบนอนลงไป”

“ฮ่าฮ่า ฉันล้อเล่นเฉยๆ อย่าไปจริงจัง” อมตะชางเหม่ยพูดอย่างอ้อนวอน : “ให้ฉันสองสามลูก”

เยี่ยชิวยื่นผลไม้อายุยืนให้อมตะชางเหม่ยห้าลูก

“ให้ฉันแค่ห้าลูก ขี้งกจริงๆ” อมตะชางเหม่ยบ่นอย่างไม่พอใจ

เยี่ยชิวเหลือบมองหนึ่งที : “ทำไม น้อยเกินไปเหรอ งั้นคุณเอาผลไม้อายุยืนคืนผมมา”

อมตะชางเหม่ยรีบถอยหลังหลายก้าว พูดด้วยรอยยิ้ม : “ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันจะรู้สึกน้อยได้ยังไง เจ้าเด็กเหลือขอ นายดีกับฉันจริงๆ”

“คนเจ้าเล่ห์” เยี่ยชิวด่าหนึ่งคำ หลังจากนั้น เอาผลไม้ลูกหนึ่งเช็ดบนเสื้อสองสามที เริ่มเคี้ยวขึ้นมา

เขาพบว่า ผลไม้อายุยืนคล้ายกับรสชาติขอบแอปเปิล เพียงแค่มีน้ำมากกว่า กลิ่นหอมแรงกว่า

ในไม่ช้า เยี่ยชิวกินผลไม้ลูกหนึ่งหมดแล้ว

วินาทีต่อมา เยี่ยชิวสังเกตเห็นกระแสน้ำอุ่นที่เพิ่มขึ้นจากตันเถียนของเขา หลั่งไหลเข้ามาในเส้นพลังลมปราณพิเศษแปด ร่างกายของตัวเองรู้สึกเบาลงอย่างมาก

“เจ้าเด็กเหลือขอ รสชาติเป็นยังไงบ้าง” อมตะชางเหม่ยถาม

เยี่ยชิวพูด : “คุณลองดูด้วยตัวเองก็จะรู้เอง”

แกร็ก!

อมตะชางเหม่ยกินผลไม้อายุยืนหมดหนึ่งลูกอย่างรวดเร็ว พูด : “รสชาติไม่เลว หลังจากกินเสร็จแล้วปากยังมีกลิ่นหอมอยู่เลย ฉันชอบอย่างมาก”

ต่อจากนั้น อมตะชางเหม่ยกินผลไม้อายุยืนหมดอีกหนึ่งลูกอย่างรวดเร็ว

“ผลไม้อายุยืนสามารถยืดอายุสามร้อยปี กินเหล่านี้หมด อายุของฉันก็จะเพิ่มอีกหนึ่งพันกว่าปี ดีมากเลย”

อมตะชางเหม่ยกินผลไม้สี่ลูกด้วยลมหายใจเดียว

ในเวลาเดียวกัน กระแสน้ำอุ่นก็ปรากฏขึ้นในตันเถียนของเขาเช่นกัน ต่างไหลเข้าไปในเส้นพลังลมปราณพิเศษแปด

สักพักหนึ่ง อมตะชางเหม่ยรู้สึกราวกับว่าตัวเองอายุน้อยลงหลายสิบปี ไม่ปวดเอวแล้ว ขาไม่เมื่อยแล้ว ร่างกายเต็มไปด้วยพลัง

“ฉันกินไปสี่ลูกแล้ว อายุเพิ่มขึ้นหนึ่งพันสองร้อยปีแล้ว”

“ยังเหลือลูกสุดท้าย จะกิน หรือเก็บไว้ให้สุ่ยเซิงดีนะ”

อมตะชางเหม่ยคิดสักพัก พูดอยู่ในใจ : “สุ่ยเซิงอายุยังน้อย ในอนาคตยังมีโอกาสอย่างมาก ไม่เก็บผลไม้อายุยืนให้เขาดีกว่า”

คิดถึงตรงนี้ อมตะชางเหม่ยใส่ผลไม้อายุยืนลูกที่ห้าเข้าถึงข้างปาก เตรียมจะกิน ด้านหลังมีเสียงที่คมชัดดังขึ้น

“กินผลไม้อายุยืนมากเกินไปไม่มีผล ต่อให้กินหลายสิบลูก ก็สามารถเพิ่มได้แค่สามร้อยปีเท่านั้น”

อะไรนะ