วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1638

จิ่วเจี้ยนเซียนส่ายหน้า พูด : “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเยี่ยฉังเซิงถึงฆ่าศิษย์น้อง”

“พูดตามตรง เรื่องนี้ผมก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน”

“ผมเคยเห็นเยี่ยฉังเซิง บุคคลนี้เป็นที่รักใคร่และชอบธรรม มีความประพฤติดี ตามหลักแล้ว เขาไม่มีทางฆ่าศิษย์น้องแน่นอน นอกจากนี้ด้วยพลังยุทธ์ของเขาก็ไม่สามารถฆ่าศิษย์น้องได้”

“เรื่องนี้ เกรงว่าจะมีอย่างอื่นซ่อนอยู่”

หยุนซานพยักหน้า พูด : “ฉันเห็นด้วยกับวิธีการคิดของนาย นายเตรียมทำยังไง”

จิ่วเจี้ยนเซียนตอบกลับ : “ผมเตรียมไปถามเยี่ยฉังเซิงให้ชัดเจน”

หยุนซานพยักหน้าอีกครั้ง : “ฉันเห็นด้วย เพียงแค่หาเยี่ยฉังเซิงเจอ ถึงจะสามารถรู้ได้ว่าตกลงฉินเจี้ยนเซียนตายยังไง”

“เพียงแต่ นายต้องถามถึงเหตุและผล อย่าเพราะว่าพลังยุทธ์ของเขาต่ำ แล้วไปรังแกเขา”

“นิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเราเป็นนิกายที่มีชื่อเสียงและเที่ยงธรรม ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องมีเหตุผล อย่าเป็นเหมือนสำนักหยินหยาง รังแกผู้อื่นอย่างไร้ยางอาย”

จิ่วเจี้ยนเซียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “หัวหน้านิกายวางใจได้เลย ผมไม่มีทางทำไปเรื่อย ผมค่อนข้างชื่นชมเด็กคนนั้น ถ้าหากการตายของศิษย์น้องมีเหตุผลอื่น ผมไม่เพียงแต่ไม่โทษเขา นอกจากนี้ยังจะเชิญเขาเข้าร่วมนิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเรา”

หยุนซานอืมหนึ่งที ต่อจากนั้นพูด : “ถ้าหากเยี่ยฉังเซิงเปลี่ยนความคิดแล้ว ยินดีเข้าร่วมนิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเรา อย่างนั้นฉันก็อยากเห็นด้วยตาตัวเองเหมือนกัน ตกลงว่าเด็กคนนี้มีความสามารถแค่ไหน ถึงสามารถทำให้ซีเอ๋อปฏิบัติต่อเขาแตกต่างไป”

“แน่นอน ถ้าหากการตายของฉินเจี้ยนเซียน เขาเป็นคนลงมือจริงๆ นอกจากนี้เหตุผลฟังไม่ขึ้นล่ะก็ อย่างนั้นนายก็ไม่ต้องเกรงใจกับเขา กำจัดโดยตรงได้เลย”

“นิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเรา แม้ว่าจะไม่รังแกผู้อื่นก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นมาบงการพวกเราได้”

“ใครก็ตามที่จงใจเป็นศัตรูกับพวกเรา ไม่ว่าใครก็ตาม ฉันก็ไม่มีทางปล่อยไปอย่างแน่นอน!”

หยุนซานพูดคำพูดประโยคนี้จบ ออร่าบนร่างกายเปลี่ยนแปลงทันที ปลดปล่อยแรงกดดันอันแข็งแกร่งออกมา

ภายในพริบตา เมฆบนท้องฟ้าเปลี่ยนสี

ถ้าหากจะบอกว่า หยุนซานในก่อนนี้ มั่นคงเหมือนภูเขาลูกหนึ่ง อย่างนั้นเขาในเวลานี้ เป็นเหมือนดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ออกมาจากฝัก แหลมคมอย่างมาก

จิ่วเจี้ยนเซียนไม่สามารถทนแรงกดดันของหยุนซานได้ กระทั่งถูกแรงกดกดจนหลังโค้งงอไปแล้ว รีบพูด : “หัวหน้านิกาย ท่านรีบเก็บแรงกดดัน ไม่อย่างนั้นท่านก็จะทำให้ผมคุกเข่าลงแล้ว”

ได้ยินคำพูดนี้ หยุนซานเก็บแรงกดดันอย่างรวดเร็ว จากนั้นเหมือนกับทะเลสาบอีกครั้ง ไม่มีระลอกคลื่นใดๆ

หยุนซานพูด : “ในเมื่อนายตัดสินใจไปหาเด็กคนนั้นแล้ว งั้นก็รีบไปเถอะ ไปหาสาเหตุการตายของฉินเจี้ยนเซียนให้ชัดเจน ถ้าหากเป็นเด็กคนนั้นล่ะก็ อย่างนั้นก็ทำให้เขาหายไปตลอดกาล”

“จำเอาไว้ เรื่องนี้ต้องทำให้สะอาดโดยสิ้นเชิง อย่าให้ซีเอ๋อรู้เป็นอันขาด”

“เข้าใจหรือยัง”

จิ่วเจี้ยนเซียนพยักหน้า : “ผมเข้าใจแล้ว”

“เอาล่ะ นาย.....” หยุนซานยังพูดไม่จบ จู่ๆก็มองไปที่ไกล มีความประหม่าระหว่างคิ้ว

ทันใดนั้น อากาศรอบๆ ภูเขาก็แข็งตัวขึ้นทันที แม้แต่เมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าก็ยังนิ่งและไม่ขยับในเวลานี้

จิ่วเจี้ยนเซียนรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ผิดปกติ รีบถาม : “หัวหน้านิกาย เกิดอะไรขึ้น”

หยุนซานพูด : “ซีเอ๋อพาเหล่าลูกศิษย์ไปที่ภูเขาอมตะแล้ว ก่อนจากไป ฉันให้ผู้อาวุโสคนหนึ่งไปปกป้องเธอด้วย แต่เธอกลับไม่ยอม ดังนั้น ฉันจึงมอบจี้หยกที่สลักค่ายกลไว้ข้างบนด้วยมือของตัวเองให้หนึ่งชิ้น ให้เธอพกติดตัว เพื่อใช้ปกป้องชีวิต”

“เมื่อกี้ฉันพบว่า ซีเอ๋อกระตุ้นค่ายกลแล้ว”

ภายในใจของจิ่วเจี้ยนเซียนตกใจ หยุนซีเป็นลูกสาวคนเดียวของหยุนซาน ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น เกรงว่าหัวหน้านิกายจะต้องบ้าอย่างแน่นอน

“หัวหน้านิกาย ผมได้ข่าวมาว่า คนที่เข้าไปในภูเขาอมตะนอกจากสำนักหยินหยาง สำนักปู่เทียน และยังมีนักบุญหญิงและนักบุญชายของสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ นอกจากนี้ยังมีอัจฉริยะจากทวีปตอนกลางและสาวกชาวพุทธจากวัดสายฟ้าใหญ่ในภูเขาวิญญาณอีกด้วย”

“นอกเหนือจากนี้ เหมือนว่าสำนักหลีหุน สำนักจักรพรรดิอสูรและสำนักชั้นสองอื่นๆ ก็ส่งอัจฉริยะเข้าไปในภูเขาอมตะเช่นกัน”

“นอกจากนี้ยังมีผู้ฝึกฝนไร้สำนักมากมาย”

“หัวหน้านิกาย เอาแบบนี้ ผมไปภูเขาอมตะก่อน หลังจากนั้นค่อยไปตามหาเยี่ยฉังเซิง”

“ไม่รีบ เดี๋ยวฉันขอดูสถานการณ์ของซีเอ๋อก่อน” หยุนซานพูดจบ โบกแขนเสื้อหนึ่งที ทันใดนั้น วงกลมแห่งแสงปรากฏขึ้นกลางอากาศ