วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1632

โม่เทียนจีตอบกลับ"ฝ่ามือแห่งแสงนั้นน่ากลัวมาก ระดับปรมาจารย์สามารถที่จะบังคับพลังยุทธ์แห่งฝ่ามือที่แข็งแกร่งแบบนี้ออกมาได้“

"ต้องเป็นปรมาจารย์ระดับไหนถึงจะทำได้"เยี่ยชิวจี้ถาม

โม่เทียนจีคิดแล้วคิดอีก พูดว่า"พลังฝ่ามือในร่งกายของอู่เชียนฟาน ผู้แข็งแกร่งในขั้นทงเสินสามารถบังคับออกมาได้"

เยี่ยชิวมองไปทางหยุนซี เพราะว่ามีเพียงแต่นิกายดาบชิงอวิ๋นถึงมีปรมาจารย์ขั้นทงเสิน

“รอบนี้ฉันออกมา ตอนแรกจะมีผู้อาวุโสทงเสินติดตามมากับฉันด้วย มาปกป้องฉัน แต่ฉันปฏิเสธไปแล้ว”หยุนซีพูด

หัวใจของเยี่ยชิวห่อเหี่ยวลง

หยุนซีถามโม่เทียนจี“ยาวิญญาณได้ไหม？“

โม่เทียนจีพูดว่า"ยาวิญญาณนั้นใช้ได้ แต่ว่าจำเป็นต้องใช้ยาเพลิงระดับเหลือง"

“ยาเพลิงระดับเหลือง？”สิ้นหน้าหยุนซีสิ้นหวังพูดว่า“บนตัวฉันมีแค่ยาวิญญาณระดับโลกไม่กี่เม็ด ไม่มียาเพลิงระดับเหลือง”

ยาวิญญาณระดับเหลืองโดยปกติแล้วในสายตาหยุนซีนั้นเป็นเพียงขยะ แทบจะไม่เคยอยู่ในสายตาเลย

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นตกตะลึงและมองไปทางหยุนซี คิดไม่ถึงว่าบนตัวเขาจะมียาวิญญาณระดับโลก

โม่เทียนจีพูดว่าๅ“พลังฝ่ามือในร่างกายของอู่เชียนฟานนั้นมีทั้งหยินและอ่อนนุ่ม มีเพียงยาเพลิงทรงพลังและเป็นหยางที่จะสามารถกำจัดมันได้”

หยุนซีพูดว่า“ยาวิญญาณบนตัวฉัน ส่วนมากใช้สำหรับเพิ่มพลัง ไม่มียาวิญญาณที่ทรงพลังและเป็นหยาง”

หลินต้าเหนี่ยว“ฉันมียาระดับเหลืองบ้างแต่ว่าก็ไม่มียาเพลิง”

เยี่ยชิวคิดถึงศาลาหยงเป่า เขามีโทเค็นที่คุณกงซุนให้มาพกติดตัวไว้ตลอด ถ้าอยากจะได้ยาเพลิงนั้นมาคงจะง่าย

แต่ว่าถ้าหาคนของศาลาหยงเป่าทำยาวิญญาณให้งั้นตอนนี้เขาก็ต้องรีบไปจากภูเขาอมตะ

“ของคุณย่า เดิมทีคิดว่าเก็บได้เจ้าชายเป็นทาสรับใช้เป็นเรื่องที่น่าดีใจ ใครจะไปรู้ว่ากลับสร้างความเดือดร้อนให้ฉันแทน”

และในเวลานี้อมตะชางเหม่ยก็โผล่ออกมา

“ศิษย์พี่ไปทำอะไรมา？”โม่เทียนจีถาม

อมตะชางเหม่ยไม่ได้พูดอะไร เข้าไปในกองศพเพื่อหาวงแหวนอวกาศ

ก่อนหน้านี้เยี่ยชิวฆ่าอัจฉริยาไปหลายคน ตอนที่สู้รบกับเว่ยอู๋จี้คนดูทั้งหมดก็เสียชีวิต ในเวลานั้นอมตะชางเหม่ยมั่วดูการต่อสู้ ไม่ได้สนใจค้นหาวงแหวนอวกาศของคนเหล่านี้

ในเวลานี้พอได้ยินว่าต้องการยาวิญญาณระดับเหลือง จู่ๆอมตะชางเหม่ยก็ได้สติ

“เดี๋ยวฉันไปถามคนที่พวกเดียวกันกับฉันด้วย”หยุนซีพูดจบก็เดินไปถามพี่น้องที่มาจากนิกายดาบชิงอวิ๋นด้วยกันจนหมดทุกคนก็รีบกลับมา

“ขอโทษด้วยนะ พวกเขาไม่มีใครมียาเพลิงระดับเหลือง”เนื่องจากหยุนซีไม่สามารถช่วยอะไรเยี่ยชิวได้เลยเลยมีสีหน้าที่เศร้าสลดเสียใจ

ผ่านไปสักพัก

อมตะชางเหม่ยกลับมาเต้นรำไปด้วยพูดว่า“รวยแล้ว รวยแล้ว”

“เมื่อกี้ข้าหาวงแหวนอวกาศได้ทั้งหมดเก้าสิบเจ็ดวง ได้หินวิญญาณสามสิบล้านก้อนและยังมียาวิญญาณ เทคนิค อาวุธ ตำรา......“

“โดยเฉพาะวงแหวนของพวกอัจฉะริยะเหล่านั้น ข้างในมีของดีไม่ใช่น้อยๆเลยนะเนี้ย รอบนี้เป็นการได้รับที่อู้ฟู้มากเลย”

เห็นสีโลภมากของหน้าอมตะชางเหม่ยเยี่ยชิวโกรธมากถามว่า“มียาเพลิงบ้างไหม?”

“ไม่มี”อมตะชางเหม่ยส่ายหน้าเหมือนกล่องป๋องแป๋งจิ๋ว

“หรือว่าต้องออกไปจริงๆ?”เยี่ยชิวรู้สึกไม่พอใจ ภูเขาอมตะเปิดได้หนึ่งเดือน ข้างในมีสมบัตินับไม่ถ้วนมีที่ที่เขายังไม่เคยได้ไปอีกเยอะ

ประการที่สองคือเว่ยอู๋จี้กับอู่ฮวายังไม่ตาย เขามีความกังวลเล็กน้อย

“เจ้าเด็กเหลือขอ ข้ามีข้อเสนอแนะให้”จู่ๆอมตะชางเหม่ยก็พูดออกมา

ทันใดนั้นทุกคนล้วนมองไปทางอมตะชางเหม่ย

“นายมีข้อเสนอแนะอะไร?”เยี่ยชิวถาม

อมตะชางเหม่ยพูด“แม้ว่าอู่เชียนฟานจะเป็นทาสของนาย แต่นายกับเขาก็ไม่ได้สนิทกัน ข้ารู้สึกว่าในเมื่อตอนนี้ไม่มียาเพลิงช่วยเขาไม่ได้ ไม่สู้ฝังเขาไปเลยละ”

ฝัง?

"……"

ล้วนเป็นยาวิญญาณหนึ่งแสนปีทั้งหมด

ใครๆก้คิดไม่ถึงว่าโม่เทียนจีที่อายุน้อยๆกลับเก็บซ่อนยาวิญญาณหนึ่งแสนปีไว้เยอะแยะขนาดนี้

“ศิษย์น้องนายยังมีสมบัติล้ำค่าอะไรอีกไหม รีบเอาออกมาให้พวกศิษย์พี่ดูหน่อย”อมตะชางเหม่ยพูด“นายวางใจได้เลย พวกศิษย์พี่ก็แค่ดูไม่มีทางเอาไปแน่นอน”

ในตอนนี้อมตะชางเหม่ยเหมือนลุงคนร้ายที่เอาลูกอมหลอกล่อเด็กน้อย

โม่เทียนจีพูดว่า“ศิษย์พี่ไม่ต้องรีบ รอให้ออกไปจากตรงนี้ฉันมีของดีจะให้ศิษย์พี่ด้วย”

“ของดีอะไร?”อมตะชางเหม่ยรู้สึกตื่นเต้นจนแทบจะรอไม่ไหว

สีหน้าโม่เทียนจีลึกลับ“ถึงเวลาพี่ก็รู้เอง”

เยี่ยชิวลุกขึ้นยืนพูดกับอมตะชางเหม่ยว่า“พวกนายรอฉันอยู่ที่นี้ ฉันไปหาที่กลั่นยา”

โม่เทียนจีเตือนว่า“ลูกพี่ ตอนที่กลั่นยาอย่าให้คนอื่นมารบกวน ต้องหาที่หลบซ่อนนะ”

“อืม”เยี่ยชิวพยักหน้าเล็กน้อย ตอนที่กำลังจะเดินแยกออกไปจู่ๆก้ได้ยินเสียงหยุนซีพูดว่า“ฉังเซิน ฉันไปเป็นเพื่อนนาย”

“ตอนที่นายกลั่นยาฉันค่อยปกป้องนาย กันไว้เผื่อเกิดอะไรขึ้น”

“ก็ดี”เยี่ยชิวตอบตกลง

และในเวลานี้——

หลินต้าเหนี่ยวจู่ๆก็กระซิบกับเยี่ยชิวว่า“ลูกพี่ ยาวิญญารระดับโลกนั้นแพงมาก นักบุญนักปราชญ์หญิงทั่วไปไม่มีทางมีได้ แต่ก่อนหน้านี้หยุนซีเธอกลับบอกว่ามีไม่น้อย ดูแล้วคิดว่าเธอคงจะไม่ใช่นักปราชญ์หญิงทั่วไปของนิกายดาบชิงอวิ๋น”

“ป้องกันไม่ให้คนอื่นมาทำร้าย”

“ลูกพี่ระวังหน่อย”

เยี่ยชิวส่งสายตาไว้วางใจให้กับหลินต้าเหนี่ยว จากนั้นก็รีบปลีกตัวออกไปกับหยุนซี