วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1636

หยุนซีเห็นว่าเยี่ยชิวไปแล้วกลับมา มีความสงสัยเล็กน้อย เตรียมจะถาม จู่ๆก็พบว่าเยี่ยชิวจ้องเธอด้วยสายตาแดงก่ำ

ทันใดนั้น หยุนซีเพียงแค่รู้สึกว่าราวกับว่าตัวเองถูกหมาป่าตัวหนึ่งจ้องมอง

“ฉังเซิง คุณเป็นอะไร”

หยุนซีพบว่าสภาวะของเยี่ยชิวผิดปกติ รีบเข้าไปหา มองเห็นใบหน้าของเยี่ยชิวแดงอย่างมาก ขณะเดียวกันก็มีเม็ดเหงื่อมากมายบนหน้าผาก เสื้อที่อยู่บนร่างกายล้วนแล้วเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

หยุนซีคิดว่าหลังจากที่เยี่ยชิวปรุงยาเสร็จแล้วเกิดปัญหาอะไร ตกใจอย่างมาก รีบถาม : “ฉังเซิง ตกลงคุณเป็นอะไร คุณอย่าทำให้ฉันตกใจนะ!”

“ผมไม่เป็นไร” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม

“คุณอย่ามาหลอกฉัน ถ้าหากไม่เป็นไร แล้วทำไมใบหน้าและดวงตาของคุณผิดปกติล่ะ” หยุนซีพูดจบ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา เตรียมเช็ดเหงื่อให้เยี่ยชิว

โดยไม่คาดคิด เยี่ยชิวจับมือของเธอเอาไว้ พูด : “ไม่ต้องใช้ผ้าเช็ดหน้า ใช้——ปาก”

ซ่า!

ใบหน้าของหยุนซีแดงก่ำ เพียงแต่ เธอกลับไม่มีการปฏิเสธ ยืนเขย่งปลายเท้า กำลังจะเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเยี่ยชิวด้วยปาก ก็ถูกเยี่ยชิวจูบปากหอมของเธอแล้ว

จูบของเยี่ยชิวนั้นครอบงำ ในไม่ช้า หยุนซีก็ถูกจูบจนหายใจไม่ออก

ผ่านไปสักพักหนึ่ง

ช่วงเวลาที่เยี่ยชิวเตรียมจะดำเนินขั้นต่อไป หยุนซีกดมือของเขาเอาไว้แน่น พูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ : “ฉังเซิง อย่าทำที่นี่”

“ทำไมเหรอ” เยี่ยชิวถาม

หยุนซีพูดอย่างเขินอาย : “ถ้าหากถูกคนอื่นมาเห็นเข้า แล้วต่อจากนี้ฉันจะทำตัวยังไง”

เยี่ยชิวพูด : “สถานที่แห่งนี้ถูกซ่อนอย่างลึกลับ ไม่มีคนอื่น ยิ่งกว่านั้น ต่อให้มีคนเข้ามาใกล้ ด้วยพลังยุทธ์ของคุณและผม ก็สามารถรับรู้ได้ทันที”

“คุณช่วยรอฉันก่อน” หยุนซีพูดจบ หยิบจี้หยกออกมาหนึ่งอัน หลังจากนั้นใส่พลังชี่แท้เข้าไป

เหิง!

จี้หยกเปล่งแสงเจิดจ้าออกมา ก่อตัวเป็นโล่ป้องกันโปร่งใสหนึ่งอัน ครอบเยี่ยชิวและหยุนซีเข้าไปข้างใน

“ซีเอ๋อ คุณกำลังทำอะไร”

ตอนนี้เยี่ยชิวเพียงแค่ต้องการเผด็จศึกเร็วๆ เพราะว่าเขาใช้ยาเสริมกำลังสมบูรณ์แบบไปสิบเม็ดแล้ว ในเวลานี้เพียงแค่รู้สึกว่าร่างกายใกล้ระเบิดแล้ว

หยุนซีอธิบาย : “ค่ายกลบนจี้หยกนี้พ่อของฉันเป็นคนแกะสลักกับมือ เพียงแค่กระตุ้นค่ายกล สามารถแยกลมหายใจได้ ปิดกั้นการรับรู้ทั้งหมดจากโลกภายนอก”

“นั่นก็หมายความว่า เพียงแค่พวกเราอยู่ข้างในนี้ ต่อให้มีคนปรากฏตัวบริเวณใกล้เคียง ก็ไม่มีทางรับรู้ได้ถึงลมหายใจของพวกเรา ยิ่งกว่านั้นมองไม่เห็นเงาของพวกเรา”

“อยู่ที่นี่ พวกเราสามารถเพลิดเพลินได้อย่างเต็มที่”

หยุนซีมาภูเขาอมตะในครั้งนี้ ไม่ต้องการให้ผู้อาวุโสมาปกป้องเธอ ดังนั้น พ่อของเธอจึงแกะสลักจี้หยกแล้วมอบให้เธอหนึ่งชิ้น

จี้หยกนี้ไม่ใช่ของธรรมดา ทันทีที่เปิดใช้งานค่ายกล ต่อให้มีตัวตนเป็นทงเสินขั้นสูงสุด ก็ไม่มีทางพบที่ซ่อนของหยุนซี

ของสิ่งนี้ เดิมทีพ่อของหยุนซีต้องการให้เธอใช้เพื่อปกป้องชีวิต กลับคิดไม่ถึงเลยว่า ถูกหยุนซีเอาออกมาในเวลานี้ ใช้เป็นสถานที่สำหรับสร้างความรักของเธอกับเยี่ยชิว

นี่ถ้าหากถูกพ่อของเธอรู้เข้าล่ะก็ เกรงว่าจะต้องโมโหจนลุกเป็นไฟแน่นอน

ภายในใจของเยี่ยชิวดีใจอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่าหยุนซีจะมีของวิเศษแบบนี้ด้วย พูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย : “ใช้ได้เลยนะซีเอ๋อ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีของวิเศษแปลกๆแบบนี้ด้วย คุณพูดความจริงมาเลย คุณต้องการร่างกายของผมใช่ไหม”

“คุณพูดถูกแล้ว ฉันต้องการร่างกายของคุณ”

หยุนซีราวกับว่าเปลี่ยนเป็นคนละคน กลายเป็นฝ่ายรุกที่กล้าหาญ ก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว เกี่ยวคอของเยี่ยชิวด้วยมือหยกทั้งสองข้าง เป็นฝ่ายริเริ่มที่จูบเข้ามา