วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1633

ทันทีที่ละสายตาจากทุกคน หยุนซีก็เปลี่ยนสีหน้าทันที พูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน : “ฉังเซิง รอฉันด้วย”

อันที่จริงความเร็วของเยี่ยชิวนั้นไม่เร็วเลย ได้ยินคำพูดของหยุนซี ลดความเร็วลงทันที

หยุนซีมาข้างหน้า กอดแขนของเยี่ยชิวเอาไว้

ในเวลานี้ เยี่ยชิวเก็บเกราะเทพสงครามแล้ว ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ถึงแรงบีบอย่างน่าเหลือเชื่อที่แขนขวาของตัวเอง

“ของที่เป็นธรรมชาติ มีความยืดหยุ่นดีจริงๆ”

เยี่ยชิวคิดในใจ

“ฉังเซิง คุณเตรียมไปปรุงยาที่ไหน” หยุนซีถามอย่างอ่อนหวาน

เยี่ยชิวพูด : “สถานที่ที่เงียบสงบในบริเวณใกล้เคียงมั้ง ไปไกลไม่ได้ ประการแรกคือป้องกันไม่ให้ผู้อื่นรบกวนตอนที่กำลังปรุงยา ประการที่สอง ถ้าหากตะเฒ่าพวกเขาพบเจออันตราย ผมก็สามารถไปช่วยเหลือได้ทัน”

อู๋ฮวาและเว่ยอู๋จี้ยังไม่ตาย ภายในใจของเยี่ยชิวมีความกังวลเล็กน้อย

โดยเฉพาะอู๋ฮวา คนผู้นั้นดูไม่เป็นอันตราย แต่จริงๆ แล้วเป็นคนโหดเหี้ยม และเจ้าเล่ห์อย่างมาก

เยี่ยชิวยืนอยู่กลางอากาศ ลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ต้องการหาสถานที่ที่เหมาะสำหรับปรุงยา

ทันใดนั้น ลมหอมพัดเข้ามาจมูก หยุนซีอยู่ข้างๆเขา พูดที่ข้างหูเขา : “ฉังเซิง คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะฆ่าอันลั่วซีและท่อป๋าซงทั้งสองคน คุณร้ายกาจมากเลย ฉันนับถือคุณอย่างมาก”

ระหว่างที่หยุนซีพูดไปด้วย พร้อมกับใช้นิ้วหยกอันละเอียดอ่อนของเธอวาดวงกลมไปที่ใบหน้าของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวมองออกแน่นอน หยุนซีกำลังจีบเขา แต่ตอนที่เขาอยู่ในโลกมนุษย์ เคยถูกหลินจิงจื้อจีบด้วยวิธีการต่างๆ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถทนมันไว้ได้ในท้ายที่สุดทุกครั้ง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าความมุ่งมั่นของเขาไม่ดีพอ เพียงแค่สามารถพูดได้ว่าวิธีการของหลินจิงจื้อนั้นสูงส่งเกินไปแล้ว

หยุนซีเพิ่งเคยมีประสบการณ์ครั้งแรกในโลกมนุษย์ เมื่อเทียบกับหลินจิงจื้อแล้ว วิธีการของเธอไม่ควรค่าแก่การพูดถึง

เยี่ยชิวราวกับว่าไม่รับรู้ถึงการกระทำของหยุนซี สังเกตรอบๆต่อไป

“ฉังเซิง ทำไมคุณถึงไม่มองฉันบ้างล่ะ คุณไม่รักฉันแล้วใช่ไหม” หยุนซีกล่าวอย่างไม่พอใจ

เยี่ยชิวหันหน้ามา เพียงแค่เห็นดวงตาสวยของหยุนซีเต็มไปด้วยน้ำตา เหมือนสระน้ำในฤดูใบไม้ร่วงที่กระเพื่อมด้วยคลื่นลม

ไม่เพียงเท่านี้ แก้มบนใบหน้าของหยุนซีเต็มไปด้วยสีแดง เธอเหลือบมองเยี่ยชิวลึกๆหนึ่งที รีบก้มหน้าลง เหมือนดอกบัวที่ไม่สามารถทนลมเย็นได้

เขินอายอย่างมาก

ภายในพริบตา ภายในใจของเยี่ยชิวลุกเป็นไฟ เขาเตรียมจะดับไฟนี้ลง เสียงที่อ่อนโยนของหยุนซีดังขึ้นอีกครั้ง

“ฉังเซิง ฉันอยากกอดคุณแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าชีวิตจะหาไม่”

พูดจบ หยุนซีแลบลิ้นที่ละเอียดอ่อนออกมา เลียติ่งหูของเยี่ยชิวหนึ่งที

ทันใดนั้น เยี่ยชิวเพียงแค่รู้สึกว่าไฟที่อยู่ภายในใจ ลุกไหม้ขึ้นมาอีกครั้ง

“ปีศาจตนนี้ ปกติแล้วดูสง่างามอย่างมาก เหมือนกับสาวหยกคนหนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีความต้องการขนาดนี้.....”

เยี่ยชิวจิตใจฟุ้งซ่านเล็กน้อย ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าอู่เชียนฟานตกอยู่ในอันตราย ต้องการยาวิญญาณอย่างเร่งด่วน เขาอาจจะตกอยู่ในกลอุบายของหยุนซีแล้ว

“ซีเอ๋อ อู่เชียนฟานบาดเจ็บสาหัส จะเสียเวลาไม่ได้ ผมต้องหาสถานที่เพื่อปรุงยาเดี๋ยวนี้เลย”

หยุนซีได้ยินคำพูดนี้ มีร่องรอยของความโศกเศร้าบนใบหน้าที่สวยงามทันที มันไม่ง่ายเลยที่จะได้อยู่กับเยี่ยชิวสองต่อสอง เธอยังต้องการพูดคำหวานกับเยี่ยชิวอยู่เลย

เยี่ยชิวสังเกตเห็นความเสียใจของเธอ ยิ้มเล็กน้อย

“จูบ!”

เยี่ยชิวจูบไปที่หน้าผากของหยุนซีหนึ่งที จับเอวบางของเธอที่เหมือนกับงูน้ำ พูดเสียงเบา : “ผมก็อยากอยู่กับคุณอีกสักพักเหมือนกัน เพียงแต่สถานการณ์ของอู่เชียนฟานคุณก็น่าจะรู้เหมือนกัน ผมจำเป็นต้องปรุงยาคะนองออกมาให้เร็วที่สุด”

“ผมขอรับประกันกับคุณ รอให้ผมรักษาอู๋เชียนฟานเสร็จแล้ว ผมจะต้อง.....”

พูดถึงตรงนี้ เยี่ยชิวกดน้ำเสียงให้ต่ำลง : “ป้อนให้คุณอิ่ม!”

“ฉังเซิง คุณร้ายมากเลย～”

หยุนซีเหลือบมองเยี่ยชิวหนึ่งที แสร้งทำเป็นโกรธ พูด : “คนอื่นเพียงแค่อยากพูดกับคุณเท่านั้น ใครจะไปคิดว่าคุณต้องการรังแกฉัน ถ้าหากคุณยังเป็นแบบนี้อีก ฉันจะไม่สนใจคุณแล้วนะ”

“ไม่สนใจผมจริงๆเหรอ” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย : “ถ้าหากคุณไม่สนใจผม แล้วผมจะป้อนให้คุณอิ่มยังไง”

“คุณเคยป้อนให้ฉันอิ่มไหม” ทันทีที่หยุนซีพูดคำพูดนี้ออกมา เยี่ยชิวก็ไม่รู้จะพูดอะไรเช่นกัน