วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1634

แม้ว่าเยี่ยชิวจะมาโลกฝึกเซียนได้ไม่นาน แต่ก็มองเห็นยาวิญญาณไม่น้อย ก็เคยกินยาวิญญาณเหมือนกัน โดยไม่มีข้อยกเว้น ยาทุกชนิดล้วนเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของยาอันเข้มข้น

อย่างไรก็ตาม ยาเม็ดที่เขาปรุงออกมานี้ ไม่มีร่องรอยของกลิ่นหอมของยาเลยแม้แต่นิดเดียว

สีหน้าของเยี่ยชิวเย่ลงเล็กน้อย

เพราะว่า นี่ไม่ได้หมายความว่าการปรุงยาล้มเหลวเพียงอย่างเดียว นี่ยังหมายถึงการช่วยชีวิตของอู่เชียนฟานล้มเหลวอีกด้วย

ตอนที่เขาปรุงยาเมื่อกี้ ใช้ยาวิญญาณหลายชนิดที่มีอายุหนึ่งแสนปีที่โม่เทียนจีมอบให้หมดแล้ว อาจเป็นเรื่องยากที่จะหายาวิญญาณเพื่อปรุงยาคะนองในเวลาอันสั้น นี่ก็หมายความว่า ถ้าหากต้องการช่วยชีวิตอู่เชียนฟาน มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น นั่นก็คือออกจากภูเขาอมตะ

“ทำไมถึงล้มเหลวล่ะ”

เยี่ยชิวไม่เข้าใจอย่างมาก ทุกขั้นตอนของเขา ล้วนแล้วปรุงตามวิธีการที่บันทึกไว้ในหนังสือปรุงยา ผลลัพธ์ในตอนนี้ ทำให้เยี่ยชิวไม่พอใจอย่างมาก

เขายื่นฝ่ามือออกไป พลังชี่เเท้บนฝ่ามือเดือดพล่าน

ทันใดนั้น เม็ดยาแห่งความมืดบินออกมาจากหม้อเฉียนคุน ร่อนลงที่ฝ่ามือของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวสังเกตอย่างละเอียด พบว่ายาเม็ดนี้ดำอย่างมาก พื้นผิวไม่เรียบและหยาบมาก

ที่ไม่ไกล หยุนซีมองเห็นยาในฝ่ามือของเยี่ยชิว เข้าใจทันที เยี่ยชิวล้มเหลวแล้ว

ก่อนหน้านี้เธอเคยเห็นยาคะนองมาไม่น้อย ยาคะนองแดงราวกับไฟ โปรงใสเหมือนคริสตรัล นอกจากกลิ่นหอมของยาที่เข้มข้นแล้ว ยังสามารถปล่อยลมหายใจที่ร้อนแรงออกมาด้วย แตกต่างจากยาที่อยู่ในฝ่ามือของเยี่ยชิวโดยสมบูรณ์

ในเวลานี้ เยี่ยชิวถอนหายใจและพูด : “น่าเสียดายจริงๆสำหรับยาวิญญาณอายุแสนปีเหล่านั้น”

หยุนซีเดินมาข้างเขา พูดปลอบ : “นี่เป็นการปรุงยาระดับเหลืองครั้งแรก คุณล้มเหลวเป็นเรื่องที่ปกติอย่างมาก”

“ตามที่ฉันรู้มา ปรมาจารย์ปรุงยามากมายล้วนแล้วเคยล้มเหลวการปรุงยานับพันครั้งหมื่นครั้ง กระทั่งหลายแสนครั้ง ค่อยสำเร็จหนึ่งครั้ง”

“ปรมาจารย์ปรุงยาบางคน ทั้งชีวิต ไม่สามารถปรุงยาระดับหวงออกมาเลยก็มีเหมือนกัน”

“ด้วยเหตุผลนี้ ดังนั้น ปรมาจารย์ปรุงยาในโลกฝึกเซียนมีน้อยอย่างมาก เพราะว่าการปรุงยา มันยากกว่าการบุกทะลวงระดับขั้นของการฝึกฝนหลายพันเท่าหมื่นเท่า”

หยุนซีพูดถึงตรงนี้ จับมือของเยี่ยชิว จ้องมองตาของเขา พูดปลอบ :

“ฉังเซิง คุณอายุยังน้อย อย่าเพิ่งหมดใจ เพียงแค่อดทนต่อไปเรื่อยๆ คุณไม่เพียงแต่สามารถกลายเป็นปรมาจารย์ปรุงยาได้ในอนาคต นอกจากนี้ยังสามารถกลายเป็นปรมาจารย์ปรุงยาผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่เคยมีในประวัติศาสตร์มาก่อน!”

เยี่ยชิวพูด : “คุณเชื่อใจผมขนาดนั้นเลยเหรอ”

“แน่นอน คุณเป็นคนที่ฉันสนใจ ฉันเชื่อใจคุณแน่นอนอยู่แล้ว” หยุนซีพูดอย่างเด็ดเดี่ยว : “ฉันเชื่อในสายตาของตัวเอง”

เยี่ยชิวใช้นิ้วมือถูเบาๆที่ปลายจมูกของหยุนซี พูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ว่าจะเป็นโลกมนุษย์ หรือว่าโลกฝึกเซียน เหมือนกับคนที่โดดเด่นอย่างผมแบบนี้ มีไม่เยอะจริงๆ สายตาของคุณไม่เลว”

หยุนซีได้ยิน หัวเราะฮ่าฮ่า

ไม่พูดไม่ได้ บางครั้ง คำปลอบโยนของผู้หญิงไม่กี่คำ สามารถทำให้ผู้ชายแข็งแกร่งอย่างไม่มีที่สิ้นสุดได้

อารมณ์ผิดหวังของเยี่ยชิวถูกกำจัดออกไปทั้งหมด พูด : “ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามเพียงแค่อดทนต่อไป จะมีการเก็บเกี่ยวอย่างแน่นอน”

“แม้ว่าวันนี้ผมจะปรุงยาล้มเหลวแล้ว แต่ว่าไม่มีทางยอมแพ้อย่างแน่นอน”

“ผมต้องเหมือนกับที่คุณพูดแบบนั้น ไม่เพียงแต่ต้องกลายเป็นปรมาจารย์ปรุงยาคนหนึ่ง นอกจากนี้ยังต้องกลายเป็นเทพยาที่ไม่เคยมีในประวัติศาสตร์มาก่อนคนหนึ่ง.....”

ปัง!

เยี่ยชิวยังพูดไม่จบ จู่ๆบนท้องฟ้า ก็มีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้น เสียงดังสนั่น

หยุนซีเหลือบมองท้องฟ้าหนึ่งที หัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง

“คำพูดไม่กี่คำของฉังเซิง มันกระตุ้นเสียงสะท้อนของสวรรค์ ดูเหมือนว่า เขาอาจจะกลายเป็นเทพยาจริงๆ ในอนาคต”

เยี่ยชิวกลับไม่รู้เลยว่า คำพูดของเขาจะกระตุ้นเสียงสะท้อนของสวรรค์ พูดกับหยุนซี : “พวกเรากลับกันเถอะ!”

“แล้วยาเม็ดนี้จะทำยังไง” หยุนซีถาม

“ในเมื่อล้มเหลวแล้ว จะเก็บมันไว้ทำไม” เยี่ยชิวพูดจบ ทันใดนั้นเขาก็หยิบยาเม็ดนั้นขึ้นมา ต้องการที่จะบดขยี้มัน

“อย่าทำลายมัน! คุณสามารถมอบมันให้ฉันได้ไหม” หยุนซีรีบพูด